Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
A Józef Święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jeszcze jesteś nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, ale my wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka
przyjdziesz, pomimo drzwi też zamkniętych,
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
A Józef Święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jeszcze jesteś nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka
przyjdziesz, pomimo drzwi też zamkniętych,
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
A Józef Święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jeszcze jesteś nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka
przyjdziesz, pomimo drzwi też zamkniętych,
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef Święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jesteś z nami nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka
przyjdziesz, pomimo drzwi też zamkniętych,
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jesteś z nami nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka
przyjdziesz, pomimo drzwi też zamkniętych,
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jesteś z nami nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka,
przyjdziesz pomimo drzwi też zamkniętych
do swoich uczniów, do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu.
- Choć jesteś z nami nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka,
przyjdziesz pomimo drzwi też zamkniętych
spotkać z uczniami się w wieczerniku.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu,
choć jesteś z nimi nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka,
przyjdziesz pomimo drzwi też zamkniętych
spotkać z uczniami do wieczernika.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam Józef święty, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu,
choć jesteś z nimi nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka,
przyjdziesz pomimo drzwi też zamkniętych
spotkać z uczniami się w wieczerniku.
Od drzwi zamkniętych do drzwi zamkniętych...
Kołacze Ojciec i Matka Twoja.
Tak trudno znaleźć im tutaj miejsce
w sercach pędzących po życia torach.
Sam święty Józef, nieco strapiony,
znów powątpiewa w możliwość cudu,
choć jesteś z nimi nienarodzony,
już Cię odrzuca oziębłość ludu.
Oni nie wiedzą, my teraz wiemy,
za lat trzydzieści trzy i dni kilka,
przyjdziesz pomimo drzwi też zamkniętych
spotkać z uczniami się w wieczerniku.
Niech te święta nie bolą
nie będą solą na rany
niech nas cieszą a
Jezus będzie kochany
Niech gwiazdka na niebie
nadzieją jutra będzie
a łamany przy stole opłatek
kłania się kolędzie
Niech te święta nie płaczą
uśmiech niech nimi rządzi
by każdy znalazł krzesło
niech nikt nie błądzi
Niech owe dni świąteczne
weselą nas a nie smucą
Niech Józef i Maryja
kolędę z nami nucą
Wszystkim wam moi mili życzę
spokojnych ozdobionych uśmiechem świąt
Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez andreas · Opublikowano
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
Przez Groschek · Opublikowano
Przez andreas · Opublikowano
