tej muzyki się nie zapomina
jest na stałe wpisana w życiorys
na dnie serca przetrwała miesiące
by powoli się budzić do życia
pachnie lasem
zielonym iglastym
odurzając przy każdym oddechu
iskrzy rzęsy soplami lodu
chłodzi usta płatkami śniegu
dźwięk dzwoneczków
rozbrzmiewa z dala
owinięty lukrem pierników
i z uśmiechem wspominam lata
kiedy byłam bosko beztroska
/a Mikołaj był moim Tatą.../
jest późno
czekam na księżyc
lecz droczysz się ze mną
/na nowo.../
aż słowa szeptem pulsują
a ogień skórę rozgrzewa
mrok spłynął na lasy iglaste
i osiadł z łagodnym westchnieniem
poczerniał nocy konturem
spłoszonym lotem jaskółek
w źrenicach pozostał
na skraju
jak nitki w gobelinie
na kanwie zieleni Veronese’a
/króluje.../
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez Groschek · Opublikowano
Przez Leszczym · Opublikowano
Przez Corleone 11 · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
. Pozdrowienia.
Przez Amber · Opublikowano
