Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sielanka cd.


Rekomendowane odpowiedzi

Była bajka, teraz proza,
Dobry był ten „nasz” gospodarz,
Dbał o szczęście swoich krów,
Takich chyba nie ma już.
Wypędzał na łąkę śliczną,
Dbał o ich „formę psychiczną”.
Nawet kupił dla nich byka,
Po to tylko, by je… kochał.
I pozwalał małym szkrabom
Przebywać ze swoją mamą.
Więc biegały tam na łące,
Gdzie motylki i gdzie słońce,
Mogły mleko ssać swej matki,
Psocić, skakać i jeść kwiatki.

Inne dzisiaj są warunki,
Inne rządzą dziś rachunki.
Najważniejszy zaś warunek,
Najważniejszy zaś rachunek,
Fakt to smutny, nie komiczny,
Rachunek ekonomiczny.

Dzieci matek swych nie znają,
Bo je zaraz „odsadzają”.
Już nie skaczą, nie brykają,
W klatkach, same, zamykają.
Mlekiem sztucznym, z wiader poją,
Odchowują... potem doją.
Dzisiaj przychód ma znaczenie,
Szczęście krów, dziś nie jest w cenie.
Stąd wydajność, więc laktacja,
Stąd też ta inseminacja.
Geny muszą być najlepsze,
By podołać tej poprzeczce.
Wszystko działa, jak w fabryczce,
Nie ma miejsca...na krów szczęście.

Nowoczesne dziś obory,
I wygody i sensory,
same krowy decydują,
Kiedy jedzą, kiedy żują,
Same też, gdy chcą się poją,
Nawet same dziś... się doją!
Wszystko ładnie funkcjonuje,
Ale czegoś tu brakuje.
Gdzie podziała się ta łąka?
Ta, gdzie słychać śpiew skowronka,
Ta, gdzie cielęta hasały,
I motylki tam fruwały.
Ta, gdzie byczek był rasowy,
Co tak kochał wszystkie krowy.

Takiej łąki dzisiaj nie ma,
Powie ktoś, ”to jakaś ściema”,
Fakty wierzcie mi, nie kłamią,
Krowy tego dziś nie znają.
Nawet słońca dziś nie widzą,
Chyba, że gdzieś tam, za szybą.
Jakie smutne to… o Boże!
Całe życie być w oborze.
A gdy w krowie coś szwankuje?
Nikt się tym dziś nie przejmuje.
Więc przychodzi życia finał…
W cenie dziś jest... wołowina.

Nim zamówisz więc stek krwisty,
Niech popłyną ci te myśli,
Niech pomyśli twoja głowa,
Jakie życie miała krowa,
Nim trafiła na twój talerz,
Byś się mógł do syta najeść.
Ile bólu, ile męki,
Ją spotkało „nie z twej ręki”.
Nim wypijesz szklankę mleka,
Nim zjesz jogurt, trochę serka,
Nim chleb masłem posmarujesz,
Pomyśl, myśleć chyba umiesz?
Gdzie są te małe cielęta?
Takie słodkie ich oczęta,
Czy wesołe są, czy smutne?
Czeka je… życie okrutne!
Nie ma miejsca tam na szczęście,
Nie ma na „ludzkie” podejście.
Dziś wydajność i laktacja,
Taka... z człowiekiem relacja.
Trybem być w „ludzkiej” fabryce,
Nawet nie masz prawa krzyczeć.

Tak wygląda dzisiaj „bajka”,
Taka dzisiaj to „SIELANKA”.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nic się nie zmieni, a wręcz odwrotnie, tzw. produkcja zwierzęca staje się coraz bardziej "odczłowieczona", jeśli można użyć takiego słowa, coraz mniej empatii dla istot, które żyją, czują, cierpią, a jednocześnie są coraz bardziej uprzedmiotowione.

My konsumenci mamy także w tym swój udział, więc chociaż trochę pomyślmy o tym, jaki okrutny jest nasz świat.

Dziękuję za zainteresowanie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oni spławili wał, psino.      
    • @UtratabezStraty Dzięki wielkie za te opinie, rozumiem twój punkt widzenia. Aczkolwiek nie zgadzam się z tym co mówisz, tym wierszem chciałem niejako zmusić czytelnika do zastanowienia się nad sytuacją która panuje na świecie, i początek mojego wiersza "Polaku! Żołnierzu!" jest skierowana właściwie do każdego kto byłby w stanie oddać swoje życie za nasz kraj. Wszelkie przejaskrawienia itd. użyłem po to aby przyciągnęło to czytelnika. Mimo wszystko dziękuje za odzew i przeczytanie :)
    • Jak kryształki lodu odbijasz to co utracone, Twoja uroda jest osobliwa wśród ludzkości wzbudzasz odrazę i spokój, strach  Fascynujesz mnie, twoja postać mnie ciekawi  Wzbudzasz we mnie skrajne emocje  O starości wzbudzasz we mnie strach, spokój, tęsknotę  Prowadzisz nas za rękę do objęć śmierci  Ale dlaczego? Dlaczego prowadzisz nas przez ten ciemny tunel uśmiechając się do nas, Wszyscy wiedzą gdzie ich prowadzisz, Ale ty utrzymujesz nas w niepewności  Nie mówisz nam dokąd nas prowadzisz, Przez drogę nie wspominasz słowem o śmierci  Dlaczego nie możesz żyć z nami w zgodzie? Czy dostajesz coś od niej za kolejne duszę, które  Osobiście do niej zaprowadzasz? Czy wściekasz się gdy Anioł śmierci zabiera do Edenu młode osoby niedotknięte twoja ręką? Czy wściekasz się gdy młodość przejmuje twoja rolę i to ona zaprowadza swoje duszę przed oblicze Ozyrysa? O starości odpowiedz mi, Odpowiedz na te pytania  Kochana starości...
    • @Radosław zniknie razem z jajecznicą:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie wiem, czy większość, aczkolwiek bardzo popularnym poglądem wśród naukowców jest, wspomniana przeze mnie, gwiazda Plancka.    Oczywiście, że tak. Nie można wydostać się z ośrodka, z którego prędkość ucieczki jest większa od prękości światła, a jak wiadomo, jeśli coś posiada masę, takowej prędkości fizycznie nie jest w stanie osiągnąć. Ludzkość raczej nigdy nie dowie się w praktyce, co znajduje się pod horyzontem zdarzeń. Tutaj niezbędna jest fizyka teoretyczna, aczkowiek fizyka relatywistyczna nie daje pełnej odpowiedzi.   Tak, ale oparte na sprawdzonych w świecie fizyki rozwiązaniach, których poprawności wielokrotnie dowiedziono, ot, chciażby teoria względności. Do tego, by zbadać, co tak naprawdę znajduje się pod horyzontem zdarzeń (konkretnie chodzi o to, czym jest osobliwość), potrzebna jest kwantowa teoria grawitacji, czyli teoria spinająca fizykę relatywistyczną z mechaniką kwantową. Takowej jeszcze nie odkryto, choć istnieją kandydaci, jak chociażby teoria strun. Wszystko, co w praktyce wiadomo na temat czarnych dziur obecnie, pokrywa się z równaniami, które wyprowadzono, nawet jeszcze na poczatku XX wieku. Matematyka jest fundamentem, którego podważyć zwyczajnie nie sposób.    Kwantowej teorii grawitacji pewnie się nie doczekam, a szkoda.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...