W krzyża blasku - W cieniu grani

[befana_di_campi]

Motto: IESU CHRISTO DEO, RESTITUTAE PER IPSUM SALUTIS (Leon XIII, 1900)

"Dzisiaj dziękowałem Bogu za to, że wasi przodkowie na Giewoncie wznieśli krzyż (...) W krzyżu jest nadzieja na chrześcijańską odnowę Europy, ale wtedy, gdy my, chrześcijanie sami na serio podejmiemy orędzie krzyża..."(Jan Paweł II, Zakopane - homilia, 6.VI.1997)

Wprost przez okno
Strążyskiej Doliny
od zachodu
zabudowaną Samkową Czubą
Łysankami Grzybowcem
zamkniętą od wschodu
Sarnią Skałą Suchym Wierchem

Na cztery biorytmy rozpisane
górskie i tatrzańskie
pory roku

w odsłonach dwunastu miesięcy
w trzystu pięćdziesięciu pięciu scenach
spektaklu dwudziestu czterech godzin
prowadzi droga
do wapiennych podnóży
obutego w szarotkowe kierpce
samego Giewontu

*
Czarnym podbite atłasem
szafirem obwiedzione Tatry
słońcu stawiają maszt

Na osi świata
z południem zaślubionej północy
w strefie transcendencji
odpoczywa

Przeźroczysty
w krzyża oddycha ramionach
Pan mój
i Bóg

*
We śnie natrętnym
jak pełnia cyklicznym
Skazańca prawa poraniona stopa
lewą osłaniała też przebitą okrutnie

Krew źródłem pulsowała
kropla spływała za kroplą
w bandaż wsiąkając skalny
triasów - łupków ilastych

Giezłem omotał mgielnym
Umęczonego Oblicze
setnik pochmurny - Giewont
Fiołkami głazy pachniały

*
Wiedzie góra
do Pana Boga
usypują się grzechów piargi

*
Krzyżu Święty
nade wszystko
jak cię sobą bronić

Krzyżu światłem przesycony
Krzyżu koronkowy
Przez wiatr halny - Pański Krzyżu
do rdzy biczowany

Przecież nie urosłeś
w buczynie reglowej
wśród strzelistych jodeł
modrzewi powiewnych

Nie użalał się nad tobą
słodką limfą jawor rzewny
Mączny jarząb łez nie ronił
gronami krwawymi

Brzozy nie przytuliły
cisy maligną nie uśpiły
nie przykryły pokutne wrzosy

Pod obłoki nie wyniosły
w śmigłe smreki zamienionych
ręce zmordowanych drwali

Ale nasze
zdarte parzenice

Ale serca nasze
butwiejące liście

Ale w nocy duszy
gęśle rozśpiewane

*
Krzyżu Święty - stwórcza Mocy
ponad czasem Krzyżu gorejący
W blasku twoim - w cieniu grani
Krzyżu Święty srebrnego Giewontu
 

[Stracony]

Poetycki - zakorzeniony w kulturze ludowej i historii, w tradycji chrześcijańskiej - obraz krzyża na Giewoncie.Jak dla mnie mógłby się pojawić w przewodniku turystycznym na pierwszej stronie. Przed wyjściem na szlak , siadasz na drewnianej ławce , spoglądasz na góry, czytasz ,czujesz i rozumiesz.

Bardzo mi się podoba Twój wiersz,

[andrew]

@befana_di_campi

Ślicznie, wspaniale. 

Ładne spojrzenie na... 

 

Popatrz na Giewont

 

popatrz ze mną na Giewont
z samego dołu
Krzyż w niebiosach wokół błękit
promienie słońca delikatnie
oświetlają zbocza śnieg iskrzy się
odblask oślepia oczy

ciekawe czy widzisz tak jak ja
bezmiar naszego świata
gdzieś tam jest nasz Stwórca
a może obok któż to wie
spogląda z nami na to piękno
i cieszy z naszego spojrzenia

widzi w nas spokój

gdyby tak było zawsze
spokój  podziw i delektowanie
się podarowanym cudem

TY pewnie Boga nie widzisz
ale widzisz tam coś więcej
PONAD nagimi szczytami
tak jak ja

Jezus uśmiecha się
widząc nas w przyjaźni

3.2022 andrew
Ostatnie spojrzenie na góry,

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[aff]

Jeśli pozwolisz chciałabym zacytować ten wiersz do swojego drukowanego pamiętniczka w Ridero.

Są różne krzyże małe i duże, zwykle każdy jakiś nosi, ten na Giewoncie wzniosłaś na powrót w symbolice wiary i tożsamości górali, a nie tylko sportowych zmagań w wyścigu przed burzą.

Tak, każdy zabiera ze  sobą kawałek góry, na którą się wspina.

U nas jest blisko krzyż na Chrobaczej Łące, widoczny z wielu stron, taki mały Giewont. 

Nie wyobrażam sobie już tego miejsca bez niego, choć znałam je zanim powstał.

I w Alpach są krzyże na szczytach. Może i czasem trzeba tak wysoko, by zostały tak długo jak człowiek. 

 

 

Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 17 Lipca przez agfka
. (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

@agfka @agfka Oczywiście, że pozwalam. Wiary nie zatrzymuje się wyłączne dla siebie :)

 

Serdecznie :)))

[corival]

@befana_di_campi Doskonale oddałaś samą ideę, historię, ale też otoczenie... z przyjemnością odbyłam, tym razem wirtualną i poetycką drogę do giewonckiego krzyża.

Pozdrawiam :)