Ostatnie słowa poetki
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 118
już nie ma słomianych dachów
ani przewiewnych chat
drzwi już tak nie skrzypią
okiennice nie kryją snów
już nie ma tamtych bajek gdzie
dziewcze podglądał nów
wiatr inaczej liście kradł
zakonnica to był boży cud
już nie ma horyzontów
gdzie uczciwe były łzy
nie ma kładki zakochanych
patrzących w oddalone mgły
już nie ma to fakt - ale są
wspomnienia ukryte
w szkatułkach - wystarczy
otworzyć je i dalej żyć
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 66 odpowiedzi
- 1 124 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 830 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 363 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 418 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 423 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Tectosmith To wiersz o chwili, która dla wszystkich innych była niczym, ale dla jednej osoby stała się wszystkim. Sklep, zapach chleba i kartonu, przypadkowe zderzenie – i nagle życie nabiera znaczenia. To piękne, jak nie próbujesz tego upiększać. Nie ma tu wielkiej sceny, dramatycznych słów. Tylko pomachanie przy kasie. Tylko uśmiech. I właśnie dlatego to brzmi tak prawdziwie. A to "potwierdzenie, że istniejemy" – to jest sedno. Czasem potrzebujemy takiego spojrzenia, takiego uśmiechu, żeby poczuć, że jesteśmy rzeczywiści. Że ktoś nas zobaczył. Super! -
Przez andrew · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz Interpretacja pokazuje, gdzie się człowiek stołuje. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia -
Przez Annna2 · Opublikowano
@Berenika97 wiersz mi się podoba i zgadzam się, wilki nie potrzebują pozwolenia na wolność. Są opiekuńcze wobec swojej rodziny i wilki jako nieliczne u zwierząt opiekują się swoimi starymi rodzicami- gdy nie mają już sił by polować. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@lena2_ Ależ to piękne i smutne zarazem... Ta cisza modląca się za poszukujących - jakby była ostatnim świadkiem wiary. A ten obraz szukania Boga w barwnych witrażach zamiast w sercu... przejmujące. Mocny, minimalistyczny wiersz. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Roma Bardzo subtelny wiersz, jest w nim czułość w opisywaniu tęsknoty. Twoje zabiegi językowe są świetne - "motylkowato darnieję" – oksymoron i neologizm, "rozkwitam w twojestany" – kolejny piękny neologizm, obraz głębokiej empatii i połączenia. A"oswajam tęsknoty jak róże" – to moja ulubiona metafora. Tęsknoty nie da się zabić ani wyrwać, ale można ją "oswoić". Jak różę – która jest piękna, ale ma kolce. Wymaga pielęgnacji, uwagi, ale też ostrożności. To pokazuje akceptację bólu jako części piękna miłości. I wreszcie koniec - "by czekać cię rosą, nie szadzią." Wybór, by w tym czekaniu być żywą, świeżą ("rosą"), a nie zamrożoną, zimną i kłującą ("szadzią"). To obietnica zachowania w sobie życia, a nie poddania się zgorzknieniu. To jest niezwykle gęsty emocjonalnie i językowo wiersz. Super!
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się