lena2_

Przywołałeś mi z pamięci podobny obraz...eh, kiedy to było:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję , że tak postrzegasz moją pisaninę:):)

@Jacek_Suchowicz Jesteś niezawodny Jacku:):)Dziękuję:):)

kiedyś dorosnę do Twoich słów kiedyś staną się dla mnie mostem wtedy znajdę prawdziwy brzeg wszystko będzie jasne i proste może kiedyś zrozumiem że czas rzeźbi rysy w duszy człowieka by wyłonić właściwy kształt tylko na mnie cierpliwie czekaj

Moje dzieciństwo zarosło trawą, pamięć nieliczne ścieżki odświeża, by nie zapomnieć drogi do domu, chociaż pierwszego już dawno nie ma. Zatarły ślady strzechy i pola, umilkły miejsca sercem związane. Jednak wspomnienia mgiełką okryte, budzą mnie czasem nad samym ranem . I snują myśli w barwne kilimy i przeplatają w tamtej osnowie, słowa wdzięczności za piękne lata, które już tylko wierszem wypowiem.

Fajna alegoria, zgrabnie napisany wiersz:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Jacku dziękuję za wspaniały wiersz-komentarz:):)

biegnę pomimo i daję ponadto złe myśli nie mają posłuchu jestem podatna więc ciągle na skraju lecz zanim uśmiecham się w duchu

Alinko ani się waż, Twoje wiersze muszą przetrwać:):)

@Jacek_Suchowicz cieszę się, że Cie inspiruję do takich fajnych komentarzy:) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuje Talarku:):) @Michał Smółka To prawda:):) @Alicja_Wysocka Dzięki za ten wiersz, dużo w nim prawdy:)

poezję schroniłam w sercu jej zew jak powrót do domu proza mnie nieraz zawiodła a wiersz niejeden mi pomógł

Może wystarczy świt spokojny, barwiący niebo srebrnym blaskiem, by dzień w zaciszu jasnych myśli, pozwalał trwać pomimo wszystko. I może starczy ciepły wieczór, z czułością dłoni dobrze znanych, gdy zachód ufnie żegna słońce, choć nie wie co jest za górami.

Niestety dużo w tym prawdy, napisałam kiedyś o tym fraszkę: Czasem dobrze jest ponarzekać, że powodzi się gorzej niż źle. Od gadania nic nie ubędzie, a sąsiadom od razu jest lżej. Serdeczności Alicjo:)

Nie uczymy się od ptaków radości, choć w szczebiocie, tyle szczerej zachęty. My - gatunek naczelno-rozumny, każdy świt próbujemy rozpędzić. Proste słowa zastąpiło liczenie, nad uśmiechem prześcigają się racje. Mamy dusze zatrzaśnięte przed sobą, a niedosyt pozyskuje wyznawców.

Uwielbiam zapach jaśminu, więc wiersz jak dla mnie:):)

Ale ładnie i leciutko:):)

kiedy się maj rozmai a słowo nie wysłowi zanurzę się w naturze i zbiegnę ze swej głowy

Blaski i cienie życia...a jednak puenta nastraja optymistycznie, jeżeli wciąż jest nadzieja która wznosi:):) bardzo lubię Twoje wiersze:):)

@Leszczym Dziękuję za uznanie..ale bez przesady z tą genialnością:):)

Wiersz-dziękczynienie..przypomniał mi dziecinne lata i majówki w przydrożnych kapliczkach:):)

tracimy drugiego z oczu im chętniej szukamy lustra lecz tafla nie umie kłamać i krzywe odbija usta

Tak również bywa, chociaż ostatnio obserwuję przesadę w drugą stronę:) fajny wiersz:)

Zasłaniamy własne rany i słabości, gładką mową i uśmiechem przyuczonym do relacji powierzchownych, gdzie wygodniej jest pokazać swoją duszę z jasnej strony. Miałkie słowa nie udźwigną zrozumienia, a milczenie zatuszują głośnym śmiechem, który lubi pokaleczyć wspólną przestrzeń i powraca znów upartym, pustym echem. Czasem jednak, gdy głos traci równowagę, łza odważnie zdradza wszystkie konwenanse. Właśnie wtedy jest ta chwila najprawdziwsza, która sobie i drugiemu daje szansę.

No po prostu czarujesz słowem:))

@Alicja_Wysocka Dziękuję za uznanie:):) @Jacek_Suchowicz To prawda, ze szczęścia tez się płacze:):) @Naram-sin Cieszę się:):) @andreas Dziękuję bardzo za taki miły komentarz:):)