Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"nikt nie zna ścieżek gwiazd" - no właśnie nikt, jest tylko przeszłość i chwila obecna , a żadna się nie powtarza , nie w w tym życiu , nie w tym wymiarze, może w innych tak , ale kto to wie? Niektórzy w to wierzą i tyle. Wierzą w wiele innych ? rzecz? głupie słowo nie na miejscu zwłaszcza , że z rzeczą tak niewiele ma to wspólnego , ale czym je tu zastąpić - spraw? pojęć , tęsknot? wiar? Wierzyć w wiarę? , ano tak, tylko ta a nie inna , moja własna . Tylko kto tak wierzy? Są i tacy na pewno na osiem miliardów ludzi to jest możliwe, a biorąc pod uwagę tych co byli i będą, wielce możliwe jak zresztą wszystko inne co ludzi dotyczy, ich odczuwania a co za tym idzie działania.
Nikt nie zna , jak nikt to i ja też , oczywiste , ale gdybym znała , przypuśćmy tylko , to na pewno przefiltrowałabym pewne wydarzenia prze oś czasu i je zatrzymała , tak po prostu. W to puste miejsce weszłyby inne , jakie nie wiem , nie ważne , ważne , że nie te. Ale dlaczego , po co ? Po to aby nie przeżywać tego co teraz, bo nie warto było, choć takie wydawało mi się ważne i wartościowe a stało się jak plewy, które wiatr roznosi. Rozwiał to wiatr zdarzeń i słów , które musiały zostać wypowiedziane z chwilą , gdy były wypowiedziane pierwsze. Ostatni akt dramatu musiał zaistnieć, skoro był pierwszy, tylko , że ja jeszcze nie wiedziałam , że to dramat albo raczej tragikomedia , bo biorąc pod uwagę moja głupotę , łatwowierność , to tylko tak to można nazwać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...