rzeki

[Jacek_Suchowicz]

Co noc rzeki umierają,
stygną gwiazdy w nieruchomych taflach.
Bezszelestnie płyną skrajem
łąk i lasów nie chcąc w uczuciach gmatwać.

Łzami brzegi obmywają
żądne słyszeć słowo jakieś miłe,
otulone mgieł woalem,
by je posiąść las zechciał choć przez chwile.

Lecz las milczy granatowo.
Ciemność puchem oblepia powieki.
Drzewa tłumią każde słowo
a umierają nocą samotne rzeki.

 

2010

[violetta]

@Jacek_Suchowicz dokąd ten świat zmierza, powysychają największe rzeki i zaczną się większe wojny. Warszawa robi się w porę, coraz więcej drzewek sadzą, Chmielna wygląda całkiem całkiem. 

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz rację można wiersz przypisać do wierszy hydrogeologicznych. Ja bym jeszcze uwzględnił pradolinę Wisły i to jest super ciekawe

[Dagmara Gądek]

spersonifikowane rzeki :), ale umieranie mnie nie przekonało, pomimo zanieczyszczenia ich środowiska ; bardziej to „ choroba”, bo jednak są działania kontrolne odpowiedzialnych za jakość wód…

W moim mieście, metropolii, stan wody kranówki jest tak dobry, że pijemy ją „bezpośrednio”  już zamiast wód butelkowych, odstawiliśmy też dawne filtry…

 

Żądne słyszeć słowo jakieś miłe - i Pański wiersz i mój skromnie tu wyliczony, są przykładem nieustannego myślenia o naszych zasobach rzecznych; rzeki jako archetypy też ( choćby kobiece ) są źródłem ciągłej inspiracji dla innych - ( vide Mer de glace M. Lebdy:

 

nazwy rzek od lat przynoszą nam ład. Refren o wilgoci (…)

 

pozdr.

Edytowane Środa o 17:14 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Dagmara Gądek ja to akurat lubię z butelek, lubię Muszynę i Cisowiankę:) moje najpyszniejsze wody:)

[Dagmara Gądek]

@violetta „ cisowiankę” bardzo lubię ma też poręczną buteleczkę - będąc w Polsce, zawsze ją kupuję i też „ Żywiec” z sentymentu ;)), pozdrówki miłe.

[violetta]

@Dagmara Gądek Cisowianka jest bardzo zdrowa, ma najwięcej minerałów, zajmuje drugie miejsce W Polsce :) 

[Rafael Marius]

@Jacek_Suchowicz

Metaforycznie dzisiaj bardzo.

Mnie się kojarzy z samotnością w dużym mieście, której wiele osób doświadcza,
Taki jest mój punkt siedzenia.

[Jacek_Suchowicz]

@Dagmara Gądek

                             Jak się bliżej przyglądam rzekom, to sprawiają wrażenie zawsze samotnych, nawet te będące w związku z lasem. Zwłaszcza z długim stażem. Las zazwyczaj ma swój ekosystem, który go pochłania a rzeka płynie - bywa że się rozlewa na teren lasu aby zawołać bezgłośnie "jestem, płynę i nawadniam las". A las jeśli coś odpowie "ja też w miarę swoich możliwości" ale żeby otulił koronami drzew - to już za duże oczekiwania. 

                              Obserwując samotne rzeki, czasem myślę, że one powoli umierają, ale może mi się tylko tak zdaje.

                              A swoją drogą czystość rzek pozostawia wiele do życzenia. Zaśmiecone przez przez otoczenie, taszczą gruz doznanych krzywd. - ale to już temat na inny wiersz

 

pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

@Rafael Marius

Metafory metafory metafory

czasem autor do metafor bywa skory

nie wypada mu narzekać albo smucić

wypłakiwać na to życie do tej pory

:)

Edytowane Środa o 20:45 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Jacek_Suchowicz Moje klimaty, więc z upodobaniem poczytałam, choc osobiście nie mam takich odczuć w stosunku do rzek. Wydają mi się bardzo towarzyskie i rozmowne. No, ale co człowiek, to inne spojrzenie. Pozdrawiam :)

[Dagmara Gądek]

@Jacek_Suchowicz  bardzo metaforyczna odpowiedź,  jakbyśmy mówili o osobach, dziękuję - życie  jest tam, gdzie jest ruch, energia a nie jedynie „ trwanie”, konserwowanie …

Ruch jest wszelką zasadą - twórczy, lekki, poddaje się wzlotom, pozostając jednocześnie  nieuchwytny - nie zatrzymamy rzeki, przecieka nam przez palce, patrzymy za nią - żegnając  ( może wspomniane przez Pana umieranie - wcale nie odnosi się do rzeki, lecz TEGO , który pozostaje na brzegu i któremu znika ona z oczu ?
A on już tylko projektuje  swoje umieranie na nią właśnie?

 

Jeden z wierszy, który zawierałby moją poetycką odpowiedź - jest już wytypowany do tomiku, ale nie ukrywam, że zaprząta mnie temat swobody i stałości, płynności i struktur, 

budowania i … udowodnienia jakże bywa ono złudne ( i ile w nim propagandy, a ile prawdy ;)ot, na przecięciach tych linii rozstrzygają  się fundamentalne pytania o wolność, może władzę i to najważniejsze, o jedyną, życiodajną siłę …  ;))

 

pozdrawiam.

 

 

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To też zwłaszcza gdy się spotykają

Pozdrawiam 

[andrew]

@Jacek_Suchowicz

Wpływając do morza,

dostają nowe życie. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[Jacek_Suchowicz]

@Dagmara Gądek

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Samotność - szczególnie Wy kobiety odczuwacie boleśnie a jeszcze tzw. samotność we dwoje (ktoś już ten temat poruszył). Las ma swoje "zabawki" i jest mu łatwiej.

Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

@Jacek_Suchowicz ... Jacku, wczoraj ten wiersz przeczytałam, ale to już była nie moja pora... 

Nostalgicznie, mimo wszystko o.. rzekach.. ciągle czegoś brakuje, coś szwankuje i rozbija spokój,

dlatego tęskni się, pisze o.. normalności.. której brak., tak mi się 'to' jawi.

Pozdrawiam.       

[Jacek_Suchowicz]

Natko ale w których rzekach:

- tych w wierszu

- czy w Was kobietach, bo przecież Wy jesteście tymi rzekami szukającymi ciepła w lesie

:))))

[Nata_Kruk]

... i w tych i w tych... ;)

[Dagmara Gądek]

@Jacek_Suchowicz mam wrażenie pewnego zakiwania tematem u Autora - bo, przepraszam, ale o czym teraz jest dyskusja, ha, ha ? 
 

O zanieczyszczeniu środowiska wodnego, czy wręcz przeciwnie, brniemy ( ja nie, czuję się na to za poważna i nazbyt mi jeszcze rozgrywka futbolowa oglądana w restauracji, w głowie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

) abym chciała rozkminiać, CO Autor chciał powiedzieć w drugiej, sentymentalnej strofie :

 

Łzami brzegi obmywają
żądne słyszeć słowo jakieś miłe,
otulone mgieł woalem,
by je posiąść las zechciał choć przez chwile.

 

…bo jeśli to metaforycznie o rzekach - to ujdzie, ale jeśli o kobietach , paniach, dziewczynach ( na co wskazują dalsze komentarze ) to powiem wprost - czuję się ZAŻENOWANA takim staroświeckim, średniowiecznym i piekielnie seksistowskim postrzeganiem kobiet, to uwłaczające i  nazwijmy po imieniu …)):

 

Drogi Panie, 

 

chociaż nie opowiadam się za walką płci, to jasno dostrzegam, że przewaga współczesnych kobiet nad mężczyznami  jest kolosalna i wyraża się przede wszystkim w szczerości wobec siebie samych, Tak ! 
Kobiety wsłuchują się w siebie, są odważne, spełniają się w kilku rolach naraz, werbalizują głośno i stanowczo swoje potrzeby, przejmują  inicjatywę o ile mają na to ochotę słowem - są w awangardzie bo są wobec siebie SZCZERE !!
 

Mało tego, znam panie , niezwykle otwarte towarzysko, pożądane w grupie, dowcipne, pewne siebie, które - budząc zachwyt u innych mężczyzn, są prawdziwą dumą swoich mężów - gdyż wiedzą oni, że mają niepospolite partnerki; takie bowiem, nie muszą prowadzić podwójnego życia, czerpią garściami ze swojego uroku i są SOBĄ; a co jest z mężczyznami ? 
 

Wielu z nich ( nie chcę generalizować, po to zawsze skrajność ) - ale , wciąż wielu, tkwi po uszy w paskudnej hipokryzji ;

pisałam o patodziadziusiach,

mnóstwo jest też młodszych mężczyzn, a i w towarzystwie zna się niejeden przypadek, gdy znad kieliszka szampana wzrok zawiesza się na pupie kelnerki; gdzie sekretarki lub praktykantka obsługują potrzeby; gdzie kariery rozkwitają przez łóżko ( po niemiecku ten rodzaj awansu określa się : sich hochschlafen).

 

Mężowie wegetujący głównie przed ekranami, mężowie swoich Pań Żon, sygnalizujący o której  wracają one do domu ( bądź kiedy są za ścianą, lub kiedy są zazdrosne ) - s-a-m-i  stwarzają zupełnie dwuznaczne sytuacje, powiem więcej - szokują , bo w tym kontekście mnie samej się kiedyś zdarzyło usłyszeć ( przy okazji jakichś merytorycznych pytań skierowanych do ( poważanej przeze mnie jeszcze wówczas) - osoby,  że gdy przyjadę na miesiąc do domku letniskowego tego pana , to poznam całą filozofię życia … 

 

Nie był to jedyny przypadek dodam ):  ale niesmak, który już pozostanie…

 

 

 

Pisze Pan o samotności - więc jest nią STRACH.
Tak, strach wynikający z hipokryzji; strach zamiatany pod dywan, w cztery ściany, strach przemilczany wreszcie,  wobec Bogu ducha winnych partnerek. 
 

I jak to się ma do szczerej otwartości wobec swoich potrzeb - samych kobiet ???

Podziwiam szczerość, odwagę i głośne artykułowanie zmian obyczajowych; otwartość na damsko - męskie przyjaźnie i NIKT nie mówi o zdradzie.

….a sentymentalne wyobrażenia o tym, że każda potwora czeka jeszcze brzydszego amatora - włóżmy między bajki, męskie bajki dodam, bo…( i skończę już  żartobliwie ;)) gdy zapytano stewardessę pewnych linii lotniczych jakie gadżety najczęściej zostawały zapomniane na pokładzie samolotu, ta odparła, że …wibratory.

 

 

…to tyle na temat mgieł woali  i rzek/ Pań żądnych usłyszeć jakieś słowo miłe, lub chętnych,  by las je chciał posiąść choć na chwilę

 

 

boszszszsz…;)

 

 

pozdr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 9 godzin temu przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

gratuluję znajomości niemieckiego

Pozdrawiam