Polerowanie szkła

[m1234]

tak naprawdę nie mam żadnego wewnętrznego świata

rekonstruuję go z cholernych szczątków

tęsknoty za żywym, paradoksów zmysłów

tysiąca postów na blogach o istnieniu w erze cyfrowej

kiedy więc piszę „jesteś oknem”, to nie jest przekonanie

to nieuchronność statystyczna - bo łatwe metafory się trafiają

pospolite szyderstwo z przejrzystości i refleksji

nad dopracowaniem czegoś, co wydawało się celowe

 

pozwól mi dalej polerować szkło, ty rzucaj kamieniami

rozbijaj egzystencjalne dreszcze minionych epok

wymagaj tarcia, upadku pod ciężarem wątpliwości

przecież pragniemy więcej niż komfortu potwierdzenia

oczekujemy ostrzejszego, jaśniejszego lub bardziej szalonego

bycia naprawdę widzianym, a nie spoglądanym

czekam więc, aż złamiesz moje myśli

utopisz w nieludzkim pragnieniu

kwestionowania, łączenia i tworzenia

może tym razem doświadczymy bólu wzajemność

 

a ty?

 

jeśli mam rację, powiedz gwiazdom

zapewne pokiwają głową w milczeniu

zdumione upartym aktem nadawania znaczenia

we wszechświecie, który się niczym nie przejmuje

 

Edytowane wczoraj o 14:45 przez m1234 (wyświetl historię edycji)

[Domysły Monika]

@m1234 no powiem że zatkało..

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[m1234]

@Domysły Monika Zmęczył mnie ten utwór, dziękuję za miłe słowo :)

Edytowane wczoraj o 13:54 przez m1234 (wyświetl historię edycji)