Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wyjście z ciała jest proste,

dopiero powrót stwarza problem.

Ilu żeglarzy zaginęło na morzu astralnym

na skutek zbyt cichego wołania z lądu?

Wołania tak niedosłyszalnego, 

że można by postawić je przed sądem,

pod zarzutem rozchodzenia się w próżni.

Wołania, będącego przejawem fatamorgany,

powstałej w efekcie przemienienia

kłamstwa w prawdę,

kłamstwa, że niby jest na ląd

do kogo wracać.

 

Im więcej czasu spędza człowiek w wodzie,

tym silniej marszczy się jego skóra,

a im głębiej się zanurza,

tym szybciej skrzela zastępują jego płuca.

Wówczas jego skóra pokrywa się łuskami

i miano człowieka staje się nieodpowiednie. 

Przekształca się w część oceanu,

nie jako kropla wody, czy nowa odmiana ryby,

lecz bezcielesna istota, świadoma swojego

zagubienia pośród fal.

Odtąd wspomnienia o lądzie

interpretuje jako złudzenie,

a szum morza stanowi jedyną kołysankę,

która kiedykolwiek spychała go

w objęcia Morfeusza.

Każdy pływ jest jego męką,

a męczy go powracające z przypływem 

i odchodzące z odpływem poczucie tęsknoty.

Tęskni za czymś, czego nie jest w stanie pojąć.

W rzeczywistości za światem już tak bardzo odległym,

że tak jak teraz go nie pamięta,

tak nie przypomni sobie o nim

i za tysiące astralnych lat.

 

Czarować zatem należy z głową, szczególnie obecnie,

kiedy morze pełne jest żeglarzy.

Opublikowano

O, temat, który od dawna mnie interesuje, a którego do dziś nie zgłębiam w praktyce, a przynajmniej nie z zadowalającą mnie częstotliwością. Kwestia braku możliwości powrotu jednocześnie pociąga i przeraża. Czasami wolałabym nie wracać. 

Wiersz wzbudził emocje, które kiedyś motywowały do pisania. 

Opublikowano

@JL16

Jestem pod wrażeniem wiersza :-)
Wypełzliśmy na brzeg, stanęliśmy na dwóch łapach i, nie odwracając się, oddalamy się od wód (praoceanu/płodowych...)
A morze, w pogoni za nami, ciągle liże nam stopy.


Nasiąknięci przeszłością, wysychamy z tęsknoty za nią. 
I wciąż jesteśmy kroplą oceanu. Pamięcią wody.

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z naderwanym uchem i wyłupionym okiem Siedzi grzecznie przed Elwirką, Którą wzięło na czułości i czyta bajki Dla pluszaka o księżniczce i o złotej rybce.   Grozi mu palcem gdy nabiera tchu, A miś już chce wybuchnąć śmiechem. Szturchnie go w bok za brak powagi I ukaże klęczeniem na grochu.   Gdy już się znudzą im opowiastki, Zagrają sobie w łapki i poganiają w berka. Tup-tup, bum-bum, łubu-dubu Aż sąsiad z dołu nie zaryczy.   Tuż przed snem czas na zwierzenia przychodzi Pod kołderką, cichutko: „tak cię kocham, Że zaraz zostaniesz zjedzony bez łyżki I widelca, obiecuję – ja ciebie połknę.”   A gdy zmierzch zasypie pokój mrokiem, Powieki z ciężaru marzeń opadną, I lampa straci blask, przytulą się tak mocno, Że bicie serduszek słychać jedno obok drugiego.   Kto chrapał – nie znajdziesz winowajcy. Bujają w obłokach, we własnym świecie, Gdzie meble są górami, a dywan to morze, Gonią wśród chmur z pierza i wełny.   Nim pierwsza gwiazda wzejdzie, We śnie szepczą sekrety, co tylko oni znają: O moście z tęczy i o latających czarownicach, Które niosą ich w krainę cudnych baśni.   Jutro się rozbudzą wśród porannej woni Kwiatów z ogrodu, znów nowe historie zmyślą, A w słońcu, co wstanie i zerknie przez szybę, Odnajdą ślady wczorajszej łobuzerskiej przygody.  
    • @Adler

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie zawieść …w plastikowym świecie chłodu i opadających liści, kiedy upadają normy, wartości i wszystko traci głębię …tak trudno pozostać tylko sobą.!   śliczny jest :) Twój wiersz !   
    • @Rafael Marius Słowo mi się po prostu przypomniało. Nie wiem skąd. Nie przeczytałem go ostatnio nigdzie. No po prostu przyszło do mnie. Słowa mi się często jakieś takie przypominają. Codziennie w mniejszym lub większym stopniu coś tam sobie czytam. A to w necie, a to w książce, a to tutaj. Mniej ostatnio, bo jakoś łapię zmęczenie. Więc nawet nie wiem, czy wróciło do mody. Ale może wrócić, bo jakby sytuacja również polityczna nieco zatacza podobny krąg. A jeśli tak to znów chyba trzeba wyczekiwać okrągłego stołu. 
    • @Migrena @Migrena   Podświadomość:) Sztuczne kreowanie potrzeb i rozbudzanie pragnienia, posiadania. W myśl zasady: nie potrzebuję ale chcę…   A przecież piramida potrzeb jest hierarchiczna…i potrzebujemy tak niewiele.!  W zasadzie potrzebujemy tylko tego, czego nie da się kupić!? :)    ” tylko światło własne rozświetla ciemność” Bioluminescencja:)    Doskonała opowieść Migrenko :)   
    • @Rafael Marius Nie bardzo jest Rafał jak :// Niestety ://
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...