beta_b

nawet nie wiem co powiedzieć, bo intelekt tu zawodzi, ja nie chciałam uciec myślą, żeby potem za nią gonić. tak skrobnęłam z palca rymy - co mi wyszło spod języka; myśl ulotna jest szczególna, bywa - we mgle potem znika. :D

Mogłabym napisać: żem biedna porzucona. Na wędkę rybę łowić: - uratuj bo ja skonam! Mogłabym przekazać że świat słany jest łzami. A Tyś mi wybawieniem! (nie wrócę już do mamy). Łatwo uwieść człeka (również czytelnika) Ale jest takie pytanie z którego wynika: - po co to pisanie dla mnie, jemu, dla niej. Skrobię teksty w skrócie wrzucam je do dziury żeby zbiorąc myśli z głowy przegnać chmury. Więc jak piszę ciurkiem mam poukladane raczej już na dobre myśli uczesane.

Ja się zgadzam: wena sprzyja udręczeniu i tęsknocie. Jasne teksty to banały, za grosz prawdy tam - powiecie. (No bo co jest ciekawego że się innych dobrze wiedzie?)

Na co komu te pisanie? Ten się rymem skusi na nie, tamten sławą, uwielbieniem, autorytet inny chce mieć. A kolejny z nudów skrobie. Dla umysłu i kontroli koncentracji, jak kto woli, słówek, wersów rymowanie służyć ma - mnie. Dziękuję za komentarze: czytaczowi i marcinowi_krzesicy.

"Rozmowy rzadko kiedy cokolwiek zmieniają, szczególnie jeśli człowiek ma neurotyczną naturę." - to mi pasuje. Pracuję obok, czuję obrazek - ładnie oddałeś klimat tego miejsca. bb

:D urocze. Przynajmniej się pośmiałam. :) bb

Przypomina mi to wymiany z Tobą kilka lat temu :D Walka o codzienność to raczej woda (życia) nie bąbelki.

nie musi, a co jeszcze proponujesz?

wersja a---------------------------- I znowu robię co chcę nurt życia z mocą mnie ciągnie za sobą zdążyć nie mogę choć czuję przez skórę ten zew. I znowu ponosi mnie fala zachwytu nad światem nie może być przecież inaczej bo życie we mnie się dmie. Gdy przyjdzie godzina czarna pamiętaj że ona też mija to punkt tylko marna chwila a za nią wszystko jest... wersja b------------------------------ i robię znowu co chcę w nurt życia się wciągam i nurt we mnie rwie już się nie oglądam na fali znów płynę zachwytem zdumienia jak można inaczej? wiatr myśli me zmienia noc w dzień się obraca na nowo się uczę tego zła passa zawraca i znów mi mało życia mojego

JADer, dzięki za koment. Masz rację z końcówką. Zmienię. Mam też lżejszą wersję tekstu, przefiltrowaną przez inne spojrzenie: Nie poddawaj się mała wytrzymaj jeszcze trochę zawsze zdążysz popłynąć z senności obłokiem. Nie zatrzymuj się kochana w uwodzeniu świata zdążysz przecież oszaleć za kwiatami lata. Po nocy dzień się zjawi tak mówią przysłowia wytrzymaj moja miła szaleństwem nie prowadź. Nie załamuj rąk wypłacz oczy ładnie wtedy ujrzysz może skąd świt się zakradnie.

Marcin_Krzesica dzięki za czas i uwagę. Pozdrawiam samm poprawione, niezła wtopa z tym orto ;D. kto ty jesteś - samm?

Nie poddawaj się mała jeszcze trochę wytrzymaj zawsze zdążysz zwariować w błogi sen popłynąć. Nie zatrzymuj się kochana w miłowaniu świata jeszcze zdążysz zwariować wytrzymaj do rana. Po nocy dzień się zjawia tak mówią przysłowia wytrzymaj kochana do rana nie daj się zwariować. Nie załamuj rąk swych wypłacz oczy w ciszy może lepiej przejrzysz skąd świt się przybliży.

Od woli życia - jak od siły nurtu zależy co zrobi z przeszkodą. Z resztą się zgadzam, jak i niedbałą formą, którą też stosuję. Ozdobnik nazywają wierszem, jak i koncentrat smaku. Od potrzeby zależy - na co komu te pisanie...

Uroczy. Z przyjemnością przeczytałam.

To jest forum, mocium panie, możesz zebrać zwykłe lanie, gdy ku chwale tylko zerkasz, lepiej pisuj do lusterka.

Ładny. Czas jako nauczycielka kochania. "Przednią" i przed nią - celowo?

Połączylam nitką czas z przeszłości wydziergałam kokon miłości otulili mi rodzice serduszko Jestem pestką co puszcza Daj mi boże jeszcze trochę pożyć wierzyć grzeszyć śmieszyć innym pomóc Daj mi boże szczyptę twego nieba by być lepszym tego mi potrzeba Najgorzej mają Ci co w nic nie wierzą zostają z pęczkiem odpowiedzi dają spokój. ××× Odchodź delikatnie, nie rzucaj słowami, nie żałuj, nie zniosę, nie biegaj. Odchodź delikatnie, nie trzaskaj już drzwiami, nie tlumacz, nie wracaj, nie trzeba. Zostaw delikatnie, odłóż na poduszkę, utulą mnie nasze wspomnienia Odchodź delikatnie spojrz - mgla o poranku rozmywa senne marzenia.

@Alicja_Wysocka Dodaję do ulubionych bo słów mi brakuje.

widzę wyraźnie ładne

Zostaw tak jest dobrze PS Przebiłeś ostatnie czytania

Na czubku noża leżała koza i w nosie miała dobre maniery właściciel szczery noża (czy kozy) chciał znak postawić że jest zajęte postaw się, zastaw! czysta zastawa... (Ja nic przeciwko nie mam do Pana że miejsce zająć chce Pan od rana tak ludzie mają że zaznaczają dania przy stole ale ja wolę a nawet proszę by dbać o formę!) Siedzę i myślę, myślę i patrzę bo na tym nożu koza zasycha nie jem już dania bo koza sama mnie nie unika nawet się wgapia we mnie znudzona pustym czekaniem. Poszłabym tańczyć tam obok Pana szepnąć na ucho że nie wypada na miłość boską! ale pilnuję tu miejsca z kozą i orzę zdania które do Pana tak mam ochotę... Taka już bywa ludzka natura że z równowagi wybija dziura a nawet drobiazg z niczyjej woli że diabeł zawsze mieszka w szczegółach lub w wyobraźni tej drugiej strony. Nic się nie stało sami przyznacie koza nie lew że mokre są gacie ale z imprezy całej zostało wspomnienie stołu plus drobne ciało rzeczonej kozy a może sosu na ostrzu noża...

Mi też się podoba. :)

W sumie to fascynujące jak ona znosi podróże bo róże rzadko jeżdżą pociągiem takie kwiaty duże mają świat bogaty i bez zmian za oknem. Ale ta pani co dostała kwiata na punkcie róży chroni ją jak krople dziecko gładzi dogląda w podróży wody dolewa w cieniu prycha na skarb wzdycha. Ta róża to miała szczęście albo Pan od tej róży.

Ale się uśmiałam, choć wątpię czy wypada: chirurg niewprawny porozcinał ramiona sylaba po sylabie moja to żona ale ja nie wiem na co mi ona

Podoba mi się.