Entropiczna sprawiedliwość

[m1234]

Świat oszalał. Poważnie! Nigdy nie było tylu wariatów.

Instastory, tiktokery i ten cały neuronalny szał.

Nawet Tofflerowi nie przyszło to do głowy.

Osiągamy prędkość światła we wszystkim.

Rzeczywistość się skraca, upraszcza i memizuje.

Za moment przejdziemy na pismo obrazkowe.

 

I wtedy ziemia się spłaszczy. Dosłownie.

Trzy wymiary spadną z geometrycznej szachownicy.

Przyjdzie mróz, tak potężny, że wszystko skrystalizuje, nawet czas.

Wyobrażasz sobie piękne diamenty tylko jednowymiarowe? Ja nie.

I nie będzie nikogo by otworzyć usta ze zdziwienia.

Beznadzieja, nuda i placek na stole,

który nawet nie spleśnieje.

 

Tak było.

 

I zniknęła ptasia kupa na szybie,

szarość bloku w oddali za którym wody Bałtyku iskrzą pierwszymi chwilami wiosny.

Zniknęła książka, mały kaktus i drzewa.

Zniknął pies i kot co potrafią spać obok siebie.

I drukarka, która swój wieczny bunt pomyliła z nieśmiertelnością.

Zniknęłaś Ty i ja i wszystkie postaci kreskówek.

Wszystko roztarte i ujednolicone walcem

entropicznej sprawiedliwości.

 

Diabli wzięli.

 

Pustka

Cisza

Placek

 

Raz, dwa trzy, cztery,

traktem idą oficery.

Idą swarno, nogi kładą,

I pieśń wznoszą oto taką:

 

Być szybko! Móc mocno! Cel nadać!

I działać! I działać! I działać!

I nie pytać o nic wcale!

Życie takie doskonałe!

 

[Annie]

Wydawało mi się ze czasy wieszczek typu Kasandra dawno minęły, a okazuje się, ze jednak nie :)

[m1234]

@Annie Ktoś już kiedyś powiedział, że teraźniejszość to historia, która już dawno została zapomniana. Tak więc pozwól sobie potraktować tę wtórność, jako coś zupełnie nowego :)