Kaliope_X.

Rihtiku jeśli to o mnie, to... bardzo miło, że myślisz, jak napisałeś, jednak wiedz, że czuję się strasznie zawstydzona! Czmycham z powrotem w cień! Dobrego dnia :) in-humility.

ta pieśń nie tylko nocą gubi gwiazdy w rzekach muzyki topi oblicze warkoczom komet kradnąc złote włosy po cichu wplata je w nowy smyczek serdecznie dziękuję za czytanie, za poświęcony czas! in-humility.

znikasz w czasie pomiędzy i w przestrzeni na próżno zostawiasz mnie jak jaskółkę zbyt wysoko gdzie zawsze błękit wtapia się w zieleń dla mnie jesteś lazurem lśnisz jak słońce gdy ciemno a poranek się spóźnia jesteś cudem pomiędzy możliwym i nie. Kraft, tak rozumiem Twoje słowa. I dla mnie to jest właśnie "cudowne" - tak patrzeć pomiędzy. Pozdrawiam :)

Robi się mitologicznie :) ale utwór jest doskonały :) pozdrawiam serdecznie dziękuję Wam obojgu... i jesteście winni moich rumieńców. Sabino, co do "radosnej" muzy, napisałam Tobie w warsztacie. pozdrawiam! in-humility, :)

dziękuję za tą repetycję, Szarobury :) i za to, co w niej teraz dostrzegasz. smyczek powoli się odnajduje, w nowej roli. i choć jeszcze piano, to mocno wierzy, że ad libitum jest pełne gracji :) pozdrawiam ciepło :)

Sabino, dziękuję Ci za czytanie. Oczywiście mnie zawstydzasz. Tej wielkiej muzie w jednym tylko jestem podobna - Euterpe znaczy "radosna" :) A Kalio, "rozjemczyni sporów" , to chyba mój wieczny "cień" :) pozdrawiam ciepło!

bardzo dziękuję za poświęcony mi czas! zmiany przemyślę, niektóre już uznaję :) Sabino pominęłaś całkowicie jeden wers - licząc od końca, szósty (ptaki niosą kwiaty w trelach nieba) ale bzowe płatki zostają - tak mi się bzowo uśmiechają :) serdecznie, :)

temat zawisł, niech powisi może coś w wieczornej ciszy o jamniku sklecę ładnie i o deszczu, co mu spadnie :) do "usłyszenia" ;) Kinga

dziękuję Alko za odwiedziny i komentarz. pozdrawiam :)

Leon mówi, że Ignacy Kazimierza coś nie lubi więc daj imię Bonifacy niech się pająk takim chlubi a zwierzątko sympatyczne kiedy gdzieś pod lampą stąpa przy robaczku - romantyczne a przy muszce - to już pompa! :))))) pozdrawiam!

nie ubolewam, że nie znam czeskiego ;) dziękuję za czytanie. pozdrawiam!

te małe, malutkie, takie też najmniejsze wszystkie jednak wielkie, kiedy serce czeka wczoraj były jutrem, pojutrze dzisiejsze w każdej porze lekkość ich bosa urzeka moje nieodziane, lecz przecież nie chłodne przetrwają zawieje, wewnętrzne rozdarcie a zawsze bezpieczne i uniesień głodne bo w samospełnienie wierzące uparcie Alicjo, bardzo mnie urzeka Twój wiersz... dziękuję za taki uśmiechnięty przed snem. Pozdrawiam :)

Babo, serdecznie dziękuję za serdeczności i za "pięknie". miło, że znalazłaś dla mnie czas. pozdrawiam :)

również ciepło pozdrawiam, Anno! ciekawy Twój wiersz. u mnie jednak ad libitum miało być bardziej wolne niż frywolne :) kłaniam się.

co to za siła przemożna w czynie która się w swatkę zabawić chciała chłopiec był nocą, dziewczyny imię z dniem ożeniła i tak hulała że połączeni razem w pół doby czy świt, czy zmierzch to, zawsze we dwoje już się nie znają, różne osoby w wieczny cień płyną, każdy po swoje Alko, Twoja miniaturka zatrzymuje w refleksji. Dziękuję za możliwość podumania nad tym i owym. Pozdrawiam serdecznie :)

bardzo dziękuję za czytanie i komentarz. pozdrawiam również :)

nieraz chwytam się w myślach akordów bezpiecznych w rytm dwudźwięków bez fałszu czas na strunach płynie wtedy słyszę wśród śmiechów twój szept obosieczny grasz maestra, ja gasnę solo w pianissimie nigdy mnie nie uczyłeś słodkiego vibrata jak uniesień w glissandzie czekać z pożądaniem w moich skrzypcach tkwi dusza w nokturny bogata smyczek z tobą gdzieś przepadł, miłości do grania nie ugasisz pauzami, nawet w nich współbrzmienie tęsknoty i pragnienia rodzi się z zachwytu ucichłeś w pięcioliniach, a moim imieniem delikatny flażolet z gracją ad libitum (26.04.2012)

rzeczywiście, muzyka potrafi unosić duszę, wzruszać i wzbudzać emocje. Ten wiersz odczytuję jako obraz takich właśnie uniesień - i ładna ta muzyka :))

... Szarobury, emocje smutku i wyciszenia towarzyszyły mi w pierwszych dwóch zwrotkach, ale po to, by dojść do ad libitum - a to już wolność, więc uśmiech :) dziękuję za czytanie, pozdrawiam ciepło! Na pewno bardzo ważne jest, że powiedziałaś to samej sobie - nieprzymuszona. Czas zasypuje kratery powstałe po upadku asteroid, a również wyrwy w duszy, które zostawiają w nas po sobie źli ludzie. Jak dla mnie wchodzisz w etap zabliźniania. To cieszy. Pozdrawiam ciepło :) Myślę, że tak właśnie jest, że jednak czas goi rany. Pozdrawiam również :)

to chyba... nic dodać, nic ująć :)))

... Szarobury, emocje smutku i wyciszenia towarzyszyły mi w pierwszych dwóch zwrotkach, ale po to, by dojść do ad libitum - a to już wolność, więc uśmiech :) dziękuję za czytanie, pozdrawiam ciepło!

Rihtiku, dziękuję za czytanie i pozdrawiam. jeśli bez interpunkcji jest zrozumiały to tym bardziej dziękuję :)

nieraz chwytam się w myślach akordów bezpiecznych w rytm dwudźwięków bez fałszu czas na strunach płynie wtedy słyszę wśród śmiechów twój szept obosieczny grasz maestra, ja gasnę solo w pianissimie nigdy mnie nie uczyłeś słodkiego vibrata jak uniesień w glissandzie czekać z pożądaniem w moich skrzypcach tkwi dusza w nokturny bogata smyczek z tobą gdzieś przepadł, miłości do grania nie ugasisz pauzami, nawet w nich współbrzmienie tęsknoty i pragnienia rodzi się z zachwytu ucichłeś w pięcioliniach, a moim imieniem delikatny flażolet z gracją ad libitum (26.04.2012)

tak mnie korciło, żeby włączyć się do Waszego wierszowania, ale... ugryzłam się w język :) obserwować było równie miło. Sabino, całkiem przyjemna bajeczka! pozdrawiam serdecznie :)

Alko... :))