Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

The Russian Guards Navy Präsentiermarsch (INSPECTION March, or PRESENTATION March, or even SALUTATORY, WELCOMING March in English), one of the main marches of the Russian Navy, was composed by Nikolai Iwanow-Radkiewicz (Mikołaj Iwanow-Radkiewicz) (1904-1962), an ethnic Polish composer from Siberia. Listen to  its opening fragment below: 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

The marches of that kind, first appeared in Prussia in the 18th c., consist of three parts, the same initial and final, bravura ones, and the central, narrative one, based on a song. The lyrics of the song which melody being used in this Navy march were forgotten long ago, and it's to the better. The identical initial and final parts seem to refer somehow to the Wedding March by Felix Mendelssohn. It's no citation, sooner a reminiscence. Many regiments before the WW1 used that 'wedding' march as their own. Thus, the composer returned to the traditions of the military music far from the Soviet ones, and made it in the 40s of the 20th c. Besides, I can't help hearing the notes of the solemn Polonaise in the march designated for meeting Navy Admirals.

The Radkiewiczs, three generations of their family, had been contributing a great deal to the vigorous promotion of classical music  and musical education in Siberia, in Krasnoyarsk, since the 19th century. They are all buried in the Preobrazhensky cemetery in Moscow. 

g
 

The full version of the Radkiewicz Navy March Pełna wersja Marszu Marynarki Wojennej Radkiewicza

 

POLSKIE ŚLADY KULTURALNE Präsentiermarsch
Gwardii
Marynarki Wojennej Rosji (marsz inspekcji, marsz PREZENTACJI, a nawet marsz powitalny w języku angielskim), jeden z głównych marszów Marynarki Wojennej Rosji, skomponował Nikołaj Iwanow-Radkiewicz (Mikołaj Iwanow-Radkiewicz) (1904-1962) ), etniczny polski kompozytor pochodzący z Syberii. Posłuchajcie jego otwierającego fragmentu poniżej:

 

Marsze tego rodzaju, które po raz pierwszy pojawiły się w Prusach w XVIII w., składają się z trzech części, tej samej początkowej i końcowej, brawurowej, oraz centralnej, narracyjnej, opartej na pieśni. Słowa piosenki, której melodia została użyta w marszu marynarki wojennej, zostały zapomniane dawno temu, i tak jest lepiej. Identyczna część początkowa i końcowa zdają się w jakiś sposób nawiązywać do Marszu Weselnego Feliksa Mendelssohna. To nie jest cytat, wcześniej wspomnienie. Wiele pułków przed I wojną światową wykorzystywało ten „weselny” marsz jako swój własny. W ten sposób kompozytor wrócił do tradycji muzyki militarnej dalekich od radzieckiej i dokonał tego w latach 40. XX wieku. Poza tym nie mogę powstrzymać się od wysłuchania zapisków uroczystego Poloneza w marszu na spotkanie z admirałami marynarki wojennej. Radkiewiczowie, trzy pokolenia tej rodziny, od XIX wieku wnieśli ogromny wkład w energiczną promocję muzyki klasycznej i edukacji muzycznej na Syberii, w Krasnojarsku. Wszyscy są pochowani na cmentarzu Preobrażeńskim w Moskwie.

 


 

 

Edytowane przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @sisy89 Dużo tu czułości, delikatności, ale też dojrzałości w spojrzeniu na relację. Nie ma tu taniego romantyzmu — zamiast tego jest refleksyjność i intymność, co czyni wiersz naprawdę wartościowym.
    • @Berenika97 Piękna, dojrzała fraszka z mocnym przekazem i subtelną puentą. Porusza tematy bliskie każdemu i czyni to z klasą.
    • @Waldemar_Talar_Talar To dojrzały, refleksyjny utwór. Mimo prostoty języka niesie głębokie przesłanie. Można go odczytywać jako próbę oswojenia się z tym, co nieuchronne – i to właśnie czyni go wartościowym. Twój wiersz porusza uniwersalne, trudne tematy: śmierć, smutek i żal. Są one ujęte jako nieuniknione elementy ludzkiego życia – „życiowe wariacje” – co jest trafnym i filozoficznym podejściem.
    • siedzę w tym barze z piwem za dwa dolce i dziwką, co pachnie jak spalony toast. wszyscy tu czekają — na koniec zmiany, na wygraną w totka, na śmierć z klasą. a klasa tu umarła w '87. facet obok gada o swojej kobiecie, że go zdradziła z pastorem. pastor podobno ma lepsze auto, i większe poczucie winy. może też większego fiuta — nie wiem, nie pytam. w łazience śmierdzi krwią i wybielaczem, jakby ktoś próbował zedrzeć z siebie czas paznokciem. kiedy wracam do stolika, kelnerka mówi mi, że wyglądam na zmęczonego. mówię jej, że to nie zmęczenie, to życie mnie przeżuło i wypluło jak pestkę wiśni. śmieje się. ma ładne zęby jak na kogoś, kto widział tyle, co ja. wracam do domu, pies szczeka, kot nie żyje, a listonosz zostawił rachunek za wodę, której nie mam i światło, którego nie chcę. odpalam papierosa, patrzę w ścianę, i myślę, że jutro będzie dokładnie takie samo. i to, kurwa, najlepsze, na co mogę liczyć.
    • śmierć smutek żal to życiowe wariacje z którym człowiek musi walczyć   uczyć się od nich powagi nie wmawiać sobie że to tylko chwila że to słaba nić   te trzy proste słowa to prawda o życiu której musimy się nauczyć
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...