Historia edycji

Jedna mówi; - Chciałabym, z tobą pod rękę Iść w dół drogą radości w promieniach słońca Szczęśliwej włóczęgi śpiewająć piosenkę, Żeby zerwać kwiaty nadziei tysiąca. Pijmy razem z kielicha świata wielkiego, Przyjemności pełnego! -   Druga, - Modliłabym się, by być przy tobie  Gdy cię smutek dopadnie; Swoim osłoniła Twe serce przed udrękami; W chorobie Pocieszałabym i boleść uleczyła; I najbardziej na wielkim świecie bym chciała  Bym twój ból dzielić umiała! -   I Lucy: One said; "Lo, I would walk hand-clasped with thee Adown the ways of joy and sunlit slopes Of earthly song in happiest vagrancy To pluck the blossom of a thousand hopes. Let us together drain the wide world's cup With gladness brimméd up!"   And one said, "I would pray to go with thee When sorrow claims thee; I would fence thy heart With mine against all anguish; I would be The comforter and healer of thy smart; And I would count it all the wide world's gain To spare or share thy pain!"

@Stracony piękne słowa. Bez wątpienia trzeba sobie tego właśnie życzyć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak ciasto na drożdżach?     Dziękuję :)   Pozdrawiam obie Panie :)

@viola arvensis  Duża część poezji jest próbą odpowiedzi i to jest fantastyczne i można na tym poprzestać. Ważne, aby kochać ludzi, świat a na końcu też siebie. Dawać wolność i być wolnym. Im więcej się z tego uda, tym lepiej dla wszystkich. No i jeszcze najważniejsze. Znaleźć drugą połowę mającą podobne wartości.  

Twierdzili z okolic różni praktykerzy, że im na teorii... nie bardzo zależy... Sens życia wyznacza zaś u podstaw praca. Drążyć zawiłości... raczej nie należy.