Dyziek_ka

Bardzo fajny pomysł, brawurowo zrealizowany, masz duże wyczucie czytelnika, ani jedno słowo za dużo. Ciekawe… „Ogarniam żył pulsowanie” (coś tam wiem, o tych żyłach i spotkaniach ze wspomnieniami… niebezpieczne!!! ) Pozdrowienia

Piękne rymy tyko dopełniają romantyczność wiersza. Idzie w nastrój Pozdrawiam

Całą rurą wyleciało. Czas powodzi czy co? Tu Piszą sami pół-egocentrycy i aż strach, ten naprawdę wspaniały wiersz komentować ( Boże, o mnie może).Jak wiesz jestem fachowcem od siekiery i dlatego tylko wspomnę że bardzo mnie zaciekawiła forma dialogu między strofkami Pozdrawiam

I proszę znów koroneczka, ale raczej na stringi Bardzo pogodny i nastrojowy wiersz … tyle w nim ciepła..( w przeciwieństwie do koronkowych stringów) Tak mi się podoba, że pozwolę sobie na propozycję modernizacji ostatniej strofki Proponuję Trzeci wers … Tkwię i czekam w mej samotni Przyjdzie?... ten co robi dzieci I zamiast pierwszego ”ci” – wnet wyjawię .. w trzeciej ( bajkowo hi, hi ) Przepraszam ale tak mi się dobrze go czytało, dlatego ten nastrój. Pozdrawiam

Pisałem jakby w dwóch kanałach. Zależało mi by skojarzenia jakie mnie dopadły również czytelnik mógł odebrać. Sprawiliście mi niebywałą przyjemność swym zrozumieniem. Jeden z tych kanałów to taki codzienny mozół życia- „kosa oprawiona”- przygotowana do następnego dnia pracy-codzienności. Już jest zmęczona że znów ma być źródłem radości, potu i dobrobytu… „Skonana byciem… oczekiwaniami. Drugi kanał, to Ojczyzna „kosa oprawiona” … na sztorc- symbol walki powszechnej ojczyźnianej. W dobie wyższości postaw społecznych nad narodowymi, dla mnie, odchodzi w historię. I wcale nie wiem, czy to dobrze, czy źle. Czy w dobie tolerancji i eurobraterstwa, walka o lepszy byt nie rozgrywa się w imię nacji, a na polu gospodarczym Bardzo dziękuję: Annie, Eli i temu co w drodze, za możliwość wymądrzenia się i cierpliwość zrozumienia. Też Was czytam i często milcząco zazdroszczę.

Motylki, parasolki, kolorki,…sielanka, musi w fantastyczny nastrój. Pozwolę sobie na opisanie pierwszego wrażenia po przeczytaniu *Koronka z Koniakowa* … Bo; 1) w jednym kolorze 2) delikatny 3) wykonany ze smakiem ze zwykłego kordonka 4) jedynie szydełkiem (proste narzędzie) 5) z pasją Pozdrawiam

Przebaczam … że to nie ja budzę, ale gdybym. Ósmy świata cudzie W marzeniach Jeszcze nie raz cię obudzę Po wydarzeniach Przepraszam za żart. A wiersz dobry nawet bardzo, z tych… budzących namiętności. Pozdrowienia

Jak żuk na plecach Tworzona chlebem codzienność Wyrosła z kapci Wyniosła z nacji Targana losem tożsamości Splątana w grzybów plechach Tabaką Mierzwą Bytem glona Mrowiem mierzona Kosa oprawiona Skonana byciem kona

Pięknie szepcze do wyobraźni. Zupełnie odkrywcze porównanie palców z różańcem Bardzo wysoka półka, gratuluję i chętnie przeczytam następny

Czytając, mimo chłodu moje się pobudziły i smyrają skrzydełkami w brzuchu Piękna liryka, a pierwszy wers mistrzowski. Pozdrawiam

Dziękuję a ja jaj miło, Pozdrawiam

Bardzo dziękuję i zmieniam Było „Królewicz ramiona obejmuje” zmieniam za Twoim przyzwoleniem „Tu Książę z gwiazd cały obejmuje” Nie widzę nic nagannego w tym aby proponować w moich tekstach zmiany (to żadna świętość ). Oczywiście szanuję też inne na ten temat, poglądy. Polecam Wiersz Ela Ale "primadonny" z 25-04-2010 (To ta moja osnowa)

Komentował będę krótko, bo myślałem przy nim długo i za to Ci bardzo dziękuję Pozdrawiam w oczekiwaniu na jeszcze

Dziękuję „mamo”

Masz niestety rację, ten wers jest oderwany, ale nie potrafię lepiej. Wyobraziłem sobie *bajkowego, złocistego księcia, który z otwartymi ramionami w blasku księżyca oczekuje na te kolorowe lunatyczki płynące w locie do księżyca*... i… Jeśli zechcesz pomóż. Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam

I tu problem, bo Ty oto, czubek kojarzysz ze szpicem, który zajmuje miejsce aniołka na choince. A dla mnie czubek to osobnik inteligentny… inaczej, i dlatego znacznie mniej szpiczasty. Zatem biegnąc zazwyczaj w kierunku do przodu. Śródstopia następujące po palcach, a przed piętami mają swój koniec wraz z początkami pięt, zaś koniec pięt, to właśnie to za co nie można goniąc złapać uciekającego Ale ponieważ, ani Ty nie masz zamiaru uciekać, ani ja gonić Ciebie. Pozwolę sobie wycofać moje dotychczasowe sugestie, co do końca zastępującego czubek. Na koniec mego wywodu, (to tylko czubek góry lodowej) pragnę donieść żem zdrowy,(choć wrażenia mogą być różne) czego i Tobie z całego serca życzę

Ta pokora wobec życia, w Twojej fraszce kipi przewrotnością. Pewnie i tak nie zrezygnujesz z roli frygi I właśnie mnie na chwilkę zatrzymała "memento... PS. Dla mnie lepiej wygląda koniec nie czubek pięty ( jak uciekasz pięta jest ostatnia...na końcu a czubek na początku,.... to ta dywagacja hi..hi)

Bardzo mi się podoba .I właśnie lekkość, trochę taki klimat sarkazmu (że i tak nieuniknione,a zarazem zabawne). Nie rozumiem tylko dlaczego ”wrzeciona” ,a nie wskazówki( ta odrobina realności doda mu trochę hi.. hi)

Somnambuliczki, księżycowe kochanki Śniące, gorejące uczuciem gorącym Diwy operowe, jasyrowe branki Romantycznie omdlewaniem konające Dotykając bosymi stopami Rozwianymi księżycem włosami Bale tańczące z królewiczami Snują radość między bajkami Tu Książę z gwiazd cały, obejmuje Drżeniem rąk senne cienie zbierane Blednące marzenia mgła zasnuje Ostatnie luny błyski rozdrgane Budzą się, po księżycowej nocy Szybciutko robią kawę i oczy Do szkatułek wrócą papiloty Szminka, …tramwaj – „do roboty” Na kanwie jednego z wierszy Ela Ale’i (takie wywarł wrażenie, że ukradłem księżyc )

Dziękuje, przesympatyczna indywidualistko Tym bardziej doceniam, że się przyłączasz do innych głosów Nie chcę w czoło !!!

Służy, służy…bo o czym byśmy pisali. Drwale ręce mają twarde i nad sobą nie płaczą Ale smuci ich każde ścinane drzewo i zadeptana roślinka Prawda kolego drwalu? No tak mają.

Ktoś kiedyś skarżył się że ma uszy z drewna (szlachetnego) Muzyki się słucha, tak jak czyta się wiersze … sercem Muzykę się tworzy, tak jak pisze się wiersze… sercem Reszta to fizyka drgań ...jak w sercu, a do fizyki też masz... serce. Koniec labiryntu trafisz.

Dziękuję ,cenię Twoje uwagi (zwłaszcza te z miodem) Jak kiedyś napisałaś „znasz ci duszę piszących” Pozdrawiam

Miło mi że jesteś gotów pomóc. Niestety nie da się Uważam że nie należy ustalać granic. Tęsknota i wyobraźnia też ich nie mają Mam wrażenie że mnie rozumiesz Dziękuję

Miło mi że mogłem skłonić Cię do do kradziejstwa. Ale wystarczy promienny uśmiech Byś mogła zostać właścicielką. Dziękuję za to że czytasz …. Po to piszę