Dyziek_ka

Stańczyk z mordą piwożłopa Drwal co miast szpadą, siekierą włada Najlepiej żywcem by go zakopać A dobrze się facet zapowiadał Umysł lotny, że w lot łapał puenty Sprytem pokrywał lenistwo Splendory osiągał samym wdziękiem Z czasem zdobył prawie wszystko Już za sznurowadła Boga trzymał W pokera wygrywał z losem Przeczytałem,… hossa się skończyła Papieros za papierosem Wiersz za wierszem, alkohol i kawa Przestałem gonić za trzosem Uczuciami z rozsądku wyprała Poezja mnie na manowce Wprowadziła zdradziecko Jak niepraktyczne szczęśliwe dziecko

Mój to cholerny leń („Leon”) michę z sucha karmą wyniósłby najchętniej w rzodkiewki, a myszy dla mnie przynosi ( też mi nie smakują). Wiersz fajny z przesłaniem filuternie normalnym (nie cierpię recept zbawiających ludzkość)

Smutek to też stan w którym nie jesteśmy kolorowi ale wyraźnie widzimy biel i czerń. Jak za oknem świat się przesuwa, dla leżącego w łóżku. Taki obraz zobaczyłem. Bardzo na mnie zadziałał . Dziękuję

Miłe co piszesz i tak naprawdę nie wiem co Ci odpisać . Konsternacja , bo gdyby był doskonały nie powinienem już nic napisać. A czasem muszę. I nie byłbym szczery gdybym nie czekał na podobne pod nimi wpisy. Dziękuję i Pozdrawiam

Odnoszę wrażenie, że odbieramy to identycznie A konkluzje ? Fajnie, że nie piszesz. Nie lubimy oboje gotowych recept. To jest jak taniec na linie z przewiązanymi oczami, lina jest i jej obecność wyczuwamy jedynie intuicyjnie. Dziękuję i pozdrawiam czytając.

Boli mnie to, że zaczynam zauważać w sobie osobno tego co czyta i tego co pisze. Miło że czytasz. Z sympatią pozdrawiam

Ochlapany ten wiersz, (tak zawsze szukam klimatu) że piasek mi w zębach skwierczy. Ale to nie problem, przeszkody jeno. Problem, że szukasz problemu One są jak kleszcze same nas znajdują po charakterystycznym zapachu. Klimat . Reportersko. Ciekawie Widziałem tego psa w błocie z kleszczem. Pozdrawiam

Serdecznie dziękuję . Rzeczywiście nie policzyłem i dla konsekwencji poprawiam . Czy lepiej ? Pozdrawiam serdecznie.

Chętnie przeczytałbym dlaczego razi. W tym wersie zastanowienie: Dlaczego-Zamyka się umysł, jak kiedyś w wieży zamykano tych, których nie można usunąć a pozbawić ich wpływu istniała potrzeba.

Gdzie leży sedno Jak poznać granice Znaleźć to jedno Co mózgiem uchwycę Analiza przyczyn Przyczyną syntezy Intelektu wyczyn Czyżby umysł w wieży Wynalazek uczucia Odkrycie to czy bzdura Kawałeczek soli życia Jajko a może kura

Dlaczego jeden kwiat paproci ma być piękniejszy od wiechcia stokrotek kocham słowa dlaczego wiersze się kurczą w miarę rozwoju gdy twórca dorósł pisaniem czytaniem dogonić nie mogę tracę miraże z okradanych zwrotek gubię słowa dla kondensu klimat dla sensu

Pani Prezes Spółdzielni Jajczarskiej „raj dla jaj” Próbowałem malować sam Nie wyszło - nic z tego Bo pewną przypadłość mam Muszę uważać się za chorego Choróbsko strasznie skomplikowane medycznie Lekarstwa są, lecz diabelnie nie apetyczne Ale do rzeczy, miła Szanowna Prezesowo Musicie pomóc bo zlegnę, złamany chorobą Pisankami nikogo nie zachwycę Nie widzę i to nie wina wzroku Przez tę chorobę lustrzycę Z za brzucha nie widzę kroku Malować mogę tylko oglądając w lustrze kolor Intensywne światło i oczy potwornie bolą Pomalujcie proszę, przedtem nawet je ogolę Fakturę, zapłacę w naturze, alkoholem lub was wychwalać będę po wszystkich barach Pani Prezes niech Pani się postara

Wyszczuplone muchy w jaskrawości Wygrzewają się leniwie Pająk czyha napinając nici Wolna idzie Wysłała wici Promień tańcząc miedzy konarami Zeschłą trawę z żółcią miesza W szeregach oblizując krokusy By przyśpiesząć Sadzi susy Najdelikatniej po drzewach skacząc Zieloność z pąków wyścibia Już rozsiadła się w ogrodzie całym Proszę wybacz Nie poznałem Zapomniałem Była zima

zanim wybiorę stu się zgłasza by wyczyścić stajnię wybieram znów wygrała władza widocznie się opłaca praktykować u Augiasza

Całkiem nagie Męskie ciała Tak bym chciała Oszalała Bym Raz pobiegła W dym Gdybym dłużej Twej muzyki Posłuchała Tak śpiewała Wyśmiewała los Prosto w nos

Bardzo interesująca próba klasyfikacji dostąpień i ten sarkastyczno kpiarski uśmieszek dla dostojników. Ciekawy obrazek tej drabiny, wyrazisty, Ma się wrażenie że gdzieś obok, i tak są ruchome schody

jak zwykle pełen maskarady bardziej rarytas czy bardziej do szuflady Pozdrawiam

jak zwykle pełen maskarady bardziej rarytas czy bardziej do szuflady Pozdrawiam

Problemy ważkie, pisałem szybko i lekko było, że wierszem nazwałaś, miło Pozdrowienia w oczekiwaniu czytania

Dziękuję za czytanie i będę czytał.

I mimo wszystko, im musimy wybaczać i ustępować, zupełnie jak partnerowi. Bo ciągle nam się zdaje żeśmy mądrzejsi.

Wszędzie wyłazi ta, już nawet nie ciekawość a, dociekliwość świata. Bardzo mi się podoba pomysł, żeby nie zatrudniać Neptuna czy innego zgranego boga. A zmusić do szukania resortu sumeryjskiego boga. Długo Cię nie czytałem i z obawami czy pojmę zacząłem. Poszło gładko. I jak zwykle, tak na bardzo długą chwilę, zainfekowałaś mnie nie ”moim” problemem Cieszę się, że znów Cię czytam i mogę pozdrowić.

Jest mi miło, bo oboje rozumiemy klimat i psa i nie tylko jego charakter. Pozdrawiam

Wszystko co piękne i jest sztuką ma swoje reguły, które nie tylko autor nakłada. Nie jestem teoretykiem, ale sam nie lubię pisać ad libitum, bo czuć ma czytelnik. Prawdą jest że inwersje poezji nie czynią, podobnie jak rytm czy rym. Zatem ta uwaga jest bardzo, bardzo ogólna lub podszyta strachem przed powiedzeniem „Nie widzę tu poezji”. To bym zrozumiał.

Sklął mnie pies Nie przyniosłem mu serca Musi je mieć I dlatego mnie zbeształ Bywa że łasi się niebywale Łeb na kolana kładzie Łypie i wybałusza oczyska stare I szukam rarytasów w szufladzie Jego głodu skowyt mnie skłonił Nie potrafię się z nim dogadać Ja do niego z sercem na dłoni A on je po prostu zjada