Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

a można to zapisać inaczej :

4 godziny temu, Hiala napisał(a):

Jak rzeka płynie, czas tak ucieka.
Z biegiem wskazówki, mijają chwile.
Życie przepływa nurtu pośpiechem.
Dzieckiem, Młodzieńcem, Starcem- przez chwilę.

Minęły lata dziecięcych zabaw.
Beztroskich śmiechów, w ramionach matki.
Szalonych, szkolnych, pierwszych miłości.
Wyborów ważnych. Życiowej wpadki?

Szybko minęła budowa gniazda.
I odlot z niego, dzieci, daleko.
Nie wiedzieć kiedy urosły wnuki.
Cieszą się z tego, te „stare dziadki”

Na skroni, siwej, widać zakola.
I czoło, zmarszczki, bruzda je zdobi.
I choćbyś nie chciał. Ktoś Ciebie woła.
Ze smutkiem, ale, trzeba odchodzić.


A całe życie jak jedna chwila.
Z Bożą pomocą, przemknęło pięknie.
I tylko wiara, że ktoś tam czeka.
Duszy da ulgę. Gdy serce pęknie.

 

lepiej mi się czyta jeszcze korekta dużych liter i drobna tekstu

 

no w końcu kiedyś trzeba umrzeć

przestać natychmiast się użalać

bo dusza pielgrzym pójdzie dalej

a ciało - chyba będą spalać

 

w dzisiejszej dobie już nie ma wiary

wielu tam było mogło powrócić

a my z uporem wciąż zaprzeczamy

twierdząc że życie jest do ...  niczego

:))

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

a można to zapisać inaczej :

35 minut temu, Hiala napisał(a):

Jak rzeka płynie, czas tak ucieka.
Z biegiem wskazówki, mijają chwile.
Życie przepływa nurtu pośpiechem.
Dzieckiem, Młodzieńcem, Starcem- przez chwilę.

Minęły lata dziecięcych zabaw.
Beztroskich śmiechów, w ramionach matki.
Szalonych, szkolnych, pierwszych miłości.
Wyborów ważnych. Życiowej wpadki?

Szybko minęła budowa gniazda.
I odlot z niego, dzieci, daleko.
Nie wiedzieć kiedy urosły wnuki.
Cieszą się z tego, te „stare dziadki”

Na skroni, siwej, widać zakola.
I czoło, zmarszczki, bruzda je zdobi.
I choćbyś nie chciał. Ktoś Ciebie woła.
Ze smutkiem, ale, trzeba odchodzić.


A całe życie jak jedna chwila.
Z Bożą pomocą, przemknęło pięknie.
I tylko wiara, że ktoś tam czeka.
Duszy da ulgę. Gdy serce pęknie.

 

lepiej mi się czyta jeszcze korekta dużych liter i drobna tekstu

 

no w końcu kiedyś trzeba umrzeć

przestać natychmiast się użalać

bo dusza pielgrzym pójdzie dalej

a ciało - chyba będą spalać

 

w dzisiejszej dobie już nie ma wiary

wielu tam było mogło powrócić

a my z uporem wciąż zaprzeczamy

twierdząc że życie jest do niczego

:))



×
×
  • Dodaj nową pozycję...