Kim Pani jest?

[m1234]

Stoję tak, zimno.

Zimno. Stoję.

Dlaczego tak stoję?

Czekam na Ciebie.

Na co czekam?

Nie pamiętam.

 

Smyczki szaleją, szaleją po strunach,

góra-dół, dół-góra, szybko, szybciej,

spadają, wspinają, rozcinają,

sklejają fragmenty pamięci.

 

Moje myśli. Myśli moje?

Coś tu siadło!

Przysiadło tu coś.

Coś tu rękę trzęsie. Coś? Ktoś?

Smyczki, smyczki mi zostawcie!

Rozpływa, zanika, zanika muzyka,

muzyka znika...

 

Pozwólcie mi usiąść.

 

A Pani?

Kim Pani jest?

[goździk]

@mmmarian Emocja, która tu wypływa na wierzch, to rozedrganie. Dużo powtórzeń, jest to takie rozfalowane - niczym gra na smyczkach. Chaos wyjęty jak ze snu. A na końcu nagle jakaś Pani. To niczym jak u mnie ostatnio z zombie*.

 

Dla mnie ten wiersz jest rewelacyjny. Po prostu trafiłeś w mój gust. Pozdrawiam :) 

 

*(uwaga, komentarz zawiera lokowanie produktu :D) 

[m1234]

@goździk bardzo dziękuję. Trafnie ujęte, dokładnie o to mi chodziło :) Co do intencji - chciałem oddać perspektywę osoby do której z powodu choroby bodźce zewnętrzne docierają z trudem, zmęczonej, rozedrganej.

[Tectosmith]

@mmmarian Ciekawe.