drzwi zaskrzypiały podłoga jęknęła
pod stopami intruza
wiatr zamilkł oddech wstrzymał
ptaki świergotać przestały
tyle na ile mogli musze przyznać pomagali
co z tego że szlachcic po mieczu po kądzieli
z domu - tak mówią "dobrego"
on bez zasiłku bez pracy bez celu
z workiem na ramieniu żądny łatwego łupu
z bólem serca wbrew sobie ku niej kroczył
ona taka piękna o kasztanowych włosach
sama ze sobą w smutku pogrążona
w bawełnianych kuchennych rękawicach ręcznie haftowanych
z piekarnika kaczkę ziołami ukraszoną wyjmowała
co swym zapachem gości do uczty zapraszała
ich oczy w tej w jednej chwili się spotkały
czy to możliwe że od tego jednego spojrzenia
w sobie na zabój zakochali?
