Na rozłąkę

[Ela_Ale]

Pytasz, co cię przypomni po wiekach niewidzenia,
bez chwili dotyku po latach rozłąki.
Zasnę wtedy łatwo i ujrzę twoją postać,
zapachnie miodem złotego, lipowego kwiatu.
W cień drzew cynamonowych wtopią się latarnie
z jesiennych pomarańczy; ty szepniesz to słowo.
Wiosnę, lato stopione w gorącą, barwną całość
zamknę w kruchej brzozie z drgającą gitarą
do samego września. Wtedy się obudzę.

Gdyby lat minęło jeszcze trochę więcej,
zawsze mi zostaną twoje dla mnie wiersze.

[Gość]

A w nich jest wszystko : zapach, smak i szept.
Znów mi się podoba Elu :-)
Ukochania wieczorne dla Cię
J.

[Łukasz Michał K.]

świetny wiersz...bardzo miło mi się czytało...pozdrawiam