Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzień był piękny, taki ciepły 
więc już wystawiają łebki,
ze śmietnika szare szczury.
Pną po sznurze się do góry.
Dla kultury

 

I gdy słońce pieści je
coś dziwnego dzieje się
bo w swych noskach czują dym 
więc nie będzie dana im 
Ta kultura

 

Człowieczeństwo to jest wic
Choć o szczurach nie wie nic 
Wnet wychodzi z ludzi ta 
Zła natura
 
Tępić szczura 

Opublikowano (edytowane)

A ja tak widzę ten wiersz:

 

Dzień był piękny, taki ciepły 
więc już wystawiają łebki,
ze śmietnika szare szczury.
Pną po sznurze się do góry
- dla kultury.

 

I gdy słońce je  pieści
coś dziwnego się  dzieje
bo w swych noskach czują dym 
więc nie będzie dana im 
- ta kultura.

 

Człowieczeństwo to jest wic
a o szczurach nie wie nic 
lecz wychodzi z ludzi ta 
zła natura.
Tępić szczura !

 

Bardzo fajna puenta.

Edytowane przez czytacz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nie umiem odebrać tego inaczej, niż z perspektywy wyścigu szczurów.  Takie to banalne i oklepane, ale, jejku, pasuje mi jak ulał :) 

Poza tym, (jeżeli moja interpretacja pokrywa się z autorskim zamysłem) dobrze znane nie zawsze musi znaczyć coś złego. 

A wiersz pozwolę sobie rozłożyć na czynniki pierwsze, (mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko :))

 

Piękny dzień - metafora sprzyjających warunków.

"Wystawiają łebki ze śmietnika szare szczury" - to jest bardzo wymowny wers. My, ludzie i śmietnik - ten świat , w którym trzeba gryźć , by przeżyć. Świat, a właściwie światek - nasze najbliższe otoczenie. Dlaczego szczury są szare to jasne - bo model dzisiejszego człowieka taki właśnie jest - ma być doskonały, i wtapiać się w tło. Pną się po sznurze - to taka obrazowa przenośnia sięgania po coraz wyższe stołki :)

Dla kultury - dla pozycji

 

Druga jest już cięższa, ale i tu spróbuję, nie poddam się na półmetku :) 

Coś dziwnego, co się dzieje - no cóż, w świetle tej interpretacji pasowałoby powiedzieć, że szczurom zaczyna przeszkadzać to "pięcie się" nie wiemy jeszcze dlaczego, nie chcę tu zabrnąć za daleko i pojechać schematami :)

Pozycja nie będzie im dana, bo się wahają, a tego dzisiejszy świat nie toleruje. 

Korporacyjne szczury - ludzie nie wiedzą sami o sobie, że są jacy są. 

"Tępić szczura" - walczmy z tym zjawiskiem ! 

 

Jak daleka jestem od Twojego zamysłu, Marcinie ? :)

Aha, i mi puenta też się bardzo podoba. 

  • 2 miesiące temu...
Opublikowano

Pierwsza zwrotka jest o szarych ludziach (biednych), których nie stać iść do kina teatru. Czasem jednak kultura przychodzi do nich w postaci teatrow na wolnym powietrzu itp. Pna po sznurze sie do góry by wyjść  ze smietnika ubieraja sie w to co maja najlepszego...

Druga jest chyba łatwiejsza.

Gdy już chłoną tę atmosferę widzą wzrok innych ludzi dziwne uśmiechy drwiny... i jakoś cala reszta schodzi na dalszy plan...

Człowieczeństwo...

czasem tak bywa, że ci bardziej inteligentni zamiast wykazać sie jakąś empatia potrafia jedynie upodlic zamiast wlasnie wskazac drogę zachecic wzmocnic tego szarego czlowieka...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...