Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy następnym razem
spróbujesz powiedzieć: wiem
- dobrze się zastanów
płuca szykując do nieludzkiego
wysiłku pomyśl dlaczego
chcesz wiedzieć

a może chciałeś powiedzieć: muszę?

może w jasności Twej stoi niedbale,
z rękami w kieszeniach
oparta o krawędź wygody
marna potrzeba

nie stoi w szeregu z pierwszymi,
których nocne psalmy utkane
z twardych obcasów trwożą
przypadkowych przechodniów

jest jak krótkonogi naburmuszony
chłopiec skarcony za drobiazg
nienawiść nigdy już nie opuści
jego brzucha

następnym razem powiedz lepiej: spałem
słodycz snu wyciekła z ust moich
jak ślina na poduszkę
śpiąc nie wiedziałem
lecz śniłem pewność
której teraz jak śliny się wstydzę

Opublikowano

coś mam przeczucie, że tu wystarczy mniej słów, na przykład:
"zanim znów powiesz: wiem"(okropne!) albo "przemyśl zanim powiesz: wiem"
(- oj, chyba w ogóle trzeba to przepisać)

kłopot w tym, że ten wierszyk się zatrzasnął między furtką języka potocznego
a... no powiedzmy "niepotocznego" i chyba sam nie wie, w którą stronę chce pójść.

bezpośredniość zwrotów "per ty" miała trącić kolokwialnością, ale teraz, obawiam się, niczemu to nie służy.

nielogiczności nie widzę, może po prostu przecinki są nielogiczne - masz rację, chyba je poprawię.

dziękuję za komentarz!

Opublikowano

byłoby to pouczanie gdyby było do czytelnika...
rzecz jednak w tym, że takie rzeczy mówi się sobie
ten wierszyk byłby nieznośnie głupi, gdyby go czytać
jako moralizowanie.

To mówi człowiek patrząc na siebie w lustrze. Oczywiście
tego nie widać, to znaczy nie uważam za stosowne
mówić o tym explicite, bo to zabije wiersz. Takie rzeczy musi być widać między wersami. Stąd "zwykłość" języka, która skądinąd właśnie zaczęła mi przeszkadzać. Sam widzę, że te słowa nie śpiewają jak powinny w chórze. Napisałem to dawno temu i wstawiłem tutaj bez uważnej lektury - nadaje się do poważnych przeróbek.

Chętnie przyjmę wszelkie uwagi. Co do jednego mam jedak pewność:
Sens tego wiersza jest prosty jak piosenka o Kubusiu Puchatku i ma jednocześnie zasadnicze znaczenie. Tylko teraz trzeba znaleźć sposób, aby o tym opowiedzieć.

Jak ktoś sobie życzy, chętnie dam szczegółową analizę tego wierszydła.

Co do Samego Zła: Chętnie się odniosę w wolnej chwili, tylko musze się uporać z samym dobrem poniedziałkowego poranka!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Tak było u mojej babci. Szkoda, że nie ma już dziś takich pieców, ani pieczonych na nich gruszek i śliwek.
    • Można powiedzieć że Najłatwiej to siąść i płakać Chyba tylko dzieci Mają w sobie [jakąś] beztroskę Łatwo nam się użalać Czyż nie Nad tym co złego zrobiliśmy Lub z kim nie wzięliśmy ślubu Jednak przysłowie mówi coś zgoła innego Żyjemy zmarnowaną szansą Jakoś łatwiej mi docenić To co mogłem mieć (przestałem dziękować za to co mam)  Raz podjętej decyzji Nie cofnę tak łatwo Najtrudniejsze jest to Że chcę być gdzie Jestem podczas gdy Otacza mnie morze Możliwości Absurdem byłoby wycofać się Co się stało to się nie odstanie Czy jakoś tak Nie chcę płakać za przyszłością która nie nadeszła (nigdy nie miała)  A jednak trudno mi za nią nie wzdychać Jak za przeszłością Co dawno odeszła A mądrość mówi Że ortodoksja wierność polega na napięciu między dwoma herezjami
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jest wiele przyczyn, nie trzeba zapominać o tym, że ilość spermy i liczba plemników, w tym tych najszybszych, które zapładniają, zmniejsza się lawinowo z pokolenia na pokolenie. Dawniej niepłodność była przeważnie "po stronie" kobiet, obecnie mężczyzn. Jest wiele przyczyn, ale to nie miejsce na dyskusje o tym. 
    • A piękno to leży przed nami i kusi stół z ostrygami ośmiornic wypustki i mule skąpane w szampańskim akwenie aż sos taki słodki po piersiach popłynie. W szaleńczej ekstazie turlać się chcemy z ust zasysania przez zęby chłoniemy odurzam się winą i w winie się kąpię w porannych promieniach po stole pobłądzę. W chmurnym obłoku do bólu dojdziemy w tajemnych oparach w amoku płoniemy tak płynnie tak słodko i głębiej i mocniej i cisnąć językiem twe trzewia przewrotnie. Odkrywam niebiosa i widok twój chłonę zagłębiam w uczuciu i w skurczu tym płonę tak czystym anielskim a w środku rozkwitłym jak diabłów głaskanie po ciałach aktywnych. I rwać łańcuch z szyi i ciało mu oddać by żądza przybrała zbawienny kres rozkosz i postać na koniec anielską zobaczyć co mnie . . . . . . . . . . . . . lewatywą przywróci do pracy.        
    • @Leszczym i tą mądrością jest brak zastępowalności pokoleń ze wszystkimi tego skutkami? A światowy przyrost i tak hamuje, takie Chiny uważane dotąd za najludniejsze, już się kurczą. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...