Kraina światła...

[gość niedzielny]

Każdy kamień, każda roślina ma swoją historię.
Echo przeszłości niesie się przez wieki,
Człowiek staje twarzą w twarz z wiecznością,

W tym miejscu, gdzie słońce spotyka się z ziemią.

 

Czy to miejsce istnieje, czy jest tylko marzeniem?
Czy to sen, czy rzeczywistość, kto to wie?
Kraina ta żyje, choćby była tylko cieniem,
Co w sercu mieszka, staje się jego zbawieniem.

 

 

 

 

Edytowane 1 Grudnia 2023 przez gość niedzielny (wyświetl historię edycji)

[Tectosmith]

@gość niedzielny Ładny wiersz. Pozdrawiam.

[gość niedzielny]

@Nata_Kruk@Tectosmith Dziękuję :) Pozdrawiam.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Można powiedzieć iż w sercu lub mniej poetycko w pamięci genetycznej.

Podoba się.

[gość niedzielny]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Słowo się rzekło. Bóg zapłać za dobre. Proszę można bardziej;

 

Nie jesteś tylko sobą, lecz także przodkami
Którzy w tobie żyją, w twoim DNA
Oni cię kształtują, dają ci dar życia
I przekazują wiarę, co w sercu płonie z mocą
Kościół uczy ciebie, że jesteś dzieckiem Bożym
Że masz wolną wolę, i możesz wybrać drogę
Ale nie zapominaj, że jesteś też spadkobiercą
Tych, co szli przed tobą, i z nimi się zjednoczysz
Pamięć genetyczna to nie tylko biologia
To także duchowość, i tajemnica wiary
Bo Bóg stworzył człowieka, na swój obraz i podobieństwo
I dał mu pamięć wieczną, co łączy go z przeszłością
Więc szanuj swoje korzenie, i czerp z nich mądrość
I dziękuj Bogu za nie, i za dar odkupienia
Bo pamięć genetyczna to skarb, co trzeba pielęgnować
I przekazywać dalej, by nie zaginął w czasie

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Otóż to, też tak uważam.