Zgłoś

w ślepej uliczce rozbieram się powoli ze wstydu jeszcze! obdzieram z reszty uczuć   rzucone pod ścianę przykryte sumieniem z tektury może nie dojrzą  niech zasną   a to co teraz się zdarzy nie jest warte wiersza bez uczuć to nie wiersz       w pośpiechu zarzucam na siebie skrawki uczuć jeszcze! powoli wstyd              

@violetta No bo tak się nazwałaś, viola silwestri, to znaczy fiołek :)

@Alicja_Wysocka ładnie mnie nazywasz:)

@violetta  Oj Violka, Violka, Ty Fiołku leśny :)

Słyszysz miła, unoszę dłonie - słyszysz: szelest... Ma samotny gest, którego nie zdoła podsłuchać rzeczy wiele?   Słyszysz miła, powieki opadają I to hałasem także ci się zda. Słyszysz miła, znów się otwierają...... ... ale dlaczego tu ciebie nie ma.   Odcisk mych najmniejszych poruszeń w jedwabnej ciszy widoczny się staje; niezniszczalny ślad najdrobniejszych wzruszeń na napiętej kurtynie oddali zostaje.   Na mych oddechach wznoszą i opuszczają się gwiazdy. Zapachy, by pić do mych warg przybywają, Me oczy nadgarstki rozpoznają dalekich aniołów. Myślą jedyną moją: Ty nie pokazujesz się mi.   I Rainer:  Hörst du Geliebte, ich hebe die Hände - hörst du: es rauscht... Welche Gebärde der Einsamen fände sich nicht von vielen Dingen belauscht?   Hörst du, Geliebte, ich schließe die Lider und auch das ist Geräusch bis zu dir. Hörst du, Geliebte, ich hebe sie wieder...... ... aber warum bist du nicht hier.   Der Abdruck meiner kleinsten Bewegung bleibt in der seidenen Stille sichtbar; unvernichtbar drückt die geringste Erregung in den gespannten Vorhang der Ferne sich ein.   Auf meinen Atemzügen heben und senken die Sterne sich. Zu meinen Lippen kommen die Düfte zur Tränke, und ich erkenne die Handgelenke entfernter Engel. Nur die ich denke: Dich seh ich nicht.