andrzej_barycz

Popcorn dla ciamkaczy.

Przy każdym pani kolejnym DZIELE, mam nadzieję, że nic głupszego nie da się już napisać. A jednak...

Chłam.

w locie wykonuje skok Delfina w pozycji łamanej... ....schodzi do przysiadu i stęka... Bzdety z internetowego śmietnika.

Ślinotok.

Nie chciałbym się znęcać... To twórczość "domowa", obecność w tym miejscu, to duże nieporozumienie.

oddycham ja, wieczność, czerń, wieczność, ja czasem trudno zasnąć przez nadmiar życia lub śmierci w końcu trzeba wstać po kolejny haust zimno tu, może to i lepiej dreszcze przypominają o życiu uwielbam smak kindzmarauli pitego przy kominku zapewne tak smakuje niebo wieczność delikatnie słodka nieskończona biel Korekta raczej niezbędna, pozwala wierszowi "oddychać".

Brakuje jeszcze dedykacji, dla Ewci, Wijci, Alunci, Jolci i wszelakiej Alinci... ;)

Stękanie w przysiadzie.

Jola będzie zachwycona... ;)

Chłam.

Literacki powód? To oczywiście chęć napisania wiersza. Pozdrawiam. Penelope Powód zacny. Wypadałoby zatem zacząć od znalezienia tematu, zamiast taplać truizm w cukrze, czyli czynić to, od czego się pani odżegnuje : "sklejać szblony w przypadkowy sposób".

"Łąka" po prostu "jest", a kiedy peelka "potrzebuje powietrza", to zwyczajnie "odwraca głowę i znajduje promień". I tylko tyle, to takie proste... ? Zazielenić się i zastokrocić na pstryknięcie palcami ?Nadzieja, to chimeryczne i płochliwe zwierzę, a "łąka", to lotne piaski... Mam powody, by traktować wiersz z nieufnością.

Poprawnie. Trąci publicystyką według obiegowego wzoru na zagospodarowanie emocji i wzruszeń.

Chłam.

Proponuję dział dla początkujących.

Mogłaby pani podać jakiś literacki powód uwieczniania rewelacji o ptaszkach co latają i ćwierczą ? ;)

złożyli pocałunek w kostkę przewiązali węzłem lilii białych zasypali kamiennymi łzami czarny ptak zakrakał W oparach kiczu... Nędza.

pozew o staw pełen polnych maków Jedynie ta błyskotka do zachowania. Cała reszta - wyrzucić, zapomnieć.

Pierdoły.

Charakterystyczna dla pana "rozrzutność słowa", którą tym razem udało się sensownie zagospodarować, przetworzyć w melancholijny smak czasu. Dobre.

Wiersz, który wykracza poza niewątpliwe walory literackie, nie mieści się w standardowym określeniu "to jest dobre". Potrzebowałem go(jak i paru innych pańskiego autorstwa) i bardzo za niego dziękuję. Pozdrawiam ze "spowolnionego domu"... :)

Mój wiersz ma zupełnie inne przesłanie - proste, jak budowa cepa. Tu nie ma przegadania, ckliwości. I nie jest on o kobiecie. Dziękuję za komentarz i wiersz, który mi nijak nie odpowiada, jako przykład. Pozdrawiam... Autorowi zwyczajnie nie wypada deklarować "co wiersz ma" i "czego w nim nie ma", to przywilej i zadanie czytelników. Jestem skłonny ugiąć się pod ciężarem ich argumentów, jeżeli takowe będą :)

Ten najlepszy rodzaj poezji, który nie żywi, nie napędza się słowem, a jedynie z niego korzysta... Świetne.

Pozbawione kontekstu "smucenie", wpisane dość niezgrabnie w mocno zgrany motyw rzeki. Przykład (obszerniejszy, choć bliźniaczy) z tej strony : "Kobieta Kobieta jak rzeka To mizdrzy się błyskotkami w blaskach słońca To ciemnieje jak głąb studni Marszczy się i nadyma za lada podmuchem Choc największe wichrzyce nie wyrwą jej z dna Groźna w czas powodzi Gdy pomieścić nie może nadmiaru wód I wypełniona po brzegi wychodzi z siebie Skromna mizerna w czasie suszy Opada z sił Pokornie czepia się dna Żebrząc o litość Kobieta jak rzeka Zmienna wartkością biegu za każdym zakrętem Burzliwie kipiąca złością Rozhukana jak potok górski Pieszczotliwie szemrząca leciutkim strumyczkiem Rozpędzona w oszalałym biegu I spadająca z łoskotem wodospadu Zdradliwą zaporą rzuconą pod jej nogi Rozbita w pył Białą pianą mydląca oczy By nie pokazać swej klęski Dostojniejąca w miarę lat Cierliwie znosząca monotonny szum czasu Macierzyńskim ramieniem przygarniająca dopływy I ciężko wzdychająca pod ich brzemieniem Mimo ubytku sił Znojnie tocząca ciężar wód ku ich przeznaczeniu Kobieta jak rzeka Choć taka zmienna w swym nurcie Przetacza się przez życie stałym torem Jak czarna linia na mapie Od wieków w jednym kierunku Od gór aż do morza Dnia: 2013-01-09 14:33:56 napisał(a): Maria Czarnota"