Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Moja ulubiona


violetta

Rekomendowane odpowiedzi

@violetta

 

A tak to, kochanie, dlaczego do mnie wszyscy przychodzą, psy, koty, węże, jaskółki, gile, powtarzam: jestem Łukasz Jasiński i żyję sobie po swojemu - przez takie nerwy straciłem plemniki, a wódkę będę pił - tylko to mi pozostało, pamiętaj, nie jestem księdzem, ten to taki świr, który siebie również obraża - to nic innego jak Grzegorz - kłamca, zboczeniec, złodziej i pierdoła, w pewnym czasie nie wytrzymałem i poszedłem do dyrektorki i to ona mi przyznała rację, a przecież mogłem mu dać w ryja, jak dla mnie to jest zwyczajny śmieć - kiedy w Liceum Zawodowym poderwałem dziewczynę, ona była piękna, biedna, wrażliwa i nerwowa, a ten, kurwa, Grzegorz, uszczypnął ją w tyłek i winę na mnie zwalił i dostałem od niej w pysk otwartą dłonią, pewnie, iż zabolało i miałem gwiazdy w oczach i dałem sobie święty spokój, wewnętrznie zamknąłem się i dlatego boję się dziewczyn, proste i logiczne?

 

Łukasz Wiesław Jan Jasiński 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@violetta

 

Z góry uprzedzam fakty, jestem w średnim wieku, a to jest wiek - w którym lubię ostre dziewczyny w łóżku, na przykład: te, które siedzą w więzieniu i nie mają co robić, tylko głupoty gadają: o miłości, romantyzmie i temu podobne głupoty - marzenia.

 

Łukasz Jasiński 

 

@violetta

 

To idź do kościoła, moja droga siostro, tam wszystko mają, wiesz może: blisko dziewięćdziesiąt zakonnic to lesbijki?

 

Łukasz Jasiński 

 

@violetta

 

Jak chodziłem do pracy - Zakład Pracy Chronionej (oczywiście, wbrew własnej woli - zawsze i wszędzie taka jak ty - komunistka - winę będzie zwalała na takich jak ja kawalerów), proste i logiczne? I była jedna Agnieszka, która powiedziała: jak wezmę z nią ślub - to wszystko dla mnie zrobi, sęk w tym: za co miałbym jej kupić pierścionek zaręczynowy? Źle, bardzo źle sobie myślicie - tragicznie i dołująco.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc temu...
  • 2 tygodnie później...
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Stegny... trochę daleko od Woli :P (ale pewnie blisko siły Woli :) )
    • Epitafium   Te rozedrgane struny w nas — i czas... Ucichła jedna współbrzmiąca ................................................................ Cóż — do wszystkich Ona przyjdzie otuli mgłą i ześle sen albo — zwyczajnie zabierze Zostanie żal — za mało słów tych na komputer przelanych i róża wiatrów, róża snów po naszych podziwianych...                                             Frankowi K          
    • @Leszczym ... aż tak źle..? Dzięki za czytanie. Pozdrawiam serdecznie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wpis jest pełen ironii i refleksji na temat relacji oraz trudności w spełnianiu oczekiwań. Język jest nieco zawiły, ale daje wrażenie szczerości i autoironii autora. Całość wyraża pewną frustrację, jednak z humorem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        U nas też tak było podobnie jak w całej Polsce. Sprawa była taka, iż piasek do posypywania, który znajdował się w drewnianych skrzynkach zamarzł bo dodano do niego zbyt mało soli. Taka była norma zaprojektowana na wyższe temperatury.   Dla dzieciaków  super ślizgawka, ale dla starszych i niepełnosprawnych osób ogromne niebezpieczeństwo.   Sąsiedzi uradzili taki sposób. Położono beczkę po smole koło piaskownicy na ruszcie wykonanym z cegieł. Pełno ich walało się po okolicy. Ktoś przyniósł kilof i skuto sporą ilość piachu. Następnie wrzucaliśmy go do beczki, a za źródło ciepło służyły spalane choinki, śmieci i co tam było pod ręką. Ja też przy tym pomagałem. Jak piasek się stopił można go było rozrzucać. Chyba ze dwa dni pracowaliśmy, ale cała okolica została posypana.   Potem tylko odgarniało się śnieg. Władza ludowa dostarczyła drewniane szufle w dużych ilościach i każdy kto mógł odśnieżał po trochu.   Dziękuję za serduszko i przypomnienie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...