malując nowe dzieło w Weimarze,
biorąc na pędzel kolejną barwę,
słyszałem szepty muzyki stale.
Mówiłem sobie, że w mózgu mam larwę.
Nie były to zwykłe dźwięki nicości,
lecz smyczkowe nuty jelitem grane,
brzmiały jak lęki i twoje słabości,
myślane nocą, w niebie widziane.
Pod koniec pracy doznałem szoku;
nagle poczułem ucisk ignotus,
na parę sekund straciłem spokój –
życie zrobiło mi magnus iocus.
malując nowe dzieło w Weimarze,
biorąc na pędzel kolejną barwę,
słyszałem szepty muzyki stale.
Mówiłem sobie, że w mózgu mam larwę.
Nie były to zwykłe dźwięki nicości,
lecz smyczkowe nuty jelitem grane,
brzmiały jak lęki i twoje słabości,
myślane nocą, przykre na ranem.
Pod koniec pracy doznałem szoku;
nagle poczułem ucisk ignotus,
na parę sekund straciłem spokój –
życie zrobiło mi magnus iocus.
Przywołuję ducha ponad:
chwilę, życie, wieki;
wiek gwiazd, wszechświata,
zegarmistrzów matematyki.
Przywołuję ducha ponad:
piach, Ziemię, słońce;
galaktykę, wszechświat,
fizykę.
Mój duch to nieskończoność
- wieczność ?
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez egzegeta · Opublikowano
Przez Ewelina · Opublikowano
Przez Ewelina · Opublikowano
Przez andrew · Opublikowano
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
