Choć dziś dawno trup, wówczas profesor dosyć świeży
W roku tysiąc osiemset siedemdziesiątym czwartym [1]
Przez nawę kościoła w Paryżu na ślub bieży
A panna młoda? Bogata! posąg wiele warty,
Ale hańba „Targowicy” plamą na jej przodkach,
Ba, kądziel wiedzie skrycie od zaborcy – Carycy.
Ale panna, z domu hańby cnotami słodka.
“Mezalians z taką rodzinę!” – krzyczą krytycy…
A ja zasnąłem nad „Royal Mariages of […] Poland” [2]
Śnią mi się: Aleksander i Helena Moskiewska…
„– A gdyby Autonomii Galicji też dola
Przypadła Królestwu, gdy metoda Wielopolska,
Choć padła, wpierw zwyciężyła, wzorem dla niej była?
„– Nasz mariaż, wszak także miał pogodzić nasze kraje…
„– Nie jak po Krewie Polska zdrowie pary by piła? –
Nie wyszło,szkoda, nie każda się próba udaje…”
PRZYPISY
[1] Dokładnie 16 kwietnia 1874, a więc już po Wielkiej Nocy, która przypadła na 5 kwietnia 1874.
[2] Almut Bues, Zbigniew Krysiewicz „Royal Maririages of Princes and Princesses in Poland and Lithuania c. 1500-1800.” (Companion Guide to the Exhibition April-May 2016 the Royal Castle i Warsaw, June-July Palace of the Grand Dukes of Lithuania in Vilnius), German Historical Institute Warsaw (zupełnie rozsądnie, część to były niemieckie księżniczki, wówczas było mnóstwo niemieckich księstw), Warszawa, 2016. Chociaż, Aleksander i Helena to akurat sprzed zakresu chronologicznego tej książki. – Cóż też mnie napadło, żeby tak śnić?
W rocznicę śmierci profesora Stanisława Kostki Tarnowskiego, 31 grudnia 1917 roku.
Ilustracja: Jan Bąkowski (1872-1934) „Portret hrabiego Stanisława Tarnowskiego”, z ok. 1899 r.
-portrethrabiegoStanisawaTarnowskiego-ok_1899.jpg.92c46df0eb8a95fbb093e22409d33ef5.jpg)
