THE FUGITIVE ZBIEG

[Andrew Alexandre Owie]

At home among strangers
Swój wśród obcych, obcy wśród swoich

 

THE FUGITIVE ZBIEG

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Siergej Michałkow
BIEGLEC
Ja za stołom sidiel i jeł,
Kogda w okno Orioł wleteł
I sieł naprotiw, u stoła,
Raskinuw dwa bolszich kryła.
Siżu. Diwluś. Nie szewieluś
I słowo wymołwić ' bojuś:
Wied' priletieł ko mnie za stoł
Nie ciżik-pyżik, a Orioł!
Gladic. Swoj ostryj kluw raskrył.
I tut mój gosć  zagoworił:
-Ja sriedi skał, poczti ptiencom,
Był pojman opytnym lowcom.
On w zoopark menia otwioz.
Ja w kletkie żił. W niewole ros,
O niebie tolko mog mecztać
I razucilsia ja letać ...
Bieglec umołk. I ja kak mog
Jego prigriel, jemu pomog -
I nakormił , i napojił
I w zoopark nie pozwonił.

 

By Sergei Mikhalkov
THE FUGITIVE
When I sat at the table, ate,
An eagle flew into my flat.
Having sat down knee to knee
It spread and flapped its mighty wings.
I freezed and stared, sat stock-still,
I couldn`t utter an-n-ny-th-th-thing!
It was the eagle who came in,
And not a simple dove of peace.
It glanced. It opened its sharp beak.
All of a sudden it could speak!
`When still a nestling, twixt the rocks,
I was caught in a snare with cocks.
The fowler sold me to the Zoo
Where I grew up, caged, freedomproof.
I only dreamt about the sky
And I forgot how to fly`.
The runaway fell silent.

Then I sheltered it, I did my best.

I fed and watered it. That`s true!
I didn`t even phone the Zoo!

 

Przez Siergeja Michałkowa
ZBIEG
Siedziałem przy stole i jadłem,
Kiedy Orzeł przeleciał przez moje okno
I usiadł na przeciwko mnie, przy stole,
Rozłożył dwa duże skrzydła.
Siedzę. Się dziwię. Nie ruszam się.
I boję się wypowiedzieć słowo:
W końcu przyleciał do mojego stołu
Nie czyżyk, ale orzeł!
Wygląda. Otworzył swój ostry dziób.
A potem mój gość przemówił:
-Wśród skał, kiedy byłem prawie pisklę,
Zostałem złapany przez Doświadczonego łapacza.
Zabrał mnie do zoo.
Mieszkałem w klatce. Dorastałem w niewoli,
Mogłem tylko marzyć o niebie
A zapomniałem jak latać...
Zbieg zamilkł. I jak mogłem,
Przygarnęłem go, pomógłem mu -
I nakarmiłem go i dałem się napić,
I nawet nie zadzwoniłem do Zoo.

 

 

"FLIC OU VOYOU", OR HOW ARE YOU SUPPOSED TO BE CALLED NOW?
FLIC OU VOYOU, CZYLI JAK   ADRESOWAĆ DO CIEBIE  TERAZ? 

 

This title consists of the titles of two films, the French one of 1979, "Cop or Hood", and the Russian one "Kak vas teper' nazyvat" of 1965. The first is about a police adventurer, the second is about an illegal agent and diversionist, a Belgian cook.
Na tytuł ten składają się tytuły dwóch filmów, francuskiego z 1979 roku, "Cop or Hood", oraz rosyjskiego "Kak was tiepier' nazywać" z 1965 roku. Pierwszy opowiada o policyjnym poszukiwaczu przygód, drugi o nielegalnym agencie i dywersancie, belgijskim kucharzu. 

------

The clan of the Mikhalkovs, the former impoverished aristocrats and prominent Soviet and Russian art workers, as well as the hereditary active courtiers is an excellent illustration of how to be at home among strangers. No wonder this is the name of the first full-length movie shot by a famous  Russian film director Nikita Mikhalkov.

 

Klan Michałkowów, dawnych zubożałych arystokratów i wybitnych sowieckich i rosyjskich robotników artystycznych, a także dziedzicznie czynnych dworzan jest doskonałą ilustracją wyrażenia "Swój wśród obcych, obcy wśród swoich". Nic dziwnego, że tak nazywa się pierwszy pełnometrażowy film nakręcony przez słynnego rosyjskiego reżysera Nikitę Michałkowa.

 

His father, Sergei Vladimirovich Mikhalkov, was a famous poet, a classic of children's literature, the author of lyrics for the USSR and Russia anthems and of the famous inscription on the Grave of an Unknown Soldier in the Alexandre Garden near the Kremlin: "Your name is unknown, but your feat is immortal."

 

 

Jego ojciec Siergiej Władimirowicz Michałkow był znanym poetą, klasykiem literatury dziecięcej, autorem tekstu hymnu ZSRR i Rosji oraz słynnego napisu na grobie nieznanego żołnierza w Ogrodzie Aleksandrowskim na Kremlu: "Twoje imię jest nieznane, ale twój wyczyn jest nieśmiertelny".

 

But it's about his uncle, Mikhail Vladimirovich Mikhalkov (1922-2006), a brother of Sergei Mikhalkov, that they started talking only before his death in 2006. All of a sudden that almost 80-year-old man began to hand out one interview after another. One of them, got by a journalist Oksana Ushakova on May 27, 2003, can still be read on the official website of the Federal Security Service of the Russian Federation. 

Look at

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Aleksandre, Sergei, Mikhail, the Mikhalkov brothers Bracia Michałkowowie: Aleksandr, Siergiej, Michaił. 

 

Ale o jego stryje, który miał na imię Michaił Władimirowicz Michałkow (1922-2006), bracie Siergieja Michałkowa, zaczęli mówić dopiero tuż przed jego śmiercią w 2006 roku. Nagle, jako bez mała 80-letni mężczyzna, zaczął udzielać jednego wywiadu po inne. Jeden z nich, ktory przeprowadziła  dziennikarka Oksana Uszakowa 27 maja 2003 r. można wciąż przeczytać na oficjalnej stronie Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. 

Popatrzcie na

 

In that interview, Mikhail retells the content of his autobiographical book, memoirs "V labirintach smiertielnogo riska", which, according to him, was commissioned by the USSR Security Service in the 1950s and published for the Western European readers under the title of "In the labyrinths of a deadly risk". In Russian, only in 1991, this book was published in a meager print run of 5 thousand copies, allegedly at the expense of the author himself, and its text in Russian can also be found on the Internet.

 

 

Michaił przytacza w tym wywiadzie treść swojej autobiograficznej książki, pamiętników "W labirintach smiertielnogo riska" (W labiryntach śmiertelnego ryzyka), zamówionej przez Służbę Bezpieczeństwa ZSRR w latach pięćdziesiątych i opublikowanej dla zachodnioeuropejskiego czytelnika pod tytułem "In the labyrinths of the deadly risks". W języku rosyjskim książka ta została wydana tylko w 1991 r. w skąpym nakładzie 5 tysięcy egzemplarzy, rzekomo kosztem samego autora, a jej rosyjski tekst można znaleźć w Internecie.

 

The legendary book did not attract much attention in Russia, or rather attracted, but not exactly in a way that the author and his contracting authority would like. Both enemies and friends of the Mikhalkov clan, as well as the uninterested readers, reacted to its content in the same way, with great distrust, to say the least.

 

Legendarna książka nie wzbudziła w Rosji większego zainteresowania, a raczej wzbudziła, ale nawet nie tak, jak by sobie tego życzył autor i ci, którzy ją zaplanowali. Zarówno wrogowie, jak i przyjaciele klanu Michałkowa, a także niezainteresowani czytelnicy, zreagowali na jego treść tak samo,  co najmniej z wielką nieufnością.

 

This has been his first and for a long time his only book published under the name of Mikhail Mikhalkov. His other lifetime works of the memoir and poetic genres were published under his pen names of "Lugovykh" and "Andronov".

 

To była jego pierwsza i przez długi czas jedyna książka wydana pod imieniem Michaiła Michałkowa. Inne jego dzieła pamiętnikarskie i poetyckie były publikowane pod pseudonimami "Ługowych" i "Andronow".

 

Mikhail Mikhalkov had a strange fate as either a secret agent and hero or a traitor and defector, and neither one nor the other variants of his past have been officially denied or confirmed so far. The key indisputable facts of his biography do not agree well with his own explanations and his own stories about himself. Again, he is often confused in his memories, as he wrote one thing in his book, but often said the other things in his numerous interviews.

 

Mikhail Mikhalkov. The man whose eyes are filled with real, actual pain, and this is what makes me trust him. Michaił Michałkow. Człowiek z prawdziwym bólem w oczach, i dlatego mu wierzę. 

 

Michaił Michałkow miał dziwny los albo jako tajny agent i bohater, albo zdrajca i uciekinier, i ani jednemu, ani drugiemu wariantu nie zostało oficjalnie zaprzeczone ani potwierdzone aż do teraz. Kluczowe, niepodważalne fakty z jego biografii nie zgadzają się dobrze z jego własnymi wyjaśnieniami i opowieściami o sobie. Poza tym  jest  zdezorientowany we swoich wspomnieniach, i to, co napisał w książce, często nie jest to, co powiedział w swoich licznych wywiadach.

 

He and his brothers were allegedly raised by a German woman, either a housekeeper, or a governess Emma Rosenberg, and it was German that became their first language. Mikhail even had to master Russian in elementary school, in order to study on an equal basis with everyone.

 

On i jego bracia byli rzekomo wychowywani przez niemkę, albo gospodynię domową, albo guwernantkę Emmę Rosenberg, i to niemiecki stał się ich pierwszym językiem. Michaił musiał nawet opanować rosyjski w szkole podstawowej, aby uczyć się na równych zasadach ze wszystkimi.

 

After school, he presumably went on to study at the State Security School for the Border Guards, since he had a good command of German, and at the time of the outbreak of the Second World War he served in the Special Department of the 79th Border Detachment in the city of Izmail at the mouth of the Danube on the Romanian border.

 

Mikhail Mikhalkov as a boderguard Michaił Michałkow jako pogranicznik

 

However, in 1941 it was near Kiev where his unit, or, probably, even a blocking unit which prevented any escape of soldiers from the front line was surrounded, and he was captured.

 

Po ukończeniu szkoły prawdopodobnie kontynuował naukę w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa Państwowego Straży Granicznej, gdyż dobrze znał język niemiecki, a w chwili wybuchu II wojny światowej służył w Wydziale Specjalnym 79. Oddziałe Straży Granicznej w mieście Izmail u ujścia Dunaju na granicy rumuńskiej.

 

 

Jednak w 1941 r. to właśnie pod Kijowem  jego oddział wojskowy, może nawet oddział zaporowy, uniemożliwiający ucieczkę żołnierzy z linii frontu,  był  okrążony,  i dostał się do niewoli.

 

 

According to his own stories, he as much as twice tried to escape from captivity, was as much as twice shot out by the Germans during the mass executions, but each time he managed to miraculously survive, being littered with  corpses.

 

Według własnych opowieści aż dwukrotnie próbował uciec z niewoli, aż dwukrotnie został rosztrzelony przez Niemców, to były masowe egzekucji, ale za każdym razem udało mu się cudem przeżyć, będąc zaśmieconym trupami.

 

Finally, he settled in occupied Kiev, gained the confidence of a Russian German woman Lucy, who handed him the passport of her deceased husband, introduced himself to a German officer, SS-Hauptsturmführer Bersch at the Headquarters company of the SS-Panzergrenadier-Division "Grossdeutschland" but according to another version the 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich") as a Ukrainian Volksdeutsche Zweis, and first became a member of the supply unit for the division, or simply Hilfswilliger (HiWi) under supervision of the Wirtschaftskommando (WiKdo), or quartermaster service of that division

 

 

(it enabled him to travel extensively on the German orders and at the same time to verify the actual location of the German units); and later on as a division's military serviceman, an interpreter at the Headquarters of one of its companies.

 

 

W końcu osiadł w okupowanym Kijowie, zyskał zaufanie Rosyjskiej Niemki Lusi, która wręczyła mu paszport zmarłego męża, przedstawił się niemieckiemu oficerowi że sztabu roty SS-Panzergrenadier-Division "Grossdeutschland" (i według do innej wersji 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich") SS-Hauptsturmführeru Bershu jako ukraiński Volksdeutsche Zweis i najpierw został członkiem jednostki zaopatrzeniowej dla dywizji, czyli po prostu Hilfswilligerem (HiWi) pod nadzorem Wirtschaftskommando (WiKdo), czyli służby kwatermistrzowskej tej dywizji

 

Matka, kurki, jajką! Schneller! 

 

(umożliwiło mu to szerokie podróżowanie na rozkazy niemieckie, a jednocześnie weryfikację faktycznej lokalizacji oddziałów wojskowych niemieckich);

 

 

a następnie jako wojak dywizji, tłumacz ze sztabu jednej z jej rot.

 

 

(If it really was the 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich", then it was that very Waffen-SS division,  which was tasked by the Oberkommando Wehrmacht to prevent Soviet troops from entering Warsaw during the 1944 uprising.

And that was that very division, which staged a massacre in the French village of Oradour near city of Montauban after the Maquis tried to stop its transfer to Normandy to repel the Allied advance in 1944).

 

Le Vieux Fusil, 1976 Stara strzelba, 1976

 

(Jeśli to była 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich", była to właśnie ta dywizja Waffen-SS, której zadaniem na rozkaz przez Oberkommando Wehrmacht było uniemożliwić wojskom sowieckim wkroczenie do Warszawy podczas powstania w 1944 r. I to jest właśnie tą dywizja, która zorganizowała masakrę we francuskiej wiosce Oradour w pobliżu miasta Montauban po tym, jak partyzanty próbowali powstrzymać jej transfer do Normandii, aby odeprzeć alianckie natarcie w 1944 r.).

 

Flic ou Voyou, 1979

 

Then Mikhalkov, again judging only by his own words, deserted and experienced a series of the incredible adventures in Romania and Hungary. These were both love affairs: he allegedly almost married the only daughter of a Swiss millionaire; and financial frauds: he allegedly buried a little bag of diamonds in Poland (and then he never found it, which he'd been regretting for all his life). Mikhalkov also visited France, Belgium and even Turkey.
He allegedly sat at the same table with the famous German saboteur Otto Skorzeny and Goebbels' deputy for propaganda Funk. But all that jazz was already under his new names of Schwalbe and Karl Wintzenhammer.

 

Flic ou Voyou, 1979

 

Potem Michałkow, ponownie sądząc tylko po jego słowach, zdezerterował i przeżył serię niesamowitych przygód w Rumunii i na Węgrzech. Byli to  zarówno romanse: rzekomo prawie ożenił się z córką szwajcarskiego milionera; jak i oszustwa finansowe: rzekomo zakopał w Polsce woreczek z brylantami (a potem nigdy go nie znalazł, czego żałował przez całe życie). Michałkow odwiedził też Francję, Belgię, a nawet Turcję. Podobno siedział przy tym samym stole ze słynnym niemieckim dywersantem Otto Skorzenym i zastępcą Goebbelsa ds. propagandy Funka. Ale wszystko to było już pod nazwiskami Schwalbe i Karl Wintzenhammer.

 

Flic ou voyou, 1979

 

Upon returning to Germany, during another military adventure, Mikhalkov unsuccessfully falls from a five-meter wall, receives injuries which after-effects he will have to treat all his life, and being unconscious and having no documents, but wearing  SS uniform ends up in a German military hospital in Königsberg, this time calling himself Müller from Düsseldorf.

 

 

Po powrocie do Niemiec, podczas kolejnej wojskowej przygody,  Michałkow bezskutecznie spada z pięciometrowego muru, doznaje obrażeń, których skutki będzie leczył przez całe życie, 
będąc nieprzytomny i nie mają dokumentów, ale mają na sobie mundur SS, trafia do niemieckiego szpitala wojskowego w Königsbergu, nazywając się tym razem Müllerem z Düsseldorfu. 

This photo is often published as a photo of Mikhail Mikhalkov in SS uniform in the Russian press and on the Internet, but in fact this photo of a handsome young guy belongs to SS-Hauptsturmführer Helmut Schreiber from the 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich". (Mikhail Mikhalkov was also an SS-Hauptsturmführer).

To zdjęcie jest często publikowane w rosyjskiej prasie i Internecie, jako zdjęcie Michaiła Michałkowa w mundurze SS, w rzeczywistości to zdjęcie przystojnego młodzieńca należy do SS-Hauptsturmführera Helmuta Schreibera z dywizji Das Reich. (Michaił Michałkow też  był SS-Hauptsturmführerem).
Look at/Popatrzcie na 

 

Now see SS-Hauptsturmführer Helmut Schreiber's whole frame(he is on the left).

Teraz SS-Hauptsturmführer Helmut Schreiber na pełną wysokość)(jest polewej).

 

After hospital, Mikhail was allegedly sent to retraining courses for the command staff of the 3.SS-Panzergrenadier-Division "Totenkopf", and in 1944-1945, according to again only his unfounded assertions, he commanded a tank company of this division. (This is the very division that was reinforced with the remnants of the 2. SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich" during the period indicated).

Po szpitalu Michaił został rzekomo wysłany na kursy przekwalifikowujące dla sztabu dowodzenia 3.SS-Panzergrenadier-Division "Totenkopf", a w latach 1944-45. on, zgodnie z znowu tylko jego bezpodstawnymi twierdzeniami, dowodził kompanią czołgów tej dywizji. (Jest to ta sama dywizja, która została wzmocniona resztkami 2.SS-Panzergrenadier-Division "Das Reich" we wskazanym okresie).

 

We read in the book by Mikhail Mikhalkov: "By the time when I commanded a tank company, I had already perfectly entered the role of an SS officer - I knew jargon, subordination, regulations, German songs and card games. But of course, I couldn't make a real tank officer. After all, I didn’t go through special training, I didn’t know much about materiel, technical terminology... In order to deflect suspicions from myself for a while, I decided to curry favour and wrote a marching song  "Wo ist Hitler, da ist der Sieg" (Where is Hitler, there is the victory) for my company.
At the training ground, my soldiers learned this song and, returning to the unit, sang it under the windows of the Headquarters ... Our general was very pleased, and thus I managed to regain the trust of the highest ranking officers for a while. But the discrepancies and slipups continued, I felt that I might eventually be exposed, and I deserted. I changed my legend, my documents and ended up in Poland, at the Poznan School of Military Interpreters".

 

Czytamy w książce Michaiła Michałkowa: "Kiedy dowodziłem kompanią czołgów, doskonale wszedłem już w rolę oficera SS - znałem żargon, podporządkowanie, przepisy, niemieckie piosenki i gry karciane. Ale oczywiście ja nie mogłem zrobić prawdziwego oficera czołgu. W końcu nie przeszedłem specjalnego szkolenia, nie wiedziałem zbyt wiele o materialnej części, terminologii technicznej ... Aby na chwilę odsunąć podejrzenia od siebie, postanowiłem się chciał się wysłużyć i napisał piosenkę marszową "Wo ist Hitler, da ist der Sieg" (Tam, gdzie jest Hitler, tam jest zwycięstwo) dla mojej roty.
Na poligonie moje żołnierze nauczyli się tej pieśni i wracając do odziału śpiewali ją pod oknami dowództwa… Nasz generał był bardzo zadowolony, dzięki czemu udało mi się odzyskać zaufanie najwyższych rangą oficerów na podczas. Ale rozbieżności i porażki trwały nadal, czułem, że mogę w końcu zostać zdemaskowany i zdezerterowałem. Zmieniłem legendę, moje dokumenty i wylądowałem w Polsce, w Poznańskiej Szkole Tłumaczy Wojskowych".

 

At the last stage of the war, in February 1945, he allegedly crossed the front line in uniform of the 3.SS-Panzergrenadier-Division "Totenkopf" SS Hauptsturmführer allegedly killed by him, and surrendered to the Red Army. Some publications say that it happened in Poland, in others we read that it took place in Berlin, and at last that it happened in Latvia.

 

W ostatnim etapie wojny, w lutym 1945 roku, rzekomo przekroczył linię frontu w mundurze 3.SS-Panzergrenadier-Division "Totenkopf" SS Hauptsturmführera rzekomo przez niego zabity i poddał się Armii Czerwonej. Jedne publikacje mówią, że wydarzyło się to w Polsce, w innych, że miało to miejsce w Berlinie, a nareszcie, że wydarzyło się na Łotwie.

 

We read in the book by Mikhail Mikhalkov: "Cooperating with the French Resistance, I worked with the former residency of the Tsarist General Staff. So I had a chance to fight fascism in the different territories, under the different names. But the main goal of all these relocations was Latvia - nevertheless closer to Russia".

 

Flic ou Voyou, 1979

 

Czytamy w książce Michaiła Michałkowa:
"Współpracując z francuskim ruchem oporu, miałem do czynienia  z byłej rezydenturej Carskiego Sztabu Generalnego. Miałem więc szansę walczyć z faszyzmem na różnych terytoriach, pod różnymi nazwami. Ale głównym celem wszystkich tych przeprowadzek była Łotwa – jednak bliżej do Rosji".

 

That officer could not say a word in Russian, but during his interrogation he claimed that he was a brother of Sergei Mikhalkov, that very author of the USSR National Anthem's lyrics. Of course, he was allegedly being interrogated by a general and interpreted into Russian by a colonel.

 

Oficer ten nie mógł powiedzieć ani słowa po rosyjsku, ale podczas przesłuchania twierdził, że jest bratem Siergieja Michałkowa, tego samego autora słów  hymnu państwowego ZSRR. Oczywiście miał być przesłuchiwany przez generała i tłumaczony na rosyjski przez pułkownika.

 

The verification confirmed his relationship with Sergei Mikhalkov, but the investigators of the military counterintelligence SMERSH were not satisfied with his answers, and the "undercover agent" was transferred to the State Security, from where he was sent first to the Lefortovo prison, and from it - either for 4 or 5 years in the GULAG in the Far East. Only after Sergei Mikhalkov's petition to Lavrentiy Beria, according to another version to Stalin, since Beria supposedly could not stand the Mikhalkov family, he was allegedly released on Stalin's personal order and sent into exile either for 4 years or 5 years. 

 

Weryfikacji potwierdziła jego związek z Siergiejem Michaiłkowem, ale śledczy kontrwywiadu wojskowego SMERSZ nie byli zadowoleni z jego odpowiedzi, a "agent pod przykrywką" został przeniesiony do Służby Bezpieczeństwa, skąd został wysłany najpierw do więzienia w Lefortowie, a stamtąd - albo przez 4 lub 5 lat w GUŁAG na Dalekim Wschodzie. Dopiero po petycji Siergieja Michałkowa do Ławrientija Beriji, według innej wersji do Stalina, ponieważ Berija rzekomo nie mógł znieść rodziny Michałkowa, został on rzekomo zwolniony na osobisty rozkaz Stalina i zesłany na 4 lub 5 lat na wygnanie.

 

According to one version of his stories, evil investigators from  Lubyanka regularly tortured him and kept him from sleeping, while according to another  they used him as an inside man, a "decoy". They allegedly dispatched him as a sneak to the cells with the notorious figures, such as the former White Army Cossack generals Shkuro and Krasnov who collaborated with Germans.

 

Cavalry generals Krasnov and von Panwitz. Krasnov was deported by a British ally of Russia in accordance with the Yalta Agreements, and was the only one shot out as a military officer, while the rest of the military collaborators was dishonourably hanged. Generałowie kawalerii Krasnow i von Panwitz. Krasnow był deportowany przez brytyjskiego sojusznika  Rosji na podstawie układu w Jałcie, i  jedyny został rozstrzelany jako oficer, a pozostali kolaboranci byli haniebnie powieszeni.

 

Według jednej wersji jego opowieści źli śledczy z Łubianki regularnie go torturowali i nie dawali spać, podczas gdy według innej używali go jako człowieka wewnętrznego, po prostu był "przynętą". Podobno wysłali go jako szpiega do cel z notorycznymi postaciami, takimi jak byli generałowie Białej Armii Kozacy Szkuro i Krasnow, którzy współpracowali z Niemcami.

 

 

Thanks to the intercession of his brother Sergei, Mikhail managed to return to Moscow, but it happened only after Stalin's death. In 1956, Mikhail Mikhalkov was rehabilitated and even awarded a very serious military Order of Glory, Third Class. That Order was only being awarded for the distinguished combat record and battle merits.

 

 

Dzięki wstawiennictwu brata Siergieja Michaiłowi udało się wrócić do Moskwy, ale dopiero po śmierci Stalina. W 1956 r. Michaił Michałkow został zrehabilitowany, a nawet odznaczony bardzo poważnym wojskowym Orderem Sławy III Klasy. Ten Order nadano tylko za wybitne osiągnięcia i zasługi bojowe.

 

Then he was sent to the Glavpur - Main Political Directorate of the Soviet Army. There he became famous as one of the most tireless authors of the official, military patriotic poetry, songs and prose for children, adolescents and young adults. His works were not of any artistic value and interest for the young readers, so to say, future conscripts. But the privates had to chant them during their drilling and basic military training.

 

Następnie został wysłany do Gławpuru - Głównego Zarządu Politycznego Armii Radzieckiej. Tam zasłynął jako jeden z najbardziej niestrudzonych autorów oficjalnej, wojskowo-patriotycznej poezji, pieśni i prozy dla dzieci,  nastolatki i młodzieży. Jego utwory nie miały żadnej wartości artystycznej i nie interesowały młodych czytelników, by tak rzec, przyszłych poborowych. Ale szeregowcy musieli je intonować podczas musztry i podstawowego szkolenia wojskowego.

 

One can easily understand about what they are by their completely "Chinese", "North Korean" titles which had already dropped out of contemporary times in the USSR in the 60s: "The Party and Lenin", "A military company marching went", "We will never forget the young hero" (about a Red boyscout, young hero Valya Kotik. 

 

Valentin KOTIK, 14 years old, was the youngest Hero of the USSR. In October 1943 he discovered the secret strategic underground telephone line between communications center of the Wehrmacht in Ukraine and Hitler's Wolfsschanze in Kętrzyn, Poland, and it made impossible the effective troop control.

 

 

Walentin Kotik, 14 lat, był najmłodszym Bohaterem ZSRR. W październiku 1943 r. odkrył tajną podziemną linię telefoniczną między centrum łączności Wehrmachtu na Ukrainie a Wolfschanze Hitlera w Kętrzynie, w Polsce, i tym uniemożliwił skuteczną kontrolę wojsk.

 

His songs were also performed by the Alexandrov Red Bannered Song and Dance Ensemble of the Soviet Army. For example, his perky "Song about our ballistic missile" of 1959.

 

"Rota szła" (A military company marching went, Rota szła) 

 

O tym, czym są, można łatwo zrozumieć po ich całkowicie "chińskich", "północnokoreańskich" nazwach, które już w latach 60. wypadły w ZSRR ze współczesności: "Partia i Lenin", "Rota szła", "Będziemy nigdy nie zapomnij o młodym bohaterze" (o czerwonym harcerze, młodym bohaterze Wale Kotikie**). Jego pieśni wykonywał także Zespół Pieśni i Tańca Czerwonego Sztandaru Armii Radzieckiej Aleksandrowa. Na przykład jego "dziarska" "Pieśń o naszym pocisku balistycznym" z 1959 roku.

 

"Pienia o naszej ballisticheskoj rakietie" 
(Song about our ballistic missile, Pieśń o naszym pocisku balistycznym)

 

And even later, Mikhail Mikhalkov on behalf of the K.G.B of the USSR supervised Soviet "Lautensack" and political fugitive, the most famous political clairvoyant and wealthy touring hypnotist Wolf Messing,

 

Wolf Messing: Ich bin ein Prophet. Jestem prorokiem. 

 

a Polish Jew who after an outbreak of the World War II escaped from the Gestapo to the Eastern part of Poland to be under the protection of the Red Army.

 

A jeszcze później Michaił Michałkow z ramienia KGB ZSRR nadzorował sowieckiego "Lautensacka" i politycznego zbiega, najsłynniejszego politycznego jasnowidza i bogatego podróżującego hipnotyzera Wolfa Messinga,

 

Mikhail MIKHALKOV. "Wolf Messing. Gipnotizior, tielepat, prorok". - M., «Graal», 2003 g. 

 

Mikhail MIKHALKOV. "Wolf Messing. Hypnotist, telepath, prophet". - M., "Grail", 2003
Michaił MICHAŁKOW. "Wolf Messing. Hipnotyzer, telepata, prorok". - M., "Graal", 2003

 

polskiego Żyda, który uciekł z Gestapo w Warszawie do wschodniej części Polski pod ochronu Armii Czerwonej po wybuchu II wojny światowej.

 

Wolf Messing in Khabarovsk in the Russian Far East in the 60s. Psychological tricks fed him and fed good. Wolf Messing w Chabarowsku na rosyjskim Dalekim Wschodzie w latach 60. Psychologiczne sztuczki go karmiły i karmiły dobrze.

 

Messing was a legal Soviet millionaire, since he advised the Soviet state leaders, and, during the war, he bought a tank and an aircraft for the Red Army, and, what's interesting, neither his tank, nor his aircraft, nor their crews got ever destroyed and injured in the war. Perhaps  German pilots were frightened off by his name written on their boards. Messing was in a list of the private enemies of Hitler. When he died all millions on his account immediately  disappeared.

 

Messing był legalnym sowieckim milionerem, bo doradzał przywódcom państwa sowieckiego, a w czasie wojny kupił czołg i samolot dla Armii Czerwonej, i co jest ciekawe, ani jego czołg, ani samolot, ani ich załogi nigdy nie zostawały zniszczone i ranni na wojnie. Być może niemieccy piloci byli przerażeni jego nazwiskiem na  burtach jego maszyn. Messing znajdował się na liście prywatnych wrogów Hitlera. Po jego śmierci wszystkie pieniądze na jego koncie natychmiast zniknęły.

 

Mikhail Mikhalkov also made good money under the name Andronov as a formal representative of the Committee of War Veterans and Propaganda Bureau of the Soviet Writers' Union. He was as well a lecturer on the topic "Intelligence and counterintelligence" for  the special forces units, intelligence schools, Border Forces academies. He never refused lecturing on family culture and diets and weight loss at the Army and Navy culture clubs either. He dreamed or archly pretended to dream of a TV series based on  his memoirs to be shot by his nephews, Nikita Mikhalkov or Andron Konchalovsky.

 

Michaił Michałkow zarabiał też dobre pieniądze pod nazwiskiem Andronow jako formalny przedstawiciel Komitetu Weteranów Wojennych i biura propagandy Związku Pisarzy Radzieckich. Był również wykładowcą na temat "Wywiad i kontrwywiad" dla odziałów wojsk specjalnych, szkół wywiadowczych, akademii pograniczników. Nigdy też nie odmawiał wykładów na temat kultury rodzinnej, diet i odchudzania w klubach kultury oficerów. Marzył, a może łobuzersko udawał, że marzył o serialu telewizyjnym opartym na jego wspomnieniach, który miał zostać nakręcony przez jego siostrzeńców, Nikitę Michałkowa lub Androna Konczałowskiego.

 

That is the whole biography of Mikhail Mikhalkov, as it is set out in his interview with journalist Oksana Ushakova on the official website of the Federal Security Service of the Russian Federation, in his other interviews, materials of the Russian media and in his book. The amount of the implausible details of his exciting wartime odyssey increased with every new interview. The number of countries where he worked as an intelligence officer gradually reached eight in his stories. 

 

Tak wygląda cała biografia Michaiła Michałkowa, jaka została przedstawiona w wywiadzie z dziennikarką Oksaną Uszakową na oficjalnej stronie Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, w innych jego wywiadach, materiałach rosyjskich mediów oraz w jego książce. Ilość niewiarygodnych szczegółów jego ekscytującej wojennej odysei rosła z każdym nowym wywiadem. Liczba krajów, w których pracował jako oficer wywiadu, w jego opowieściach stopniowo sięgnęła ośmiu.

 

In connection with the death of Mikhail Mikhalkov, the most circulated Russian newspaper "Komsomolskaya Pravda" ("KP"), not bypassed by  attention of the Special Services, published an article, where there was outlined his legends mixed with a minimum of indisputable facts and, what sounds somewhat strange for the Russian readership, the daily replaced more usual word expression  "the Great Patriotic War" with the more wider "foreign" expression "the  World War II" and mentioned  his "contribution to culture" rather than to the "Russian culture", as if hinting on his works written in the foreign languages:

"Mikhail Mikhalkov lived a fascinating and honorable life. He was a poet, prose writer and publicist, published under his pen names of Andronov and Lugovykh. He was an intelligence officer who worked in the German rear during the war under operational pseudonyms of Sokolov, Zweis, Schwalbe, Sych ...  Mikhalkov's contribution to victory in the World War II was estimated with three Orders and twelve medals. Mikhail Vladimirovich's contribution to culture is 12 collections of poems, 6 collections of songs and hundreds of articles".

 

"Sunday KP", or simply "porky". The most profitable tabloid of Russia. "KP Niedziela" czyli po prostu "świnka (grubaska)". Najbardziej dochodowy tabloid w Rosji.

 

W związku ze śmiercią Michaiła Michałkowa najbardziej rozpowszechniona rosyjska gazeta "Komsomolskaja Prawda" ("KP"), nie ominięta przez uwagę służb specjalnych, opublikowała artykuł, w którym nakreślono jego legendy zmieszane z minimum niepodważalnych faktów, i jak brzmi nieco dziwnie dla rosyjskich czytelników, tabloid zastąpił bardziej popularne wyrażenie "Wielka Wojna Ojczyźniana" szerszym "zagranicznym" wyrażeniem "II wojna światowa" i wspomniał o jego "wkładzie w kulturę" zamiast "w kulturę rosyjską". To brzmi jak aluzja do jego utworow  pisanych też w obcych językach.

"Michaił Michałkow żył fascynującym i godnym życiem. Był poetą, prozaikiem i publicystą, publikowanym pod pseudonimami Andronow i Lugowych. Był oficerem wywiadu, który pracował na tyłach niemieckich w czasie wojny pod pseudonimami operacyjnymi – Sokołow, Zweis , Schwalbe, Sycz ... Wkład  Michałkowa w zwycięstwo w II wojnie światowej oszacowan trzema Orderami i dwunastoma medalami. Wkład Michaiła Władimirowicza w kulturę to 12 zbiorów wierszy, 6 zbiorów piosenek i setki esejów".

 

But whom was Mikhalkov in reality? A Russian or a German, whether he really was Sergei Mikhalkov's brother, an SS officer or a Soviet superagent, Haupsturmführer Müller or KGB officer Mikhalkov, a hero or a traitor, a double agent under control or a forgiven collaborationist? It remains unclear up to this day. He is likely to have kept playing some role, but what kind of role and why, that is the question.

 

Ale kim Michałkow naprawdę był, Rosjaninem czy Niemcem, czy naprawdę był bratem Siergieja Michałkowa, oficerem SS czy sowieckim superagentem, SS Haupsturmführerem Müllerem czy oficerem KGB Michałkowem, bohaterem czy zdrajcą, podwójnym agentem pod kontrolą czy kolaborantem, któremu przebaczono, to wszystko pozostaje niejasne do dziś. Prawdopodobnie nadal grał jakąś rolę, ale jaką rolę i dlaczego, oto jest pytanie.

 

All information related to him was always stated exclusively by him, and he as if deliberately made contradictory  utterances, but the devil, as we know, lies in the details. By the way, no one ever planned to have a TV series about his adventures shot, his biopic, and none would have let anyone this series be filmed. The question is "Why"? Sculls, skeletons in his closet? "Curiouser and curiouser!" cried Alice". 

 

Wszystkie związane z nim informacje były zawsze podawane wyłącznie przez niego, i jakby celowo wypowiadał sprzeczne zdania, ale diabeł, jak wiemy, tkwi w szczegółach. Nawiasem mówiąc, nikt nigdy nie planował nakręcić serialu o jego przygodach, jego biografii i nikt nie pozwoliłby nikomu nakręcić tego serialu. Pytanie brzmi: "Dlaczego?" Czy miał szkielety w swojej szafie? "Ach jak zdumiewająco! Coraz zdumiewajęcej!" – krzyknęła Alicja". 

 

The history of the Soviet intelligence services during the war knew many distinguished agents who performed incredible missions, such as Nikolai Kuznetsov, known on the other side of the front as Paul Siebert. There were then and later, in the 1960s, cases when the agents forgot the Russian language, couldn't speak it even several years, and so, upon their return, they had to be spoken through an interpreter. At the same time, most of them used to succeed in calling to mind their mother tongue, but others, who mostly worked as the illegal agents in Spanish-speaking countries, sometimes failed. But all those stories are not myths, they are all strictly documented and strictly logical, they are officially corroborated by military and political intelligence agencies, by publications of the intelligence historians, and this leaves no room for conjectures, rumors and innuendo, let alone for any frivolity by the mass and social media.

 

Paul Siebert aka Nikolai Kuznetsov  Paul Siebert vel Nikołaj Kuzniecow

 

Historia sowieckiego wywiadu w czasie wojny znała wielu wybitnych agentów, którzy wykonywali niesamowite misje, jak choćby Nikołaj Kuzniecow, znany po drugiej stronie frontu jako Paul Siebert. Były zarówno wtedy, jak i później, w latach 60., przypadki, kiedy agenci na kilka lat zapomnieli języka rosyjskiego, a po powrocie rozmawiali z nimi przez tłumacza. W tym samym czasie większość z nich powróciła do swojego ojczystego języka, ale inny, którzy w większości pracowali jako nielegalni agenci w krajach hiszpańskojęzycznych, czasem nie. Ale wszystkie te historie nie są mitami, wszystkie są ściśle  udokumentowane i ściśle logiczne, są oficjalnie potwierdzane przez agencje wywiadu wojskowego i politycznego, przez publikacje historyków wywiadu, a to nie pozostawia miejsca na spekulacje, plotki i insynuacje oraz wszelkie frywolności ze strony mediów i sieci społecznościowych.

 

The Ballad About Stierlitz. Composed and sung by Arkady Ukupnik. A humorous parody of the title hero of the iconic Soviet serial "17 mgnoveniy vesny" `17 Instants of Spring`, 1973, a Russian agent Maximillian Otto von Stierlitz in Berlin during the WWII. "Ballada o Stierlitze" skomponowana i śpiewana przez Arkadija Ukupnika. Żartobliwa parodia tytułowego bohatera kultowego sowieckiego serialu "17 mgnowienij wjesny" ("17 momentów wiosny"), 1973,  rosyjskiego agenta Maximilliana Otto von Stierlitza w Berlinie podczas II wojny światowej.

 

Musics by Arkady Ukupnik
Muzyka przez Arkadija Ukupnika
Lyrics by Kyrill Krastoshevsky
Słowa przez Kiriłła Krastoszewskiego
THE BALLAD ABOUT STIERLITZ BAŁŁADA O STIERLITZE
Gestapo, Abwehr, they`re now overworked,
Gestapo z Abwehrą, brakuje im siły.
Spring gonna come to Germany at last.
Na dniach wiosna nadejdzie do Niemiec.
And agent Stierlitz had the VHF once more switched on
Agent von Stirlitz ponownie włączył radio,
Just to transmit to Moscow what`s the weather like in Reich.
Przesyła prognozę pogody do Moskwy.
The message right from Bern is sent by Pastor Schlag,*)
Pastor Schlag*) przesłał rano pozdrowienia z Berna,

That oldman is a Voroshilov sniper**) in his heart,
W głębi serca jest młodym strzelcem Woroszyłowa,**)
He plods his way on snowshoes alone high on the Alps
I samotnie spaceruje na nartach wśród szwajcarskich Alp,
He executes an order - a quick march to Vatican.
Wykonuje rozkazy, maszeruje do Watykanu.

 

CHORUS CHÓR
Standartenfuehrer Stierlitz who is dark blond and glitzy,
Standartenführer Stirlitz, prawdziwy Aryjczyk,
Fired point-blank, but was not frank.
Strzelił z bliskiej odległości, padał i cisnął  wiele pompek
Standartenführer Stierlitz who is dark blond and glitzy,
Standartenführer Stirlitz, prawdziwy Aryjczyk,
Strolled in the wood with a dutch***) beaut.
Spacerował po lesie z piękną Fräulein
`You must kapitulieren`, he said, `Gertrude`.
"Dawaj kapitulieren" – powiedział jej.
`You must kapitulieren`, he said, `Gertrude`.
"Dawaj kapitulieren" – powiedział jej.

 

Von Stierlitz was Gestapo Mueller`s favourite
W piwnicach Müllera von Stierlitz jest swoim facetem.
He used to pay in Reichsmarks and forgot `bout roubles.
Teraz nie możemy odróżnić marki od rubla.
His operator Kate would never tell ideed
Jego radiotka KT, Kozłowa Katia, nigdy nie powie ci,
Who is the father of her child to stay for good.
Że jej dziecko jest twoje!

But Moscow orders him all time to pass
Ale Moskwa ciągle wysyła mu rozkaz,
The souveniers both from Munich and Berlin:
Przywieźć pamiątki z Berlina i Münchena,
Mercedes-Bentz and trainers `Adidas`,
Samochód  "Mercedes" i trampki "Adidas",
And all those goods to send home as relief.
Poproś jako dary pomocy humanitarnej.

 

CHORUS CHÓR

 

Standartenfuehrer! SS!
<1994>

 

That time, in 1994, the music video made some old vets of the Security agencies feel insulted. Someone must have forgotten to inform them about what had happened to the USSR over which they should have been standing guard. So Ukupnik whom they phoned even had to apologize, though Stierlitz was a hero of the undying jokes and memes in Russia long time ago and was eventually an urban folklore character. Now that most of those old critics went to Valhalla, the music video returned to public. Unlike Stierlitz Mikhail Mikhalkov was real, yet none felt insulted when he was made a laughing stock by media.
Tym razem, w 1994 roku, teledysk sprawił, że niektórzy weterani z agencji bezpieczeństwa poczuli się urażeni. Ktoś chyba zapomniał poinformować ich o tym, co wydarzyło się w ZSRR, nad którym powinni stać na straży. Więc Ukupnik, do którego zadzwonili, musiał nawet przeprosić, chociaż Stierlitz był dawno temu bohaterem nieśmiertelnych dowcipów i memów w Rosji i ostatecznie stał się postacią miejskiego folkloru.Teraz, gdy większość tych starych krytyków trafiła do Valhalli, teledysk powrócił do publiczności. W przeciwieństwie do Stierlitza Michaił Michałkow był prawdziwy, ale nikt nie poczuł się urażony, gdy media wyśmiewały go.
As to Arkady Ukupnik, he was born in Ukraine. Since 5 years old he has learned "what means to be a Jew, to be at home with strangers". When adult  he moved to Moscow he "jmmediately noticed that there hadn't been such cruel attitude towards Jews there as in Ukraine. ... When you go to Moscow, you don't feel it ...".

 

 

Co do Arkadego Ukupnika to urodził się na Ukrainie. Od 5 roku życia nauczył się "co to znaczy być Żydem, być" swoim wśród obcych, obcy wśród swoich". Gdy dorosły przeniósł się do Moskwy, od razu zauważył, że "nie było tam tak okrutnego stosunku do Żydów jak na Ukrainie... Kto znajduje się w Moskwie, to się tego nie czuje...".

 

References to the version of the higher Resolution. Odniesienie do wersji o wyższej rozdzielczości 

 

*) Pastor Schlag, Stierlitz`s Catholic connection, was on his way to Vatican to destroy Allen Welsh Dulles` secret negotiations in Switzerland with the Nazi behind the back of Stalin. Pastor Schlag, katolicki związek Stierlitza, był w drodze do Watykanu, by zniszczyć tajne negocjacje Allena Welsha Dullesa w Szwajcarii z nazistami za plecami Stalina.
**) a Voroshilov sniper is an enthusiastic champion of the pre-war juniors' triathlon (sprint, firing practice, skiing) named after Soviet Defence Ministers Clement Voroloshilov. Strzelec Woroszyłowa jest entuzjastycznym mistrzem przedwojennego triathlonu juniorów (sprint, strzelanie, narciarstwo) imieniem sowieckiego ministra obrony Klemensa Woroszyłowa.
***)dutch = deutsch like in The Predator where Schwarzenegger`s character was nicknamed `Dutch`, i.e., Deutscher (German) rather than a Hollander. Jak w "Predatorze", gdzie postać Schwarzeneggera zyskała przydomek "Dutch", czyli Deutscher (Niemiec), a nie Holender.

 

But concerning Mikhail Mikhalkov, everything is exactly the opposite. In fact, he, who was officially rehabilitated back in 1956, still remains semi-discredited even postmortem. And the reasons for this have not  been clarified yet. There have been noticed no denials, protests and unequivocal warnings, no censure of the disseminators of fake information about him on the part of the intelligence community. Only once their anonymous representative rather mildly shook his finger at someone, sooner on the whole rather than certainly, and casually declared that they would bear no abuse regarding their "little oldies". It seems like that that the thick mist around Mikhail Mikhalkov, which has been needed by some reason so far, will have been needed  for some or other specific purpose for someone for some, still indefinite time. 

 

Ale w przypadku Michaiła Michałkowa wszystko jest dokładnie odwrotnie. Chociaż oficjalnie zrehabilitowany jeszcze w 1956 roku, w rzeczywistości pozostaje częściowo zdyskredytowany nawet po śmierci. A przyczyny tego nie zostają  dotychczas wyjaśnione.
A ze strony wywiadu nie ma zaprzeczeń, protestów i jednoznacznych ostrzeżeń, nie ma nagany wobec rozpowszechniających fałszywe informacje na jego temat. Raz jednak czule pogrozili wszystkim, co oznacza, że nikomu konkretnie,
paluszkiem, mimochodem deklaruwali, że nie pozwolą obrażać swoich "staruszków". I do tej pory mgła wokół Michaiła Michałkowa  nie rzedła, być może, dla tego, że jest potrzebna komuś i będzie potrzebna jeszcze przez długi czas w jakimś konkretnym celu.

 

There exist at least a few explanations for this. Nobody expected him to return and cross the front line, because he, like Moor who had done his duty, should have gone. Many Soviet tactical intelligence agents who served in the Wehrmacht and in the Waffen-SS directly past the front line and with whom the intelligence centre unexpectedly and unilaterally broke off connection, did not understand that now that victory was at hand, they were simply dismissed, because, most likely, they no longer were believed and trusted at the least partially. Or they served in the German or Hungarian military units that were stained with bloody war crimes, especially the SD and SS.

 

Jest na to co najmniej kilka wyjaśnień. Nikt nie spodziewał się jego powrotu i przekroczenia linii frontu, ponieważ on, podobnie jak Murzyn, który zrobił swoje, powinien był odejść. Wielu sowieckich agentów wywiadu taktycznego, którzy służyli w Wehrmachcie i w Waffen-SS  bezpośrednio za linią frontu i z którymi centrum wywiadowcze niespodziewanie i jednostronnie zerwal komunikację, nie rozumiali, że teraz, gdy zwycięstwo jest tak bliskie, są po prostu pozostawieni samym sobie, ponieważ najprawdopodobniej, przestali im wierzyć i ufać do końca. Albo służyli w niemieckich lub węgierskich oddziałach wojskowych, które splamiły się krwawymi zbrodniami wojennymi, zwłaszcza SD i SS.

 

Incautious patriots of that kind would return to have been executed or sent to the labour camps, while much more cynical, pragmatic and simply wiser ones, that is, the absolute minority of those agents, used to remain in Germany and lived there as the war veterans until death. After the war, no one looked for them, they were deliberately forgotten, and those de facto illegal immigrants, qualified fugitives, also did everything possible to hide themselves and not to be found afterwards.

 

Tacy nieopatrzne patrioci wracili na egzekucje lub do łagrów pracy, podczas gdy znacznie bardziej cyniczni, pragmatyczni i po prostu mądrzejsi, czyli absolutna mniejszość agentów, pozostali w Niemczech i związali z tym krajem swój los. Po wojnie nikt ich nie szukał, celowo o nich zapomniano, a ci de facto nielegalni imigranci, agenci wykwalifikowane zbiegi, też robili wszystko, co było możliwe, aby się ukryć i nie dać się później znaleźć.

 

Mikhail Mikhailov was a patriot, neither pragmatist or cynic, and it is just his kinship with the author of the Soviet National  Anthem that saved him from the undeserved  execution and unfair lifelong shame. Many patriots have fallen into this trap, the ones who are used to never believe that a person is most often destroyed by what he or she loves selflessly, for example, their beloved city, about which he or she writes poetry, and then dies falling into a sewer left by someone with an open hatch ... Geneticist Timofeyev-Ressowskij refused to move to the United States, where he was invited by a man from a team searching for the leading scientific experts in Germany, and, as a result, he ended up in the GULAG, almost starved to death and lost his chance to be awarded the Nobel Prize in the mid-50s of the 20th c. The price of a patriotic choice can be very high. Shame can also be the price of loyalty. 

 

 

Michaił Michałkow był patriotą, nie był pragmatykiem i cynikiem, i tylko pokrewieństwo z autorem sowieckiego hymnu uratowało go od niezasłużonej egzekucji i niesprawiedliwego wstydu na całe życie. Wielu patriotów, - nie wierzących, że człowieka najczęściej  niszczy to, co bezinteresownie kocha, na przykład jego ukochane miasto, o którym pisze poezję, a potem ginie wpadając do ścieku zostawionego przez kogoś z otwartym włazem, - wpadli w tę pułapkę. Genetyk Timofiejew-Ressowski odmówił wyjazdu do Stanów Zjednoczonych, gdzie został zaproszony przez człowieka z zespołu poszukującego czołowych ekspertów naukowych w Niemczech i w rezultacie trafił do GUŁAGU, omal nie umarł z głodu i w połowie lat 50. XX w. stracił szansę na otrzymanie Nagrody Nobla.  Cena patriotycznego wyboru może być bardzo wysoka. Hańba też może być ceną lojalności.

 

Like this scientist who loved his country more than science, Mikhail Mikhalkov was also a patriot and a slave to honor, but besides, unlike Timofeyev, he was also an indoctrinated,  ideological patriot brainwashed both by the Soviet Communist and German Nazi propaganda. Let's recall that "Meine Ehre heisst Treue" (My honor is my loyalty) was an inscription engraved on the daggers and rings of the SS.

 

 

Podobnie jak ten naukowiec, który kochał swój kraj bardziej niż naukę, Michaił Michałkow był także patriotą i niewolnikiem honoru, a poza tym, w przeciwieństwie do Timofiejewa, był także ideowym, ideologicznym patriotą z mózgami wypranymi zarówno przez sowiecką komunistyczną, jak i niemiecką propagandę nazistowską. Pamiętajcie, że "Meine Ehre heisst Treue" (Mój honor to moja lojalność) to był napis wyryty na sztyletach i pierścieniach esesmanów.

 

Reception at the Reich Chancellery. Soviet film "Shchit e mech" ("The Shield and the Sword").
Willie Schwarzkopf (kidding): With you, Peter Kraus (a new name of Johann Weiss after his rigorous verification and promotion from the Abwehr to the SD. - A.A.O), has been done God knows what!  From now on Himmler will probably test our loyalty toward him up to and including the gallows. Ha-ha-ha! 
Johann's new chief: Now, Peter, you're free to relieve your feelings with your former associates.
Weiss: Now we've got but one boss, it's Heinrich Himmler. How are you now, Herr Lammsdorf!
Lammsdorf: Nice as always!
Weiss: Already Major, Dietrich? My greetings.
Dietrich: Thank you.
Angelika Büchner:  Never doubted your success! I expected it!
Weiss: Thank you.
Heinrich Schwarzkopf (as always after too much liquor): Sieg oder Tod! (Victory or Death!)
Weiss, his friend, takes him by hand and makes him join the guests.
Enter Hitler and Himmler. (Hitler not only borrowed ceremonial rituals from Rome, but also from the United States - A.A.O.)
Hitler circles the armchair with his favourite, Heinrich Schwarzkopf, who's fallen asleep, and asks everybody present: Shall us go to another hall. We shouldn't disturb him.
Weiss (to Willie Schwarzkopf, Heinrich's uncle): Let me take care of Heinrich, Sir?
Willi Schwarzkopf (touched, gratefully): Yes! Yes!

SS Obergruppenführer: This is a very good deed, Peter! Shall we hurry up, Willie?

Przyjęcie w Kancelarii Rzeszy. (Radziecki film  "Szczit i mieć" ("Tarcza i miecz").
Willie Schwarzkopf (żartuje): Z tobą, Peter Kraus (nowe imię Johann Weissa po jego trudnej weryfikacji i awansie z Abwehry do SD. - A.A.O), zostało zrobione Bóg wie co! Od teraz Himmler prawdopodobnie będzie weryfikował naszą lojalność wobec niego aż do szubienicy wyłącznie. Ha-ha-ha! 
Nowy szef Johanna: Teraz, Peter, możesz uwolnić swoje uczucia w grupie byłych kolegów.

Weiss: Teraz mamy tylko jednego szefa, to Heinrich Himmler. Jak się teraz masz, Herr Lammsdorf!
Lammsdorf: Miło jak zawsze!
Weiss: Już major, Dietrich? Moje pozdrowienia.
Dietrich: Dziękuję.
Angelika Büchner: Nigdy nie wątpiłem w twój sukces! Spodziewałem się tego!
Weiss: Dziękuję.
Heinrich Schwarzkopf (jak zawsze po zbyt dużej ilości alkoholu): Sieg oder Tod! (Zwycięstwo albo śmierć!)
Weiss, jego przyjaciel, bierze go za rękę i dołącza do gości.
Wejdź Hitlera i Himmlera. (Hitler nie tylko pożyczał ceremonialne rytuały z Rzymu, ale także ze Stanów Zjednoczonych. -A.A.O).
Hitler okrąża fotel ze swoim faworytem Heinrichem Schwarzkopfem, który już śpi i pyta wszystkich obecnych: Przejdźmy się do innej sali. Nie powinniśmy mu przeszkadzać.
Weiss (do Williego Schwarzkopfa, wujka Heinricha): Pozwól mi zaopiekować się Heinrichem, proszę pana?
Willi Schwarzkopf (poruszony, z wdzięcznością): Tak! Tak! 

SS Obergruppenführer: To bardzo dobry uczynek, Peter! Pospieszymy się, Willie?

 

Judging by the songs and poems   written and composed by Mikhail Mikhalkov in the post-war era, he really was not only a patriot, but also a Soviet patriot of a rather dogmatic kind, similar to Siebert-Kuznetsov, by the way. They all were brought up in that way that time. Ironically, after death of the latter, all members of his intelligence team, Russians, Ukrainians and the Polish were led into the trap by an unknown group of  diversionists, a squadron of death, under pretext of taking them to the place where they were to have been awarded the combat Orders. They were all shot dead right on their way to there. Maybe, it was Abwehr, maybe, Soviet military counterintelligence SMERSH. Fifty fifty. In the first case it could have been revenge, in the latter case such things used to be carried out on the false charge of the group of "working for Germans" and as a preventive measure. They might have been some personal reasons. Kuznetsov, a product of the pure Soviet upbringing from inside, was too elegant for a ordinary Soviet man on outside, and until his death he was permanently fantastically lucky, which aroused even greater distrust and envy. In addition, SMIERSH and the NKVD Political Security Service were rivals and therefore not always coordinated their activities and exchanged information.

 

 

A sądząc po piosenkach i wierszach przez Michaiła Michałkowa w epoce powojennej, naprawdę był nie tylko patriotą, ale sowieckim patriotą o dość dogmatycznym rodzaju, jak Siebert-Kuznetsow, nawiasem mówiąc. Wtedy wszyscy oni byli  tak wychowani. Jak na ironię, po śmierci tego ostatniego wszyscy członkowie jego zespołu wywiadowczyczego, Rosjanie, Ukraińcy i Polacy, zostali wprowadzeni w pułapkę przez nieznaną grupę dywersantów, szwadron śmierci, pod pretekstem zabrania ich na miejsce, w którym powinni byli być nagrodzone odznacieniami bojowymi. Wszyscy zostali zastrzeleni w drodze do tego miejsca. Może to był Abwehr, a może SMIERSZ. Pół na pół. W pierwszym przypadku mogła to być zemsta, w drugim takie rzeczy odbywały się pod fałszywym zarzutem  "pracy dla Niemców" i jako środek zapobiegawczy. Mogły to być też powody osobiste. Kuzniecow, od wewnątrz wytwór czysto sowieckiego wychowania, był na zewnątrz zbyt elegancki dla zwykłego radzieckiego człowieka, a na dodatek aż do śmierci miał wiecznie fantastyczne szczęście, co budziło jeszcze większą nieufność i zazdrość. W dodatku ludzi z SMIERSZu  i Służby Bezpieczeństwa Politycznego NKWD byli rywalami i dla tego nie zawsze koordynowali swoje działania i wymieniali się informacjami.

 

And his status of a missing person served as an imaginary "proof" of why he managed to get away from the Germans with impunity each time. Times were hard, the Great Patriotic War was at the same time the second Civil war in Russia, and those who were at home among strangers often suffered quite innocently, and were even killed after returning home, just in case. The price of error and failure in the fight against the smart and strong ideological enemy who left no time to rest, left too little time for reflection and taking impeccably right and fair decisions, was too high. This was another reason why the honest, ethical and humane agents who led the  international intelligence networks would voluntarily return home. But, unlike them and according to his own words, Mikhalkov acted only in Western Europe, since he was
mostly an agent in alone. But this didn't make him beyond any suspicion. Even on the contrary!

 

 

Meeting of Soviet agent Rudolf Schmidt (aka Nikolai Kuznetsov) with the secretary of the Slovakian embassy Geiza-Ladislav Krno, an agent of German intelligence. Operational photography made with a hidden camera in 1940.

Spotkanie sowieckiego agenta Rudolfa Schmidta (vel Nikołaja Kuzniecowa) z sekretarzem ambasady Słowacji Geizą-Ladislavem Krno, agentem niemieckiego wywiadu. Fotografia operacyjna wykonana ukrytą kamerą w 1940 roku.

 

A jego zniknięcie, status osoby zaginionej był wyimaginowanym "dowodem" na to, dlaczego za każdym razem udawało mu się bezkarnie uchodzić przed Niemcami.
Czasy były ciężkie, Wielka Wojna Ojczyźniana była jednocześnie drugą wojną domową w Rosji, i swoje wśród obcych często cierpieli całkiem niewinnie z powodu tego, że na wszelki wypadek zniszczyli ich jako obcych wśród swoich. Cena błędu i porażki w walce ze sprytnym i silnym wrogiem ideologicznym, który nie dawał ani chwili na odpoczynek, pozostawiając za mało czasu na refleksję i podejmowanie nienagannie słusznych i sprawiedliwych decyzji, była zbyt wysoka. Był to kolejny powód, dla którego uczciwi, etyczni i humanistyczni agenci kierowali międzynarodowymi sieciami wywiadowczymi wracali do ojczyzny. Ale w przeciwieństwie do nich i według własnych słów Michaił Michałkow kierował grupą tylko w Europie Zachodniej i był
głównie samotnym agentem. Ale to nie uratowało  go od podejrzeń. Nawet wręcz przeciwnie!

 

 

Kuznetsov was a real James Bond, and not in movies, in real life. By the way, the Germans suspected that he was working for the British Empire, they were confused by his aristocratic manners, although he, like Mikhail Mikhalkov, served in the Wirtschaftskommando, that is, in the Wehrmacht's Requisitions Department, and maintained a direct connection with a partisan detachment guided by the People's Commissariat of Security (NKVD) of the USSR from Moscow. Abwehr and even the SD tried not to touch alleged British intelligence suspects in Eastern Europe and often arranged leaking of information to them, counting on their leniency after the war and fearing revenge from the British Empire government. The British never forgot the killers of their agents and repaid them mercilessly after the war. Many of these murderers were often destroyed by the Germans themselves at the end of a losing war to win the favour of the British.

 

Nikolai Kuznetsov as a Luftwaffe officer, 1942 Nikołaj Kuzniecow jako oficer Luftwaffe, 1942

 

Kuzniecow był prawdziwym Jamesem Bondem, ale nie w filmach, tylko w życiu. Niemcy nawiasem mówiąc, podejrzewali, że pracuje dla Wielkiej Brytanii, zmyliły ich jego arystokratyczne maniery, chociaż on, podobnie jak Michaił Michałkow, pracował w Wirtschaftskommando, czyli w intendenturze Wehrmachtu i utrzymywał bezpośrednie połączenie z oddziałem partyzanckim, którym  kierował z Moskwy Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa ZSRR. Abwehr i nawet SD starali się nie dotykać  brytyjskich agentów pracujących w Europie Wschodniej i często sami przelewali do nich informacje, licząc na ich pobłażliwość po wojnie i obawiając się zemsty ze strony rządu Imperium Brytyjskiego. Brytyjczycy nigdy nie zapomniali o zabójcach swoich agentów i bezlitośnie odpłacili im po wojnie.  Wiele z tych zabójców  często zostawali zniszczeni przez samych Niemców pod koniec przegranej wojny, aby zyskać przychylność Brytyjczyków.

 

Soviet film "Shchit e mech" ("The Shield and the Sword"). Unfortunate Major Steinglitz, who killed an English agent in the past, says to Johann Weiss, his colleague: "Live further, Johann, until our own men shoot you for your excessive service zeal. Beware of Dietrich". SD agents shoot at him, explaining to Weiss: "You were too slow, Weiss! We made up our minds to help you!" Johann kills them too. Later in the SD Headquarters:

-Why did you short dead my guys?
-They were too slow!
-Well, never mind!
Radziecki film  "Szczit i mieć" (Tarcza i miecz). Nieszczęsny major Steinglitz, który w przeszłości zabił angielskiego agenta, mówi do Johanna Weissa, swojego kolegi: "Żyj dalej, Johannie, dopóki nasi ludzie nie zastrzelą cię za nadmierną gorliwość w służbie. Strzeż się Dietrich'a". Agenci SD strzelają do niego, wyjaśniając Weissowi: "Byłeś za wolny, Weiss! Podjęliśmy decyzję, żeby ci pomóc!" Johann ich też zabija. Później w Kwaterze SD:
-Dlaczego zabiłeś moich ludzi?
-Byli za wolny!
-Cóż, nieważne!

 

Like Kuznetsov, Mikhalkov feared like fire any accusations of treason, and that terrifying fear completely turn off his analytical intelligence of an intelligence officer. He could not and did not want to correctly interpret the signal from Russia that indicated the center's true attitude towards him. And he was not alone in it, since Kuznetsov, instead of leaving the front line, also tried to break through it, and blew himself up on a grenade when he was captured by the Ukrainian nationalists. When the front approached their village, the German soldiers found his body dressed in Wehrmacht uniform, and burned the village and shot out all its villagers in retaliation for the murder of their officer. (The only German act of war crime that I justify. That episode can't help amusing me! - A.A.O). So Mikhail Mikhalkov, who successfully crossed the front line in SS uniform, was simply incredibly lucky.

 

 

Podobnie jak Kuzniecow, Michałkow bał się oskarżeń o zdradę jak ognia, co całkowicie wyłączyło jego analityczną inteligencję jako wywiadowca. Nie potrafił i nie chciał poprawnie zinterpretować sygnału z Rosji, wskazującego na prawdziwy stosunek centrum do niego. I nie był w tym tylko sam, też Kuzniecow zamiast zejść z linii frontu, spróbował  jej się przedrzeć, i wysadził się na granat, gdy został schwytany przez ukraińskich nacjonalistów. Gdy front zbliżył się do ich wsi, Niemcy znaleźli jego zwłoki w mundurze Wehrmachtu i w odwecie za zamordowanie ich oficera spalili i rozstrzelali całą wioskę. (Jedyna zbrodnia wojenna Niemców, którą usprawiedliwiam i która mnie tylko bawi! - A.A.O) Tak więc Michaił Michałkow, który z powodzeniem przekroczył linię frontu w mundurze SS, miał po prostu niesamowite szczęście.

 

No doubt that as a Soviet undercover agent in the Waffen-SS Mikhail Mikhalkov could not but be not only a valuable witness to crimes against humanity, but probably also had to take part in those war crimes in order not to expose himself. Once one of such agent recalled how their SD Sonder Einsatzgruppe from the SS Sonderkommando 1005 had returned to Ukraine in 1944 by order of Heinrich Himmler to conceal the traces of the mass shootings and burials of civilians. They dug out a trench with the corpses of girls from Ukraine, Belarus, Russia and Poland which had been murdered by them before and had not yet begun to decompose. Steam was evaporating from the naked girls' bodies, they were lying as if they were alive, and the group commander joked that the girls were just after the bath.

 

Niewątpliwie, że jako sowiecki tajny agent w Waffen-SS Michaił Michałkow nie mógł być nie tylko cennym świadkiem zbrodni przeciwko ludzkości, ale prawdopodobnie musiał także brać udział w tych zbrodniach wojennych, aby się nie zdemaskować. Kiedyś jeden z takich agentów przypomniał, jak ich SD Sonder Einsatzgruppe z SS Sonderkommando 1005 wróciła na Ukrainę w 1944 roku na rozkaz Heinricha Himmlera, by ukryć ślady masowych morderstw pochówków ludności cywilnej. Wykopali rów ze zwłokami dziewcząt z Ukrainy, Białorusi, Rosji i Polski, które zostały przez nich wcześniej zamordowane i nie zaczęły się jeszcze rozkładać. Z ciał nagich dziewczyn wydobywała się para, leżały jakby żyły, a dowódca grupy żartował, że dziewczyny są tuż po kąpieli.

 

The Soviet agent, by the way, a Georgian by nationality, wanted to shoot him the way that SS-Mann did it with girls - four shots at different points on the abdomen to make them suffer longer. But he had no right to do so and took part in the burning of those female corpses poured with gasoline and superimposed in stacks. Later the Einsatzgruppe  surrendered in the Western front, but the insider information of the Soviet secret agent opened eyes for their war crimes, and they were shot out by  Americans as it demanded the rules of war.

 

Sowiecki agent, nawiasem mówiąc Gruzin z narodowości, chciał go zastrzelić tak, jak SS-Mann robił to z dziewczynami - cztery strzały w różne punkty brzucha, żeby dłużej cierpiały. Ale nie miał prawa tego zrobić i brał udział w spaleniu tych zwłok kobiet polanych benzyną i ułożonych w stosy. Później Einsatzgruppe poddała się na froncie zachodnim, ale poufne informacje sowieckiego tajnego agenta otworzyła oczy na ich zbrodnie wojenne, i oni  zostali rozstrzelani przez Amerykanów według praw stanu wojny.

 

Of course, the Waffen-SS did not so often take part in the punitive actions, but they also participated in crimes against himanity in the concentration camps, where their personnel was systematically involved before 1941-1942, and with war crimes on the Eastern Front and in occupied territories throughout almost all Eastern Europe... . Actions similar to massacres at Czech village of Lidice or French village of Oradour sur Glane, numbered 140 episodes in Belarus alone. With such a scale of genocide, the Einsatzgruppes would not have done without including both Waffen SS, Feldpolizei and even the Wehrmacht.

 

Oczywiście, że Waffen-SS nie tak często brali udział w akcjach karnych, ale brali też udział w zbrodniach przeciwko ludzkości w obozach koncentracyjnych, gdzie ich personel był systematycznie zaangażowany przed 1941-1942 oraz w zbrodniach wojennych na froncie wschodnim i na terytoriach okupowanych niemal w całej Europie Wschodniej... . Akcje podobne do rzezi w czeskiej wsi Lidica czy we francuskiej wsi Oradour sur Glane na samej Białorusi liczyły 140 odcinków. Przy takim rozmachu ludobójstwa Einsatzgruppen nie poradziłyby sobie bez pomocy Waffen SS, Feldpolizei, a nawet Wehrmachtu.

 

 

A fragment from the Soviet film "Idi e smotri" ("Come and See"), 1985. The exactest, detailed reproduction of an ordinary SS action in a Belarusian village during the World War II. The role of the Commander of the Nazi punitive unit, SS Sturmbannführer Walter Stein, the one with a pet lemur on his shoulder, was played by the Soviet actor Viktors Lorencs (Wiktor Lorentz) (1927-1992) who served as an 18-year-old private in the Latvian SS Legion - Lettische SS-Freiwilligen-Legion (Latvieštu SS brīvīģprīu). When he starred in this film, he had to again experience what he had witnessed and participated in his youth. That very look of his antihero! Not a single actor could have played that look if he had not gone through all of that not in a movie, but in reality and personally.

Fragment sowieckiego filmu "Idi i smotri" ("Idź i patrz"), 1985. Najdokładniejsza, szczegółowa reprodukcja zwykłej akcji SS na białoruskiej wsi podczas II wojny światowej. Rola dowódcy nazistowskiego oddziału karnego, SS Sturmbannführera Waltera Steina, tego z zwierzątkiem lemurem na ramieniu, grał sowiecki aktor Viktor Lorencs (Wiktor Lorentz) (1927-1992), który służył jako 18-letni szeregowiec w łotewskim Legionie SS - Lettische SS-Freiwilligen-Legion (Latvieštu SS brīvīģprīu). Kiedy zagrał w tym filmie, musiał ponownie doświadczyć tego, czego był świadkiem i w czym uczestniczył w młodości. To samo spojrzenie jego antybohatera! Żaden aktor nie mógłby zagrać tego spojrzenia, gdyby nie przeszedł tego wszystkiego nie w kinie, ale w rzeczywistości i osobiście.

 

SS Sturmbannführer Walter Stein, Sonder Einsatzgruppe's Commander with the pet lemur on his shoulder. SS Sturmbannführer Walter Stein, dowódca Sonder Einsatzgruppe ze domowym zwierzątkem lemurem na ramieniu.

 

After the war, in 1945, Lorenсs was sent to the GULAG in the Russian Far East, but already in 1946 he was pardoned and returned home like most Latvians, Lithuanians and Estonians, who were amnestied by the Soviet government at the request of the Communist governments of the Baltic republics. (The Resolution of the Council of Ministers of the USSR No. 843-342ss "On the return to their homeland of repatriates - Latvians, Estonians and Lithuanians" was issued in April 1946).

 

Po wojnie, w 1945 r. Lorencs został skierowany do pracy w GUŁAGu na rosyjskim Dalekim Wschodzie, ale już w 1946 r. był ułaskawiony i wrócił do domu, jak większość Łotyszy, Litwinów i Estończyków, których amnestionowano na prośbę władz komunistycznych republik bałtyckich do rządu ZSRR. (Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 843-342ss "O powrocie do ojczyzny repatriantów – Łotyszy, Estończyków i Litwinów" została wydana w kwietniu 1946 r.). 

 

Viktors Lorencs 

 

The Soviet leadership pretended to have believed that people of the Baltic republics had been mobilized into the SS and the Wehrmacht by force, against their will, rather than volunteered there, and collaborationists sent to the GULAG were granted the right to return to their republics, provided that they agreed to stop to resist the Soviet state. They were all granted the full rights of the Soviet citizens, and were never again exposed to any kind of discrimination. I do not think that the Stalinist leadership was naive, simply the local Communists convinced them that the point was not collaborationism, but nationalism, and they would try to change the young nationalists themselves. (A kind of "The enemy must either be destroyed or reeducated, reformed"). Indeed, on the eve of the war, in 1940, Latvia expelled, drove all its Germans out of the country to Vaterland. And Hitler called the Letts a "piggish nation" that served the Bolsheviks. But that people was sooner at home among strangers, and strangers at home. Interestingly, after the restoration of independence, many old men, the then amnestied  young men, began to address the state archives of Russia with requests for receiving the certificates confirming that they had voluntarily joined the German Army and SS. This promised them a generously pensionable old agе.

 

That time they were young as the guys on this photo. Slaughterhouse-Five, or, The Children's Crusade. W tym czasie byli tak młodzi jak faceci na tym zdjęciu. Rzeźnia numer pięć, czyli Krucjata dziecięca. 

 

Kierownictwo sowieckie udawało, że wierzyło, że ci ludzi z republik bałtyckich zostali wbrew swojej woli zmobilizowani siłą do SS i Wehrmachtu, a nie zgłosiła się tam na ochotnika, a kolaboranci wysłani do GUŁAGu otrzymali prawo powrotu do kraju, pod warunkiem, że się zgodzą przestać stawiać opór państwu sowieckiemu. Wszyscy otrzymali pełne prawa obywateli sowieckich, i nie byli już nigdy narażeni na jakąkolwiek dyskryminację. 

Nie sądzę, żeby stalinowskie kierownictwo było naiwne, po prostu lokalni komuniści przekonali ich, że nie chodzi o kolaborację, to po prostu nacjonalizm, i oni mają nadzieję zmienić młodych nacjonalistów.(Coś jak "Wroga trzeba albo zniszczyć, albo wychować"). Rzeczywiście, w przededniu wojny, w 1940 roku, Łotwa wypędziła wszystkich Niemców z kraju do Vaterlandu. A Hitler nazwał Lettów "narodem świńskim", który służył bolszewikom. Ale ten naród raczej był swój wśród obcych, obcy wśród swoich. Co ciekawe, po uzyskaniu niepodległości wielu starców, ówczesnych młodych mężczyzn objętych amnestią, zaczęło zwracać się do archiwów państwowych Rosji z prośbami o otrzymanie zaświadczenia potwierdzającego, że dobrowolnie udali się do armii niemieckiej i SS. To obiecało im hojną emeryturę.

 

Paradoxicaly, but Lorencs' father, a Social Democrat, almost a Communist, was released from the GULAG labour camp only in 1955. By that time Lorencs had already finished high school and law faculty of the Latvian University in Riga. Subsequently, he completed his acting and film directing education at the VGIK Cinema School in Moscow and  became a Soviet (Russian, Latvian and Estonian actor), screenwriter and film director.

 

Paradoksalnie, ale jego ojciec, socjaldemokrata, prawie komunista, został zwolniony z łagru GUŁAGa dopiero w 1955 roku. Lorencs w tym czasie skończył już szkołę średnią i wydział prawa Uniwersytetu w Rydze. Następnie zdobył wykształcenie aktorskie i reżyserskie w szkole filmowej VGIK w Moskwie i został radzieckim (aktorem rosyjskim, łotewskim i estońskim), scenarzystą i reżyserem filmowym.

 

It is him in the movie "Sud'ba cheloveka" ("The Fate of a Man") playing a one-eyed SS officer in a concentration camp. To on w filmie "Sud'ba cielowieka" ("Los człowieka"), 1959 r., gra jednookiego oficera SS w łagru koncentracyjnym.

 

Mikhail Mikhalkov is another matter. In order to survive upon back to the USSR, to be politically rehabilitated and to receive belated recognition of his merits, including the very rare even for front fighters Order of Glory, the most non-ideologized military decoration, the awarding of which removes all questions, Mikhail Mikhalkov, probably by order from above, had to surround himself with a legend.

 

Michaił Michałkow to inna sprawa. Aby przetrwać po powrocie do ZSRR, zostać politycznie zrehabilitowanym i otrzymać spóźnione uznanie jego zasług, w tym bardzo rzadkiego nawet dla frontowych wojowników Orderu Chwały, najbardziej niezideologizowanego odznaczenia wojskowego, którego przyznanie usuwa wszelkie wątpliwości Michaił Michałkow, prawdopodobnie z rozkazu z góry, musiał otoczyć się legendą.

 

I've looked through the official list of that most honorable military Soviet Order of Glory, containing, all in all, a few dozens of names, and Mikhail Mikhalkov is there too, and no doubt, he is Sergei Mikhalkov's true brother. These facts are enough to prevent him from drowning in myth all the way and forever. They are the reliable evidence of his real and serious participation in and contribution to the secret war of intelligence services during the WW2.

 

Przejrzałem oficjalną listę najbardziej zaszczytnego sowieckiego Orderu Chwały, zawierającą w sumie tylko kilkadziesiąt nazwisk, a Michaił Michałkow też tam jest, i bez wątpienia też jest prawdziwym bratem Siergieja Michałkowa. Te fakty wystarczą, by nie utonął w micie w pełni i na zawsze. Są one wiarygodnymi dowodami jego rzeczywistego i poważnego udziału oraz wkładu w tajną wojnę służb wywiadowczych podczas II wojny światowej.

 

Most likely, he really was captured, but survived and established a connection with a Soviet intelligence cell like Alois Hagen, a character of the very truthful films "The Shield and the Sword" (1967) or the Belgian cook from the "How are you supposed to be called now?" (1965). Only the Russians and the Polish films, in the first two or three post-war decades, had got a reliable knowledge of the WW2. In Russia, the war-films of that time were being shot by the former front-line fighters who knew everything, including the theme of being at home with strangers, at first hand. More over,  after war they even had to learn together with the 'strangers at home' in the same Cinema schools like VGIK.

 

Najprawdopodobniej naprawdę został schwytany, ale przeżył i nawiązał kontakt z komórką sowieckiego wywiadu, jak Alois Hagen, bohater bardzo prawdziwych filmów "Szczyt i mieć" (Tarcza i miecz) (1967) czy "belgijski kucharz" z filmu "Jak się adresować do ciebie teraz?"(1965).  Tylko Rosyjskie i Polskie filmy w pierwszych dwóch lub trzech powojennych dekadach posiadały rzetelną wiedzę o II wojnie światowej. W Rosji ówczesne filmy wojenne kręcili byli  bojownicy z pierwszej linii, którzy wiedzieli wszystko, łącznie z tematem "swój wśród obcych, obcy wśród swoich", z pierwszej ręki. Co więcej, po wojnie musieli nawet uczyć się razem że "swoimi wśród obcych i z obcymi wśród swoich” w tych samych szkołach filmowych, co VGIK.

 

Soviet film "Shchit e mech" ("The Shield and the Sword"). (Radziecki film  "Szczit i mieć" ("Tarcza i miecz")). FRAGMENT 1 from/od 1:25 to/do 6:53. 

A resident of the Soviet intelligence Elsa Bojd (actress Natalia Velichko) operating under cover of a German female gymnastic dancer in an officers` cabaret in Poland meets her connection Johann Weiss. Rezydent sowieckiego wywiadu Elsa Bojd (aktorka Natalia Wielićko), działająca pod przykrywką niemieckiej tancerki gimnastycznej w kabarecie oficerskim w Polsce, spotyka swojego łącznika Johanna Weissa.

 

 

Public seeing Charlie is exclaiming in every way: Jude (Kike!). Na widok Charliego publiczność krzyczy na różne sposoby: Jude (Żydz)!

Master of the Ceremonies/Konferansje: `Duet `2Nicoles2`.
Waiter (to Baroness): `Table’s especially for you! What do you wish?`
Kelner (do baronowej): "Stół specjalnie dla pani! Czego pani życzy?"

 

Baroness by name of Brigitte (Actress Christine Laszar (Laszarus), Germany). Baronowa imieniem Brigitte (aktorka Christine Laszar (Laszarus), Niemcy).

Baroness: Wine. White.
Baroness: Białe wino! 

Public (to dancers): Enchore! Bravo!
Publiczność (do tancerzy): Bis! Brawo!

 

ON STAGE: There enters Uncle Sam! Dancers make his top hat be awry! And banish him. Then appears John Bull and is treated in the same manner! The third is Bolshevik, he is taken by his beard and got lost too. Sounds of Wagner, Swastika, Triumph!
NA SCENIE: Wchodzi Wuj Sam! Tancerze zrzuciają mu cylinder z głowy i wygnają go!  Wtedy pojawia się John Bull i jest traktowany w ten sam sposób! Trzeci to Bolszewik, złapany za brodę i też wygnany. Dźwięki Wagnera, Swastyka, Triumf!

 

`2Nicole2`: Elsa Bojd and Alois Hagen. Elsa Bojd i Alois Hagen

 

Audience screams: Sieg Heil! (Hail to Victory!). Weiss is screaming in a grotesque way, as if he`d drunk some gas before. Later we see him approaching the actress` dressing room with a bunch of flowers in his hand.
Publiczność krzyci: Sieg Heil! (Witamy Zwycięstwo!). Weiss krzyci w groteskowy sposób, jakby wcześniej wypił benzynę. Później widzimy go zbliżającego się do przebieralni aktorki z bukietem kwiatów w dłoni.

 

Weiss: Fräulein Nicole!
Elsa: What do you want? Co pan chce?
Weiss: I’m your admirer! Jestem wielbicielem pani!
Elsa (pronouncing the password wymawiają  hasło): Corporal, didn't your parents teach you not to come in to a lady`s dressing room without knocking at the door? Kapralu, czy twoi rodzice nie nauczyli cię, żeby nie wchodzić do damskiej przebieralni bez pukania do drzwi?

Weiss (pronouncing the reply wymawiają odzew): I am even ready to knock on your door 16 times! Jestem nawet gotów zapukać do twoich drzwi 16 razy!

 

Johann Weiss (Actor Stanislav Liubshin/Aktor Stanisław Lubszin)

 

Elsa: Nicole! Be kind to see Mr. Corporal to Mr. Połoński. Nicole! Bądź miły  odprowadzić Pana Kaprała do  Pana Połońskiego.
Hagen: Bitte! (Follow me! Chodź za mną!) (to Polonski do Połońskiego) Mr. Połoński, yesterday when there was no water, beer was stronger. Panie Połoński, wczoraj jak nie było wody piwo było mocniejsze.
Połoński: There's no water today either. Dziś też nie ma wody.
Hagen: Then where`s water in beer from? Wtedy skąd więc woda w piwie?
Połoński: Sir! This is not water but my teardrops. Panie! To nie woda, to tylko moje łzy.

In the street Na ulice
Elsa (to Weiss do Weissa): We need to take a walk! We follow the Führer`s Circular on Raising Morale of the People. I s'pose the best cover for you would be attentions! I`m a frivolous dancer, so being informal is what`s required. I`m Elsa Boyd, Volksdeutsche, Polish mother and, no doubt, German father. Killed in action. (about Hagen) Don`t worry. He`s of ours. A Russian. Alexei Zubov. Pilot. Lieutenant. Then Polish guerrila. I needed an assistant, so I made him after he`d been verified by the Centre, now he`s Alois Hagen. Nicole on the stage.
Przejdźmy się! Postępujemy zgodnie z Okólnikiem Führera o podnoszeniu morale ludzi. Myślę, że flirtować zе mną byłybo najlepszą okładką dla tobie! Jestem niepoważną tancerką, a być nieformalnej jest dla mnie naturalne. Jestem Elsa Bojd, Volksdeutsche, polska matka i bez wątpienia niemiecki ojciec. Zginął w akcji. (o Hagenie) Nie martw się. On jest nasz. Rosjanin. Aleksiej Zubow.  Zestrzelony lotnik. Porucznik. Potem polski partyzant. Potrzebowałam asystenta, a zaczął pracować dla mnie po weryfikacji przez Centrum, teraz to Alois Hagen. Nicole na scenie.
Weiss: Good! Dobrze!

 

Irresistible Alois Hagen (Alexei Zubov) (actor Georgiy Martynyuk) 

Nieodparty Alois Hagen (Alexy Zubov) (aktor Georgij Martyniuk)

 

Elsa: Got medal as a part of your story? Masz medal jako część swojej legendy?
Weiss: Nope, awarded by them. Rank of the corporal too. There was a chance to distinguish myself. Nie, mam od nich. Również stopień kaprala. Była szansa się wyróżnić.
Elsa: Well, I mean I`ve got a Wehrmacht`s patron now. Just in time! It`s you! Cóż, myślę, że od teraz mam patrona z Wehrmachtu. W samą porę! To ty!

Weiss: What about Hagen? A co z Hagenem?
Elsa: His task is to marry that baroness (but Hagen really fell in love with the charming baroness who was chosen for him by Elsa. What an irony of fate! - A.A.O). Jego zadaniem jest poślubienie tej baronowej (ale Hagen naprawdę zakochał się w uroczej baronowej, którą wybrała mu Elsa. Co za ironia losu! - A.A.O).

 

FRAGMENT 2 from/od 46:37 to/do 47:35
CABARET. Backstage.
Owner: Now that you are to perform solo, less sports, more that very, I think you understand what I mean. Now there are too many women in the streets. So to pay for watching a woman on stage men do not want her to perform the daily exercises. Elsa is kicking her ass while dancing in an exciting way. (I was impressed! - AAO)
Owner: Not bad! Not bad! Break!
KABARET. Za kulisami.
Właściciel Kabaretu: "Teraz, kiedy masz występować solo, mniej sportów, a więcej tego, myślę, że rozumiesz, o co mi chodzi. Teraz na ulicach jest zbyt wiele kobiet. Więc mężczyźni płacące za oglądanie kobiety na scenie nie chcą, żeby wykonywała  codziennych ćwiczeń". Elsa pokazuje klasę podczas tańca w ekscytujący sposób. (Byłem pod wrażeniem! Choreography by Valentin Manokhin. Choreografia w filmu przez Walentyna Manochina. - A.A.O) 

 

In late 60s of the 20 c. the film by Vladimir Basov was criticized by the famous Russian spy Abel who blamed the film director for following the stereotypes of the Western films with participation of James Bond.  Broad-thinking gentlemen abroad,  famous Soviet spies after their return home often became the narrow-minded brutes. It's so sad only!  Pod koniec lat 60. XX wieku film przez Władimira Basowa został skrytykowany przez słynnego sowieckogo szpiega Rudolfa Abela, który zarzucał reżyserowi podążanie za stereotypami zachodnich filmów z udziałem Jamesa Bonda. Szeroko myślący panowie, kiedy byli za granicą, słynni sowiecki szpiedzy po powrocie do kraju  często stawali się brutalami o wąskich horyzontach. To tylko takie smutne!

 

Throughout his life, Mikhail probably had to adhere to a deliberately implausible legend about his, and, possibly, someone else's past. And the point is not at all that he could inadvertently cast a shadow on his brother, the author of the USSR National Anthem. Perhaps, after the war, he was generally forced or, as a man of duty, he consented or volunteered  to try on himself a fate of another person and play this character all his life, as Fischer played Abel in the 60s and remained him all his life.
He seemed to have been a man in iron mask of the behavior strictly prescribed to him and to stick to certain image imposed on him by his official and personal patriotic duty; he lived wearing invisible, virtual and, in spite of this, no less real mask. And if this guess of mine is relevant, then Mikhail Mikhalkov was a person of the tragic fate.

 

 

Przez całe życie Michaił prawdopodobnie musiał trzymać się celowo nieprawdopodobnej legendy o swojej i być może cudzej przeszłości. I wcale nie chodzi o to, że mógł niechcący rzucić cień na swojego brata, autora hymnu ZSRR. Być może po wojnie został na ogół zmuszony lub jako człowiek z obowiązku zgodził się lub zgłosił się na ochotnika, by   ptzymierzać do siebie los innej osoby i grać tę postać przez całe życie, tak jak Fischer grał Abla w latach 60-tych i tak nim pozostał.
Wydawało się, że był  człowiekiem w żelaznej masce zachowania ściśle mu nakazanego i trzymał  się pewnego wizerunku narzuconego mu przez jego oficjalny i osobisty patriotyczny obowiązek; żył nosząc niewidzialną, wirtualną, a mimo to nie mniej prawdziwą maskę. A jeśli to moje przypuszczenie jest trafne, to Michaił Michałkow był osobą tragicznego losu.

 

This conclusion would be true even if he might have been or posed himself as a much more "deeply planted" illegal agent, a kind of "Belgian Cook" who worked in the Reich, Belgium, Switzerland and France. It is not without reason that the aforementioned book of 1950, had been not only actually written by him by order of the intelligence authorities, but also could have been written or rendered into the languages of those very countries, German and French, by him himself.

 

Ten wniosek byłby prawdziwy, nawet gdyby Michałkow był lub podawał się za znacznie bardziej "głęboko zakorzenionego" nielegalnego agenta, rodzaj "belgijskiego kucharzu", który pracował w Rzeszy, Belgii, Szwajcarii i Francji. Nie bez powodu, że wspomniana książka z 1950 r., została nie tylko faktycznie napisana przez niego na polecenie władz wywiadowczych, ale mogła być napisana lub przetłumaczona na języki tych krajów, niemiecki i francuski, przez niego samego.

 

If this book is not just another myth, which can undoubtedly be verified, then it probably appeared to make some  less talkative and/or more docile in the post-war West, in a word, to turn them into "burattini telecomandati", that is the persons effectively  remotely controlled among, for example, the Mikhalkov's former foreign "comrades-in-arms". They could be guaranteed the inviolability and oblivion of their previous war crimes in exchange for their vows of silence, as a minimum; in return of their "friendly help", as a maximum; and sometimes, as an ideal, even in return for the mutually  beneficial cooperation based on an objective coincidence of interests. (The mutually beneficient way the MOSSAD worked with Otto Scorzeny whose family name, by the way, has got a Polish rather than an Italian origin).

 

Jeśli ta książka nie jest tylko kolejnym mitem, który bez wątpienia można zweryfikować, to prawdopodobnie sprawiła, żeby ktoś na powojennym Zachodzie stał się mniej gadatliwy i/lub bardziej ustępliwy, jednym słowem, żeby zamienić jakichś ludzie w "burattino telecomandati",  w osoby skutecznie zdalnie kontrolowani, na przykład, wśród byłych zagranicznych "towarzyszy broni" Michałkowa. Mogliby oni mieć zagwarantowaną, co najmniej, nietykalność i zapomnienie o byłych  zbrodniach wojennych w zamian za śluby milczenia; albo  w zamian za ich pomoc, co najwyżej; albo,
w idealnym przypadki, czasem nawet w zamian za obopólnie korzystną współpracę opartą na obiektywnej zbieżności interesów. (Obustronnie korzystny sposób współpracy MOSADu z Otto Scorzenym, którego nazwisko rodowe, nawiasem mówiąc, ma zresztą polskie, a nie włoskie pochodzenie).

 

A fragment of the Soviet film "How are you supposed to be called now?" Fragment sowieckiego filmu "Jak adresować do ciebie teraz?" (1965)

 

Bеlarus, after a victorious offensive of the Red Army in 1944.
Wehrmacht's General von Rogge: It's absolutely clear now, the Soviets took advantage of our operational plans, and esprit de corps of Bruno von Gottburg cost us too much.  I would recommend you to shoot yourself, because it is here, in this room, that the fate of the operation "Bison" had been sealed. As to me, I am going to put bullet through my head right in the Headquarters of the Oberkommando Wehrmacht, but only after I will have brought complete clarity into what and why it happened, as it is my duty. The same duty of a German soldier also dictates you to fly with me.
Obergruppenführera (Ogruf) von Gottburg: Last time I notice some senior officers to be overcome with panic and lose their heads, due to the temporary Russian successes. It is true even for some experienced Army heads.
General: Will you fly with me?
Ogruf: No, I won't.
General: As you will. But I leave you time to think, since I am to fly in the morning.

 

Białoruś po zwycięskiej ofensywie Armii Czerwonej w 1944 roku.
Generał Wehrmachtu von Rogge: Teraz jest jasne, że Sowieci wykorzystali nasze plany operacyjne, honor munduru Bruno von Gottburga kosztował nam za dużo. Radziłbym się zastrzelić, bo tu, w tym pokoju, los Operacji "Bison" był przesądzony. Jeśli chodzi o mnie, zaraz po locie do Kwatery Głównej Oberkommando Wehrmacht też strzelę sobie w głowę, ale najpierw muszę zgłosić, co się stało i dlaczego. Obowiązek niemieckiego żołnierza wymaga również twojego lotu ze mną.
Obergruppenführer (Ogruf) von Gottburg: Ostatnio zauważyłem, że niektórzy starsi oficerowie wpadają w panikę i tracą głowę z powodu chwilowych sukcesów Rosjan. Dotyczy to nawet niektórych doświadczonych dowódców wojskowych.

Generał: Polecisz ze mną?
Ogruf: Nie, polecę.
Generał: Jak sobie życzysz. Ale daję ci czas do namysłu, bo polecę jutro rano.

 

Ogruf (to his prisoner, Monsieur Jacque, a Belgian Cook arrested as an alleged Russian diversionist and terrorist): General Rogge is due to fly to Berlin tomorrow.
Cook: You can't rely on anybody in this matter, so you came to me.
Ogruf: Let's assume you're right.
Cook: In that case we can't avoid an agreement. We are interested in developing success of our offensive, so is, though by his own reason, Obergruppenführer von Gottburg. It is curious.
Ogruf (offering the Cook a cigarette): So what? Deal?
Cook: I am to prevent the general from reaching the Oberkommando Wehrmacht Headquarters, am I? Then you must give me a chance to escape safely.
Ogruf: You win too much.
Cook: So do you. In addition, you will get the documentary evidence of your successful activities against us for your bosses in Berlin. As to the failure of the operation "Bison", it is just one of many war failures. It's not your fault.
Ogruf: What if I don't keep my promise?
Cook: Then another microfilm reel will turn a jubilant sound, a flourish of  trumpets into a funeral march for you. 
Ogruf: You are used to address me as "General". So how are YOU supposed to be called?
Cook: It is not essential.
Ogruf: The military officers can't concider the military ranks to be unessential.

Cook: It’s off the subject under discussion! Ten minutes to eleven p.m.

Under what pretext am I going to be released?

Ogruf:  Under a pretext of a lack of evidence. Who will believe that it was a Belgian Cook who set that goddamn oil terminal on fire?

 

Ogruf (do swojego więźnia, Monsieur Jacque'a, belgijskiego kucharza, który był aresztowany jako rzekomy rosyjski dywersant i terrorysta): Generał Rogge ma jutro lecieć do Berlina.
Kucharz: Nie możesz na nikim polegać w tej sprawie, więc przyszedłeś do mnie.
Ogruf: Załóżmy, że masz rację.
Kucharz: W takim razie nie możemy uniknąć porozumienia. Interesuje nas rozwój sukcesu naszej ofensywy, podobnie jak, choć z jego własnego powodu, też Obergruppenführer'a von Gottburg'a. To ciekawe.
Ogruf (oferując  Kucharzowi papierosa): I co z tego? Czy umowa stoi?
Kucharz: Muszę uniemożliwić generałowi dotarcie do Kwatery Głównej Oberkommando Wehrmacht'u, prawda? Potem musisz mi dać szansę bezpiecznej ucieczki.
Ogruf: Za dużo wygrywasz.
Kucharz: Ty też. Ponadto otrzymasz dla swoich szefów w Berlinie dokumenty potwierdzające Twoje udane działania przeciwko nam. Jeśli chodzi o porażkę operacji "Żubr", to tylko jedna z wielu porażek wojennych. To nie twoja wina.
Ogruf: A jeśli nie dotrzymam obietnicy?
Kucharz: Wtedy kolejna rolka z mikrofilmem zamieni radosny Tusz w marsz żałobny.
Ogruf: Przyzwyczaiłeś się zwracać do mnie "Generał". Więc jak się do ciebie adresować teraz? 
Kucharz: To bez znaczenia!
Ogruf: Oficerowie wojskowi nie mogą uważać stopni wojskowych za nie mających  znaczenia!
Kucharz: To nie ma nic do rzeczy! Dziesięć minut do jedenastej. Z jakiego powodu zostanę uwolniony?
Ogruf: Z powodu braku dostatecznych dowodów. Kto uwierzy, że belgijski kucharz podpalił ten cholerny terminal naftowy?

 

A Luftwaffe airfield. A Belgian Cook wearing toque with a dinner-pail in his hand hurries up on his way to the General's plane. Pilots greet him: Welcome back, Monsieur Jacque.
Cook: Gut Morgen, breakfast for Mr. General. Handle with care, please.

 

Lotnisko Luftwaffe. Belgijski kucharz w wysokiej kucharskiej czapce  z pojemnikiem w ręku spieszy do samolotu generała. Pozdrawiają go Piloci: Witajmy z powrotem, Monsieur Jacque.
Kucharz: Gut Morgen, śniadanie dla Pana Generała. Proszę zachować ostrożność.

 

A pair of the Soviet officers observe the flight and the plane's crash. One of them: Now gonna return home. I'll take my sonny, and we'll go fishing in the Oka river. What a pleasure it will be to speak only in Russian!

 

Para sowieckich oficerów obserwuje lot i katastrofę lotniczą. Jeden z nich: Teraz wracam do domu. Wezmę synka i pójdziemy na ryby w rzece Oka. Co za przyjemność mówić tylko po rosyjsku!

 

20 years later. Parade in the Red Square. A seating area for the foreign guests. A foreign tourist whom we recognize as von Gottburg takes snapshots of the parade. A Soviet Colonel whom we recognize as the Cook addresses his interpreter:  Excuse me, who's that gentleman?

Young woman: Alfonso Luis Carreras, a cattle-dealer from the Argentine.
Colonel: Thank you.
Young woman: You are welcome.

Colonel approaches von Gottburg from the back and asks: Excuse me, General, there was time when you didn't know how to address me. How are you supposed to be called now?

 

20 lat później. Parada na Placu Czerwonym. Kącik wypoczynkowy dla gości zagranicznych. Zagraniczny turysta, którego rozpoznajemy jako von Gottburga, robi zdjęcia parady. Radziecki Pułkownik, którego rozpoznajemy jako Kucharza, zbliża się do jego tłumaczki:  Przepraszam, kim jest ten dżentelmen?
Młoda kobieta: Alfonso Luis Carreras, handlarz bydła z Argentyny.
Pułkownik: Dziękuję.
Młoda kobieta: Nie ma za co.
Pułkownik podchodzi do von Gottburga od tyłu i pyta: Przepraszam, generale, był czas, kiedy nie wiedziałeś, jak się do mnie adresować. А jak adresować do ciebie teraz?

 

A showy but hardly believable situation. A former high-ranked SS-man in the USSR? Yet a Gestapo Chief came to Smolensk in the 70s and was recognized in the street by the former Russian woman janitor. He got startled and died of heart attack.

 

Sytuacja efektowna, ale nie do uwierzenia. Były wysoko postawiony esesman w ZSRR? Jednak w latach 70. do Smoleńska przyjechał  były Szef Gestapo i został rozpoznany na ulicy przez byłą rosyjską woźną. Przestraszył się i zmarł na  atak serca.

The next case seems even more incredible. The former German military officer Heinz Braun who served in Africa and then entered the Waffen-SS in the Eastern Front moved to the USSR from West Germany in the 50s and became a Soviet actor. His last role was played by him  in 1991.

 

Kolejny przypadek wydaje się jeszcze bardziej niesamowity. Były niemiecki oficer wojskowy Heinz Braun, który służył w Afryce, a następnie wstąpił do Waffen-SS na froncie Wschodnim, przeniósł się do ZSRR z Niemiec Zachodnich w latach 50. i został sowieckim aktorem.  Ostatnią rolę odegrał w 1991 roku.

 

Heinz Braun in the centre (a fragment of the film "The 15th Spring", 1971. Heinz Braun w środku (fragment filmu  "15. wiosna", 1971.

 

There was also a case when the leaders of the partisan detachment of the Soviet Ministry of Internal Affairs and of the German SS division of the Hitlerian Reich, acting in deep secret from their governments, shared out and appropriated the art treasures evacuated out of the Crimea, which proves that a self-interest and mutual material gain may be above any ideological, political, national and racial disagreements and even the mortal fear for people. People are the same everywhere. The only exclusion is just idealists. All are equally needed for a survival of the human race. A biological evolution!

 

Zdarzył się też przypadek, kiedy dowództwa oddziału partyzanckiego sowieckiego NKWD-Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR i  niemieckiej dywizji SS hitlerowskiej Rzeszy, w głębokiej tajemnicy przed swoimi rządami, podzieliły i przywłaszczyły ewakuowane z Krymu skarby sztuki, co dowodzi, że interes własny i wzajemny zysk materialny mogą być ponad wszelkimi ideologicznymi,  politycznymi, narodówymi i rasowymi nieporozumieniami, a nawet śmiertelnym strachem o ludzi. Ludzie są wszędzie tacy sami. Jedynym wykluczeniem są tylko idealiści. Wszystkie są jednakowo potrzebne do przetrwania rodzaju ludzkiego. Ewolucja biologiczna!

 

In terms of mythomania and mythmaking, Mikhail Mikhalkov, who had to play a part of "a  story-teller" in his old age ("Everyone knows spies are good with languages and firearms, but they need to be great storytellers, too") reminds me of  legendary Moura, Maria Ignatievna Zakrevskaya,  Countess Benckendorff,  Baroness Budberg, a Stalin's personal agent, who unlike Mikhail Mikhalkov spent the rest of her life not in her own country, but in the UK.

 

 

Jeśli chodzi o mitomanię, tworzenie mitów, Michaił Michałkow, który na starość musiał odgrywać rolę "gawędziarza" ("Wszyscy wiedzą, że szpiedzy są dobrzy w językach i broni palnej, ale muszą też być świetnymi gawędziarzami") przypomina mi legendarną Murię, Marię Ignatiewnę Zakriewskiej, hrabinę Benckendorff, baronową Budberg, osobistą agentkę Stalina, która w przeciwieństwie do Michaiła Michałkowa spędziła resztę jej życia nie we własnym kraju, ale w Wielkiej Brytanii.

 

After the World War 2, she, the former longstanding  "live bridge" between the Kremlin and Westminster, was completely forgotten, and became forever out of work as an agent of both sides, despite that after Stalin's death she visited the USSR as a British journalist or privately nine times. She directly served the Party and State elite of the USSR under Stalin, therefore, occupied a very high and untouchable position in spheres of activities much outside even of spheres of activities of both sides' strategic political intelligence services. Naturally, she was perceived by them as an agent of the opposite side.

 

 

Po II wojnie światowej ona, dawny długoterminowy "żywy most" między Kremlem a Westminsterem, została całkowicie zapomniana i została na zawsze bez pracy jako agentka obu stron, choć po śmierci Stalina odwiedziła ZSRR jako brytyjska dziennikarka lub prywatnie dziewięć razy. Służyła bezpośrednio elicie partyjnej i państwowej ZSRR w czasach Stalina i dlatego zajmowała bardzo wysoką i nietykalną pozycję w sferach działań znacznie wykraczających nawet poza sferę działań strategicznych wywiadów politycznych obu stron. Naturalnie była przez nich postrzegana jako agentka przeciwnej strony.

 

An English lady of the Russian aristocratic descent, she was simply a world champion of the fantabulous lies and phenomenal resourcefulness. For 40 years of her life in London, British intelligence has never been able to expose her. On the contrary  she was the first to figure out a member of the Royal family, Blunt, as a Soviet agent, but none simply  believed her. It was simply unreal to verify the very authenticity of everything she told all the way, and it was simply impossible to get  the bottom and find out  the truth. The myth clung to the myth and kept her mythology afloat. Everyone believed her contradictory stories like all characters believed the fake explanations of Nikodem Dyzma from a Tadeusz Dołęga-Mostowicz's famous story.

 

 

Angielka rosyjskiego arystokratycznego pochodzenia, ona była po prostu mistrzynią świata w fantastycznych kłamstwach i fenomenalnej zaradności.
Przez 40 lat jej życia w Londynie brytyjski wywiad nigdy nie był w stanie jej zdemaskować. Wręcz przeciwnie,  pierwsza założyła, że członek rodziny królewskiej, Blunt, był  sowieckim agentiem, ale nikt jej po prostu nie uwierzył. Weryfikacja autentyczności wszystkiego, co opowiadała, była po prostu nierealna, a dojście do dna i poznanie prawdy było po prostu niemożliwe. Mit trzymał się mitu i utrzymywał jej mitologię na powierzchni. Wszyscy wierzyli w jej sprzeczne historie, jak wszystkie postacie wierzyły w fałszywe wyjaśnienia Nikodema Dyzmy ze słynnej powieści przez Tadeusza Dołęgi-Mostowicza.

 

In old age, having become a poor glutton, a drunkard, a shoplifter of food in supermarkets, until she was grasped to be awarded a pension at long last, she kept on being on friendly, intimate terms with the same heavy drinkers like her, who, at the same time, were the most outstanding thinkers, intellectuals of the UK.

 

Na starość, stając się biednym żarłokiem, pijakiem kradnącym jedzenie w supermarketach, aż w końcu się domyślili przyznać jej emeryturę, nadal utrzymywała przyjazne, intymne relacje z takimi pijakami, jak ona, którzy jednak byli jednocześnie najwybitniejszymi myślicielami intelektualistami Wielkiej Brytanii.

 

HG Wells, Maxim Gorky & Moura 

 

Graham Greene called her not Budberg but "Bedbug", albeit in a friendly manner, alluding to her free and easy attitude to sexual morality and her epic, historic and historical romances and marriages with Locky, Sir Robert Bruce Lockart and with the classic writers Maxim Gorki and HG Wells, not to mention other distinctive personalities. When she
died in Italy in 1974 to be buried in a poor British Orthodox cemetery, The Times  published an obituary entitled "The Intellectual Leader" of the UK.

 

 

Graham Greene nazwał ją nie Budberg, ale "Bedbug", choć w przyjazny sposób, nawiązując do
do jej swobodnego i łatwego stosunku do moralności seksualnej i jej epickich i historycznych romansów i małżeństw z Lockym, Sirem Robertem Brucem Lockartem oraz z klasycznymi pisarzami Maximem Gorkim i HG Wellsem, nie mówiąc już o innych charakterystycznych osobach. Kiedy ona
zmarła w 1974 we Włoszech, aby zostać pochowanej na biednym cmentarzu prawosławnym w Wielkiej Brytanii, gazeta The Times opublikowała nekrolog zatytułowany "The Intellectual Leader" Wielkiej Brytanii.

 

 

"LONDON, Nov. 1—The death was reported here today of Baroness Moura Budberg, author, translator and production adviser on plays, movies and television. She was 82 years old.
...
The Baroness, an intimate of many artistic and intellectual figures, was at the center of London's literary and social life for nearly four decades. She left Britain this year to live in Italy, where she died". (The Times, November 2, 1974, Page 32). 

 

 

"LONDYN, 1 listopada — Zgłoszono tu dzisiaj śmierć baronowej Mury Budberg, autorki, tłumaczki i doradcy ds. produkcji w sztukach teatralnych, filmach i telewizji. Miała 82 lata.
...
Baronowa, bliska wielu artystycznych i intelektualnych postaci, była w centrum życia literackiego i towarzyskiego Londynu przez prawie cztery dekady. W tym roku opuściła Wielką Brytanię, by zamieszkać we Włoszech, gdzie zmarła”. (The Times, 2 listopada 1974, strona 32)

 

Graham Greene

 

She was indeed a legend, myth and an icon of the 20-60s.  It would hardly have occurred to her to write the incompetent military-patriotic poems and songs, as did Mikhail Mikhalkov, she was a person of the  pre-Revolutionary education and worldview and was not ever a Party "soldier".

 

Rzeczywiście była legendą, mitem i ikoną lat 20-60tych. Nie przyszłoby jej do głowy pisać niekompetentne wiersze i piosenki wojskowo-patriotyczne, tak jak robił to Michaił Michałkow, była osobą o przedrewolucyjnym wykształceniu i światopoglądzie i nigdy nie była partyjnym "żołnierzem".

 

***

 

Ones of the most famous characters of the world's literature that answer the theme of being at home among strangers and being a stranger at home, albeit going beyond the espionage genre, are "Kariera Nikodema Dyzmy" by Dołęga-Mostowicz ("The Career of Nikodemus Dyzma") and "Die Brüder Lautensack" by Lion Feuchtwanger.

 

 

Jednymi z najsłynniejszych postaci światowej literatury, które podejmują temat swojego wśród obcych i obcego wśród swoich, choć wykraczających poza gatunek szpiegowski, są "Kariera Nikodema Dyzmy" Dołęgi-Mostowicza i "Die Brüder Lautensack" Liona Feuchtwangera.

 

Although Nikodemus Dyzma and Oscar Lautensack become at home among strangers by fate and chance, Oscar, despite his gift of clairvoyance, turns out to be more and more a stranger in his new social environment, in contrast to Nicodemus who has got no special gift, but who at the same time is much more prudent and has got a sharp social mind, and the further the more  becomes at home in the strange social environment, previously absolutely inaccessible to him, but now becomes his own too.

 

 

Choć Nikodem Dyzma i Oskar Lautensack stanowią się swoje wśród obcych przypadkiem, przez los, Oskar, mimo daru jasnowidzenia, okazuje się coraz bardziej obcy w swoim nowym środowisku społecznym, w przeciwieństwie do Nikodema, który choć  nie ma specjalnego daru,  jednocześnie jest o wiele bardziej rozważny, ma bystry umysł społeczny, i właśnie z tego powodu im dalej tym bardziej stają się swoim w obcym środowisku społecznym, wcześniej absolutnie dla niego niedostępnym, a teraz też stając się jego własnym.

 

 

München. Das gewagte Spiel. Munich. The daring game. Monachium. Odważna gra. [Die Brüder Lautensack, 1973, East Germany. Directed by Hans-Joachim Kasprzik] 

 

Hans-Jörg Lautensack brings his brother Oscar to a meeting of the NSDAP, introduces him to the SA Chief of Staff Manfred Proell and Hitler. Hans-Jörg invites Oskar to join the Nazis and put his gift of clairvoyance in the service of the NSDAP, which is apparently moving to power.

 

 

Hans-Jörg Lautensack, played by Klaus Piontek, character inspired by Otto Dietrich, SS-Obergruppenführer, the Press Chief of Nazi regime, a confidant of Adolf Hitler. Otto Dietrich, far left. Hans-Jörg Lautensack, grany przez Klausa Pionteka, jego prototypem był Otto Dietrich, SS-Obergruppenführer, szef prasowy reżimu nazistowskiego, powiernik Adolfa Hitlera. Otto Dietrich, skrajnie lewy. 

 

Hans-Jörg Lautensack przyprowadza swojego brata Oskara  na spotkanie NSDAP, przedstawia go szefowi sztabu SA Manfredowi Proellowi i Hitlerowi. Hans-Jörg zaprasza Oskara do przyłączenia się do nazistów i użytkowania  swojego daru jasnowidzenia na służbę NSDAP, która najwyraźniej dochodzi do władzy.

 

 

Berlin. Der Menschenfischer. The Fisher of Men. Rybak Ludzi.

[Die Brüder Lautensack, 1973, East Germany. Directed by Hans-Joachim Kasprzik] 

 

Oscar Lautensack successfully performs in elite salons of the German capital city. In full accordance with the promises of Hans-Jörg (character inspired by Otto Dietrich), he gains fame and popularity and becomes rich. This is facilitated thanks to the patronage over him by the Nazi elite organized by Hans-Jörg, as well as by the personal supervision by Baroness Hildegard von Trettnow. Oscar begins his love affair with Ilse Kadereit, the wife of a large industrial magnate Fritz Kadereit, a major sponsor of the NSDAP. She presents Lautensack a black pearl as a token of their liasion.

 

 

Oskar Lautensack, played by Ctibor Filčík, character inspired by a famous German hypnotist Erik Jan Hanussen. Hanussen standing behind Hitler to the right. Oskar Lautensack, grany przez Ctibora Filčíka, jego prototypem był słynny niemiecki hipnotyzer Erik Jan Hanussen. Hanussen stojący za Hitlerem po prawej stronie.

 

Oskar Lautensack z powodzeniem występuje w elitarnych salonach stolicy Niemiec. W pełni zgodnie z obietnicami Hansa-Jörga zyskuje sławę i popularność oraz staje się bogaty. Sprzyja temu patronat nad nim że strony elity nazistowskiej, zorganizowany przez Hansa-Jörga, a także osobista opieka baronowej Hildegardy von Trettnow. Oskar rozpoczyna romans z Ilse Kadereit, żoną wielkiego magnata przemysłowego Fritza Kadereita, głównego sponsora NSDAP. Na znak ich związku przedstawia Lautensackowi czarną perłę.

 

 

Stabschef Manfred Proell, played by Rolf Hoppe, character inspired by Pfeffer von Salomon, Führer der SA, the first Supreme Leader of the SA. Pfeffer von Salomon and Hitler. Stabschef Manfred Proell, grany przez Rolfa Hoppe, jego prototypem był  Pfeffer von Salomon, Führer der SA, pierwszy Najwyższy Przywódcą SA. Pfeffer von Salomon i Hitler.

 

Oscar does not take interest in the essence of Nazi ideology and practice. But having convinced of the Nazi movement's strength he eagerly joins it. He is imbued with the fanatical devotion to Hitler as a personality, he feels respect for other Nazi leaders too.

 

Oskara nie interesuje istota ideologii i praktyki nazistowskiej. Ale przekonany o sile ruchu nazistowskiego, chętnie się do niego przyłącza. On jest przepojony fanatycznym oddaniem Hitlerowi jako osobowości, ma szacunek też dla innych przywódców nazistowskich.

 

At the same time, there is an irresistible alienation between Oskar, a stranger, and the bourgeois, aristocratic and Nazi elite. Oskar constantly feels his "inferiority", suffers from a frivolous attitude and thinly veiled contempt of the "masters of life" who use him for achieving their purposes, but treat him like a jester. Graf Ulrich von Zinsdorff, the  NSDAP punitive apparatus head and organizer of the numerous political murders,well-known for his cruelty and cynicism, treats Oskar especially insolently, despite, or maybe thanks to the fact that Oskar lended him a large sum of money. Wanting to humiliate Oskar, he tells him that the black pearl presented to him by Ilse Kadereit is a fake jewelry.

 

Jednocześnie istnieje nieodparte wyobcowanie między Oskarem, swoim wśród obcych i obcym wśród swoich, a mieszczańską, arystokratyczną i nazistowską elitą. Oskar nieustannie czuje swoją "niższość", cierpi na frywolną postawę i słabo zawoalowaną pogardę ze strony "panów życia", którzy wykorzystują go do swoich celów, ale traktują jak błazna. Graf Ulrich von Zinsdorff, znany z okrucieństwa i cynizmu szef aparatu karnego NSDAP i organizator licznych mordów politycznych, traktuje Oskara szczególnie bezczelnie, mimo, a może właśnie dzięki temu, że Oskar pożyczył mu dużą sumę pieniędzy. Chcąc upokorzyć Oskara, mówi mu, że czarna perła podarowana mu przez Ilse Kadereit to fałszywa biżuteria.

 

 

Graf Ulrich von Zinsdorff, played by Hannjo Hasse, character inspired by Graf Wolf-Heinrich von Helldorff, the only executed SS Obergruppenführer, Chief of Police in Berlin, one of the conspirators of 1944. Graf Wolf-Heinrich von Helldorf standing behind Hitler. Graf Ulrich von Zinsdorff, grany przez Hannjo Hasse, jego prototypem był  Hrabia Wolf-Heinrich von Helldorff, jedyny stracony SS Obergruppenführer, Szef Policji w Berlinie, jedny ze spiskowców 1944 roku. Hrabia Wolf-Heinrich von Helldorff stojący za Hitlerem.

 

Hitler decides to create the Academy of Occult Sciences and appoints Oscar as its President. He receives the Zofienburg castle from the new government.

 

Hitler postanawia utworzyć Akademię Nauk Okultystycznych i powołać Oskara na jej Prezesa. Od nowego rządu otrzymuje zamek Sofienburg.

 

 

Sofienburg. Siegfried hat geplaudert. Siegfried blabbed it out. Zofienburg. Gadatliwy Zygfryd.

[Die Brüder Lautensack, 1973, East Germany. Directed by Hans-Joachim Kasprzik] 

 

Oscar becomes Adolf Hitler's personal clairvoyant, 

and finds himself in the midst of the political games, learns too much that he should not have known.

 

Oskar zostaje osobistym jasnowidzem Adolfa Hitlera i znajduje się w środku gier politycznych, dowiaduje się zbyt wiele, czego nie powinien był wiedzieć.

 

All his enemies, the bourgeoisie, aristocrats and Nazis, who  equally, though by different reasons, hate him very much, unite and organize a leak of information from the salon to the press, indicating the source in the person of Oscar Lautensack. The old  nobility and new rulers convince Hitler of the urgent need to physically eliminate Oskar Lautensack. The posthumous eulogy is delivered by Hitler himself.

 

Graf von Zinsdorff: "Siegfried blabbed it out. I'm afraid he cannot be saved!" Hrabia Zinsdorff: "Zygfryd był zbyt gadatliwy. Obawiam się, że nie da się go uratować!"

 

Wszyscy jego wrogowie, burżuazja, arystokraci i naziści, którzy równie, choć z różnych powodów, bardzo go nienawidzą, jednoczą się i organizują przeciek informacji z salonu do prasy, wskazując źródło w osobie Oskara Lautensacka. Stara szlachta i nowi władcy przekonują Hitlera o pilnej potrzebie fizycznej eliminacji Oskara Lautensack. Pośmiertną mowę pochwalną wygłasza sam Hitler.

 

THE END KONIEC

 

P.S. 

The subject (of being at home among strangers) occurred to be inexhaustible and too versatile to finish it. Temat (swój wśród obcych, obcy wśród swoich) okazał się niewyczerpany i zbyt wszechstronny, by go zakończyć.

 

 

 

Edytowane 26 Grudnia 2022 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

 

MOST LIKE HIS UNCLE

JAK JEGO STRYJ

 

Fim director Stanislav Govorukhin: I remember how we were sitting [with Vladimir Vysotsky] in his flat's kitchen and drank tea when dropped in Nikita Mikhalkov who lived on the floor above. He had visited Tehran, and told us about the Royal couple, the Shah and his spouse. All sorts of the fantastic things. When he left and Volodya closed the door after him, he said: "Look at that dog, how talented he is! He told us a pack of lies, but how interesting! Learn it from him!"

 

Reżyser Stanislav Govorukhin: Pamiętam, jak siedzieliśmy [z Władimirem Wysockim] w jego kuchni i pili herbatę. Przyszedł Nikita Michałkow, który mieszkał piętro wyżej. Właśnie przyjechał z Teheranu. Mówiłem o Szah i jego i jego małżonkie wszelkiego rodzaju fantastyczne rzeczy. Potem wyszedł, Wołodia zamknął drzwi i powiedział: "Spójrz, jaki ten pes jest utalentowany!
Nakłamał, co ślina na język przyniosła, ale to takie ciekawe! Naucz się tego!"

 

 

The King of Kings Shahin Shah

Król Królów Szahin Szach

 

Edytowane 13 Marca 2022 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

Admiral Kolchak: "Do not touch the artistes, prostitutes and cabmen. They serve any government".
Admirał Kołczak: "Nie dotykajcie artystów, prostytutek i woźniców. Służą każdemu rządowi".

 

Adm. Kolchak in Vladivostok in 1918. Adm. Kołczak we Władywostoku w 1918 r.

 

Admiral Kolchak, naval commander, polar explorer, the only member of the highest military caste who opposed the abdication of Nicholas II.
Admirał Kołczak, dowódca marynarki wojennej, polarnik, jedyny członek najwyższej kasty wojskowej, który sprzeciwił się abdykacji Mikołaja II.

 

Adm. Kolchak in Vladivostok in 1919. Adm. Kołczak we Władywostoku w 1919 r.

 

During the Civil war, the Supreme Ruler of Siberia and the Far East, "Omsk Ruler", issued to the Bolsheviks by General Jeannin, the head of the French military mission, in conspiracy with the Czechoslovak legionnaires.
W czasie wojny domowej Najwyższy Władca Syberii i Dalekiego Wschodu  "Omski wojewoda", wydany bolszewikom przez generała  Jeannina, szefa francuskiej misji wojskowej w konspiracji z czechosłowackimi legionistami.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

General Pierre Maurice Janin

 

Edytowane 12 Listopada 2021 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

The "architecture" of what I've been writing for now, what I've been written so far above suspiciously resembles... a symphony. A combination of non-fiction and war pulp-fiction with the psychological prose and poetry, a free-flowing associative jam with a key, common cross-cutting theme.

 

"Architektura" tego, co do tej pory pisałem, to, co napisałem do tej pory powyżej, podejrzanie przypomina... symfonię. Połączenie literatury faktu i wojennej pulp fiction z psychologiczną prozą i poezją, swobodny, skojarzeniowy "plyw" z kluczowym, wspólnym, wszystko łączącym tematem.

 

 

 

 

Edytowane 19 Listopada 2021 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

A German prisoner of war taught the German language in our school. We understood what he was saying  neither in German nor in Russian. He drank a lot. He called us "durrrraks" [fools] with a rolling, guttural sound of "r". One day the Headmistress  entered our classroom and asked if the teacher was drinking? We unanimously replied "No!" After she'd left, our German teacher turned back to the window and burst out crying.

 

W naszej szkole uczył niemieckiego jeniec wojenny. Nie rozumieliśmy co mówił ani po niemiecku, ani po rosyjsku. Pił dużo. Nazywał nas "durrrrakami" [durniami] z wibrującą, gardłową "r". Pewnego dnia do klasy weszła pani dyrektorka i zapytała, czy nauczyciel pije? Jednogłośnie odpowiedzieliśmy "Nie!" Wyszła, a nasz, nauczyciel niemieckiego odwrócił się do okna i zapłakał.

 

 

Edytowane 29 Listopada 2021 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

Where to get the GDR film The Lautensack Brothers which was shown on TV in the 70s?
Gorgeous, remarkable actors, especially my favourite Graf Zinsdorff (Hannjo Hasse). I'd like to enjoy his cynical smile again: "Siegfried blabbed it out. I'm afraid he cannot be saved!"

 

Skąd wziąć film The Lautensack Brothers z NRD, który był pokazywany w telewizji w latach 70.?
Wspaniali, niezwykli aktorzy, zwłaszcza mój ulubiony Graf Zinsdorff (Hannjo Hasse). Chciałbym znów nacieszyć się jego cynicznym uśmiechem: "Zygfryd był zbyt gadatliwy. Obawiam się, że nie da się go uratować!"

 

 

Edytowane 16 Grudnia 2021 przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

[Andrew Alexandre Owie]

I stopped writing this post not because I had nothing to say, but because I have too much to say.

Przestałem pisać ten post nie dlatego, że nie miałem nic do powiedzenia, ale dlatego, że zostaje mi zbyt za dużo do powiedzenia.