WiJa

Nie powiem że nie, a powiem że tak (trzeba). Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim pięknie. Może tylko niektórym przypomnę, że wiersz jest o tym, że człowieka ciągnie do człowieka (a jak, co i dlaczego, proszę już sobie odpowiedzieć samemu). A Bajaderze (jeśli nie Bajaderce) mogę dodać - nie rozumiesz, Twoja strata. No i autorka nie zamierzała zapytać, tylko zapytała i jeszcze na dodatek szczyci się tym cudakiem bez sensu, jeśli nawet nie wie (widocznie w przeciwieństwie do Ciebie Bajaderko) co jest czym i jakie ma znaczenie w tym gniocie-koszu. I jaka szkoda, że Ameryka już została odkryta, że to, co jest, to już jest niczym odkrywczym (przynajmniej dla Ciebie Bajaderko). Ale ja Ci się nie dziwię, ale podziwiać też Cię nie będę. Pozdrawiam.

Nie imponuje mi imponować komuś - co nie znaczy że w kimś za bardzo nie szukam pocieszenia - wręcz bez kogoś nie mogę się obejść. Może to miłość a może stado (można mylić ze stadłem) ma swoje wymagania. Ale wymagania wtedy mają sens i spełniają swoją rolę kiedy człowieka stać na wyrzeczenia. Przepraszam za taki (trochę przydługi) tytuł, ale jest swojego rodzaju (i to zarazem) streszczeniem, jak i rozwinięciem wiersza. Pozdrawiam

Jak zawsze u Ciebie Niewierszynie, odnosi się i inspiruje. Pozdrawiam

Coś, a nawet tyle (tak dużo) prawdziwego, pięknego i mądrego w tak niewielu słowach. Daje, oj daje do myślenia, do zastanowienia się nad sobą. Pozdrawiam.

Sporo tego, nawet jak na przypis, nawet jak do apokalipsy. Może nawet nazbyt ładnie (uporządkowanie). Pozdrawiam

Autorze, poeto i filozofie, wiersz swoją drogą, ale komentarz (to ci dopiero jest..). Pozdrawiam

Uderza. Pozdrawiam

Ma swój kształt, ma swoją wartość, a choćby i sentymentalną. Ale zaczyna się wręcz rewelacyjnie, żeby nie powiedzieć - wystrzałowo. Potem jest.. po prostu tak jak jest, ale (jak mówię) ma swoją wartość, i widocznie w takim jakim jest kształcie, taka jest tego potrzeba. Pozdrawiam.

Nie wiem za bardzo, czy to dobrze czy źle, ale raczej dobrze niźli źle, bo/że autor igra sobie, a przynajmniej lekko poczyna (ze) słowem. Jak widać, na złość niektórym. Trudno, wszystkim i tak, nawet wszystko (a niekoniecznie wszystko dobre) nie dogodzi. Pozdrawiam

Co tu się przyczepiać do dupereli (czyli zawsze do czegoś), kiedy wymowa i przesłanie wiersza jest najważniejsze. Pozdrawiam

Jest coś takiego, co wszystko zniesie, wszystko przetrzyma, może to czas, może ogień, a może to po prostu miłość, której najwięcej jest na świecie i której najbardziej wszystkim brakuje. Pozdrawiam

Kaliope X. Agnieszka K Jestem zażenowany. Pozdrawiam

Swoje trzeba powiedzieć, ale tak dobrze (ciekawie, wyraźnie i z poczuciem humoru, a nie żalu) powiedzieć, to jest dopiero sztuka. Pozdrawiam

Ja wysiadam, a przynajmniej mi się to bardziej podoba od własnych słów. Ale też niekoniecznie chodzi mi o potrzebę dążeń cnych, czy też zaspakajania się od niechcenia (bo prędzej chodzi mi o potrzebę /że tak powiem/ uświęconą potrzebą. Pozdrawiam

Gdyby tylko tak można było zrobić to nigdy nikt by nie czekał - w końcu na nic i na nikogo. I to by dopiero było istne skaranie boskie - mieć to co się chce i to od ręki - żeby nie powiedzieć - z niczego czy nie daj Boże - na zawołanie. Jednak w życiu tyle można mieć tyle zrobić ile się w głowie nie mieści - ale żeby coś było potrzeba - to jest dopiero potrzeba nad potrzeby.

Ja bym powiedział, że nie zaciera, a (odsłania, uwydatnia) rozpościera. Chociaż głowy nie daję, że o tym samym (nurcie) myślimy. Pozdrawiam

Pozdrawiam.

Są tacy, którzy polędwicy (umiłowanej) mają do obrzydzenia, ale nie wiem czy dadzą się zgnoić za kromkę z salcesonem. Pozdrawiam

Nie moje (takie /dla mnie/ małe) zmartwienie, a w każdym razie niektórzy zarzucają mi (niekoniecznie bezpodstawnie) gorsze rzeczy, jakie to wyprawiam z językiem polskim (bo bez mała bezczeszczenie go /tak zawiłością rozumowania, jak i mądrzenia się/). Pozdrawiam

Skłonić do refleksji, to niczym (bo sporo takiej reakcji jeszcze brakuje), choćby do tego, żeby zaniemówić z wrażenia. Ale zawsze to coś. Pozdrawiam

Można czytać tak i tak, chociaż autor pewnie wolałby, żeby czytać tylko tak (a może i nie). Pozdrawiam

To co człowieka może zastopować - nie musi zaskoczyć tym bardziej śmiertelnie. Chociaż człowiek czy sobie z czegoś zdaje czy nie zdaje sprawy - nie może być mądrzejszy przynajmniej od niespodzianki. Ale jednak to co może człowieka pokonać skaleczyć uwięzić - nie musi zniewolić zranić zgnębić. Chociaż to dla wielu ludzi nie jest ale w końcu może być do przyjęcia - wystarczy raz wreszcie nie być mądrzejszym od Boga.

Dobre sobie, żeby tylko, bo ja wiem, że jest więcej takich (pewnych-niepewnych) stanów (niekontrolowanych spotkań /zderzeń/ z rzeczywistością), kiedy to tylko buty okazują się za małe. Pozdrawiam

Nie rewelacja, pewnie na szczęście, bo o ile wiem lepsze i więcej jest wrogiem dobrego i potrzebnego. Pozdrawiam