Wiersz ze zirytowaniem

[Jacek_Krzysztofowicz]

Są ludzie i ludzie,
(Mówią: bądź sobą!)
a mnie nie ma,
to jak mam być sobą?
...sza! Absens carens, zatem:

Stopy na skałach nie moje
Ręce ubrudzone w zieleni tatrzańskiego runa nie moje
I uśmiech na ustach ładnej blondynki nie mój
I smak pizzy z pieczarkami nie mój
Przekrojonej na pięć części nie sześć!

W powietrzu znośne zaczytanie,
duszny, senny klimat w pokoju, gdy wieczór
zmęczenie tańcem przyjemne
głupstwa dziecinne nie do opisania
nie moje!, nie moje!

spocone rękawiczki,
pachnące dłonie,
trochę ugięte nogi, na które...
przypadkiem ukradkiem spojrzałem...

Aż strach wnikać w tak puste wnętrze.
Ale tutaj - ja będę najlepszym przewodnikiem.

[mefisto35]

Powtórzenia przerażają...i, i, i, i...moje, moje, moje...

[Jacek_Krzysztofowicz]

zredukowałem "i"