Zgłoś

@Konrad Koper  Pierwsze trzy zdania są suche, niemal jak opis katalogowy. Można by je bardziej poetycko „rozruszać”. Np.:   Obrazy wisiały ciężko, arrasy szeptały kurzem. Rzeźby czuwały, a sklepienia otwierały się jak oczy... Za drzwiami – krok. O świcie – cień bladej obecności...   P.S. z gwoździem – to świetne! Ale warto to podbudować, np. dodać znaczenie: czy to trofeum, relikwia, wspomnienie?   Może coś z tego się przyda :)

Damsko-męska przyjaźń to czysta kokieteria.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Tu przemawia czysta, nieskażona złem tego świata młodość, zachłannie czerpiąca takie proste szczęście z każdej chwili życia. Może nie jest to wiersz wybitny, ale podejmuje trudną próbę pokazania epikurejskiego zachwytu rzeczywistością (oczywiście, że poprzez rodzącą się w tle miłość) i jakoś tak w slalomie przez banał omija większość chorągiewek.

@LirycznyBiały Jest autentyczność emocji.   Tekst przypomina bardziej przemyślenia prozatorskie niż wiersz. Nie ma tu rytmu, spójnej struktury wersów, brakuje metafor. Wiersz to nie tylko emocje, ale też forma ich przekazu.  Brak porównań i zabawy językiem. Próbuj pisać krócej, z większą dbałością o język. Zadawaj sobie pytania: czy to już poezja, czy jeszcze nie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  A ja powiem - prawdziwa poezja!

Tolerancję zastąpmy słowem szacunek i nie będzie potrzebna duchowa urawniłowka i glajchszaltowanie.