Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Nie rozumiem 
Dlaczego wciąż walczę 
Nikt mnie nie zmusza 
Nikt mi nie każe

 

Nie chce
Bo boli 
Umieram
Powstaję

 

Idę 
I walczę 
Codziennie 
Samotnie

 

Boli mnie serce 
Boli mnie głowa 
Płaczę
Wszystko od nowa 

 

18/04/18

Edytowane przez MaryB. (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cześć, MaryB. Ja też nie rozumiem tego wersu w kontekście całości. Szczególnie, gdy przeczytałam:

 

Dlaczego "Nowa" wielką literą? I co wszystko,? Ból, walka? Których nie rozumiesz. 

A i jeszcze:

Chyba "Płaczę", ale może to to "

 

Płacze?     Justyna. 

Opublikowano

Cześć.

Co do pierwszych wątpliwości, to całość zagadki jest tu:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Duża litera to literówka, tak samo jak "Płaczę" powinno być... Dziękuję za upomnienie :)

"Wszystko od nowa" teoretycznie jest wyrwane  kontekstu, ale w gruncie rzeczy jest podsumowaniem całości tego wywodu. 

Rozumiem, że tekst jest dla Ciebie mało rozumiały, więc może w skrócie przetłumaczę: Jest tu opisane pewna cecha charakteru bohatera lirycznego (przypominam, by oddzielać autora od podmiotu), który nie potrafi ulec wszystkiemu, co go przytłacza pomimo, że tego pragnie. Stąd pierwsza zwrotka. Innymi słowy coś trzyma go przy życiu. Dwie następne linijki, to zwykłe przedstawienie uczuć z tym związanych, a "umieram" i "powstaje" to kolejno zasypiam i budzę się Płaczę jest uzewnętrznieniem uczuć, a "Wszystko od nowa" to podkreślenie przeżywania wszystkiego codziennie. :)

Opublikowano

Tak, to jest ważne, ale jestem tylko człowiekiem, a komputer tylko komputerem, więc takie błędy mi się zdarzają :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uważałam identycznie, ale w końcu pojęłam, e nie ma sensu łączyć autora z podmiotem, bo nawet jeśli podmiot jest kreowany prze doświadczenia autora to nim po prostu nie jest. Jest różnica, spora. Ja również dziękuję za aktywność :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś nakazałem sam sobie bo to do siebie było stanąć w prawdzie uczciwej   Rodzinka chciała bardziej by to miało miejsce w prawdzie boskiej tej mojej wyśnionej i wyobrażonej i dekretem uogólnionej   Tego akurat uczynić nie byłem w stanie Zresztą czytałem i Imię Róży Umberto Eco oraz obejrzałem i Jaśminum Jana Jakuba Kolskiego   Postanowiłem więc uczynić co tylko mogę zatem stanąłem w prawdzie o sobie samym i tylko o tym. W sumie też gorzkie to było.   Z prawdą o otoczeniu dałem sobie spokój. Wiem jedno, że otoczenie wcale nie chce ani usłyszeć, ani przeczytać prawdy o sobie. Wiem to chociażby z Kuzyna Ponsa Balzaca i wiem z dzieł Emila Zoli.   Otoczenie chce od wytworu liter szczęścia, a nie pecha. Co też jest prawdą zdaje się.   Otoczenie dzieli się tylko na branże a w nich na ciemiężonych i ciemiężców zdaję sobie niestety sprawę niestety doskonale że to w gruncie rzeczy tylko tyle Aż tyle dopowiedzą drudzy drodzy...   O niej natomiast w dalszym ciągu nic nie wiem. Nawet nie bardzo mam kogo zapytać...   Zaniechałem długopisu i jego liter odnośnie do powyższych. Nawet niniejsze pociągnięcie długopisu wydaje się być zupełnie zbędnym... A może tylko zaniedbałem?   Gdybym jednak go nie poczynił wcale a wcale wytknęli by mi totalną wrodzoną zresztą obojętność. Kazali by mnie poetę leczyć z nieodpowiednich wierszy... chciałem zatem - chociaż wierszem postawiłem na swoim!!   Warszawa – Stegny, 20.08.2025r.  
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję za odbiór i mam nadzieję, że uśmiech jakiś się pojawił. :) prawdziwe jak cholera.
    • @TylkoJestemOna       Mój piękny Panie, raz zobaczony w technikolorze…” - tak śpiewała grupa 2+1 o miłości nie do końca realnej, ale jakże prawdziwej w sercu.   Twój wiersz- opowieść przypomniał mi te czasy, gdy w dziewczęcych lusterkach za szkłem tkwił aktor, piosenkarz albo tylko uśmiechany ktoś z kolorowej prasy - i ten obrazek starczał, by zadrżało coś pod żebrami. Dziś to ekran telefonu, wcześniej plakat na ścianie - ale tęsknota i marzenie o kimś wyjątkowym nie zmieniają się przez dekady. Dziękuję za tę historię - z przymrużeniem oka, a jednak bardzo „prawdziwą w środku”.
    • od niezapominajek wolisz chilli może kręci Ciebie posmak krwi? zagryź, wypluj, język zwiąż na supeł, potem wylicz z czego soki warto było... spić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @infelia
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...