Ela_śmigielska

Ja w kwestii Herberta... Nie mam zielonego pojęcia o czym mówisz , Jego wierszy nie widziałam na oczy.. nawet w szkole..ha...ha. Tak mi się wymyśliło ..i tak napisałam.. To wszystko. Nie każdemu musi się podobać:)

Nie interesuje mnie polityka, nie popadam w histerię ogólnopolską...ale żal mi tych..co nie dolecieli...zwyczajnie...jak ludzi...

Nie doleciał ptak do gniazda, nie pozwolił na to los. Nieprzytomna z bólu matka, gdzieś ku niebu krzyczy w głos... Mgła przykryła czubki drzew, już nie widać żadnej z dróg. Oni widzą drugi brzeg gdzie już czeka na nich Bóg... Nam już tylko żal pozostał matki rozpacz, ojca łzy... Oni z Bogiem mogą zostać gdy wynurzą się z tej mgły...

Nie doleciał ptak do gniazda, nie pozwolił na to los. Nieprzytomna z bólu matka, gdzieś ku niebu krzyczy w głos... Mgła przykryła czubki drzew, już nie widać żadnej z dróg. Oni widzą drugi brzeg gdzie już czeka na nich Bóg... Nam już tylko żal pozostał matki rozpacz, ojca łzy... Oni z Bogiem mogą zostać gdy wynurzą się z tej mgły...

Dziękuję bardzo!

No ale trochę zmieniłam ..może być tak? :)

W pierwszej wersji tak było..ale wydaje mi się ,że wtedy wiersz nie będzie miał równego rytmu..ale też mogę się mylić.:)

Miliard gwiazd nad moją głową czeka,aż wypowiem swe życzenia. Aby potem mogły spaść i w lot spełnić te marzenia.. Moje serce jeszcze żyje przycupnęło gdzieś w kąciku. Choć w nierównym rytmie bije to daleko mu do krzyku.. Uspokoił wszystko czas w ciszy czekam nowych zdarzeń. I życzenia śląc do gwiazd wierzę w siłę swoich marzeń..

Jako miłośnik zwierząt ,miałam raczej na myśli Zajączka z czekolady, niemniej jednak zajączek w wersji pasztetu ,też jest do przyjęcia..:)

Serdecznie Wam życzę słoneczka bez końca, spokoju w te Święta, na stole pyszności... Umiejcie się cieszyć, wcinając Zająca z tych dni co nadejdą i z małych radości. Spróbujcie zatrzymać ten czas w swoim sercu, niech nie pozwoli przyjść szarym dniom.. I bądźcie szczęśliwi. bo tego Wam życzę, na przekór życiu, na przekór łzom....

Świat odbity w tafli wody, czas ucieka gdzieś przed nami. Patrzę w zachmurzone niebo, zapełnione marzeniami. Życie płynie swoją drogą, los układa wszystko sam, a ja patrząc w lustro wody wierzę ,że dziś wszystko mam. Jutro nowy dzień nastanie, zniknie z Twoich oczu blask. To był nasz ostatni taniec potem znowu runie świat...

Dziękuję :)

Mam właśnie taką nadzieję,że teraz już się wyzwolę i pójdę o krok dalej...

Podeszłam zbyt blisko do Ciebie chcąc złapać - zwykłe złudzenie.. Nie widząc,że Ciebie już nie ma, ja byłam - na każde skinienie.. Spłonęłam do końca w tym wszystkim pozostał popiół i kurz... i chociaż serce wciąż bije to nie zaufa już. Jutro przyjdzie nowy dzień mrok rozświetli słońca blask... Ja, próbując zamknąć przeszłość będę żyć...w ustach czując łez swych smak .

A ja byłam kiedyś w Będzinie na cmentarzu i zobaczyłam cały szpaler grobów, już postawionych pomników i tam było wyryte wszystko : Imię,nazwisko,...tylko brakowało daty śmierci...Dla mnie to był szok...a potem refleksja...,że to oszczędność..albo co....W końcu każdego czeka koniec....Tylko mi jest obojętne..co potem...nie potrzebuję miejsca...tylko pamięci..:)

Napisałam ten wiersz dla mojej kuzynki chorej na raka...Przy tym wszystkim inne problemy schodzą na dalszy plan... W świat złożony z naszych marzeń, czasem wkrada nam się strach. Zmienia to, w co dotąd wierzysz, nie pozwala nocą spać... Sączy cicho w naszą krew i niepewność i zwątpienie. Ile wiary trzeba mieć by znieść dzielnie swe cierpienie? Więc się trzymaj swoich marzeń, nie poddawaj! Wiarę masz! Już nic złego się nie zdarzy. i podbijesz jutro świat...!

Łatwopalna,wciąż się garnę do płomieni parząc palce, nie potrafię cofnąć dłoni. Muszę spłonąć,by odrodzić się na nowo tak jak Feniks,co z popiołów wzlata toni.. Już nie będę więcej błagać o Twą miłość serc z kamienia nic nie skruszy, nawet łza. Nic już nie mam, żadnych marzeń, ani siły aby walczyć i przy swej nadziei trwać. Jeszcze tylko raz ostatni chwyć me dłonie zanim spłonę już na zawsze w Twych wspomnieniach i odfruną me popioły razem z wiatrem, chociaż ciągle będę wracać do płomienia...

Nie wiem ile jeszcze razy będziesz blisko, ile nocy jest przed nami,ile dni... Choć beze mnie wciąż planujesz swoją przyszłość, każdy dotyk Twój pozwala znowu wierzyć w sny... Póki jeszcze nie do końca chcesz zapomnieć, to nie pozwól nam zmarnować żadnej z szans. Kiedyś tylko pozostanie nam garść wspomnień nie odmawiaj więc, gdy siebie chcę Ci dać.. Życie mija,żadnej z chwili już nie wrócisz Nie ma dzisiaj co żałować dawnych dni... A więc zanim zechcesz całkiem mnie odrzucić, wracaj do mnie zanurzymy się w te sny!

Nie wiem ile jeszcze razy będziesz blisko, ile nocy jest przed nami,ile dni... Choć beze mnie wciąż planujesz swoją przyszłość, każdy dotyk Twój pozwala znowu wierzyć w sny... Póki jeszcze nie do końca chcesz zapomnieć, to nie pozwól nam zmarnować żadnej z szans. Kiedyś tylko pozostanie nam garść wspomnień nie odmawiaj więc, gdy siebie chcę Ci dać.. Życie mija,żadnej z chwili już nie wrócisz Nie ma dzisiaj co żałować dawnych dni... A więc zanim zechcesz całkiem mnie odrzucić, wracaj do mnie zanurzymy się w te sny!

Dziękuję..Pewnie kiedyś zagości..tylko muszę przespać ten ból..:)

Kruche szczęście, w różne strony porwał wiatr. Przyszła zima i zmieniła wszystko w lód. Serce pękło i nadziei w nim już brak. Miną lata zanim będzie kochać znów.. Krzyk rozpaczy nie pomoże, ani łzy. W dłonie chwytam tylko małą wspomnień garść. Noce miną i następne przyjdą dni lecz ból w sercu nie pozwala czasem spać... Przyjdzie wiosna zazieleni się znów świat, stopi lody dając komuś słońca promień. A ja patrząc jak rozkwita nowy kwiat, pragnę zasnąć by uwolnić się od wspomnień...

Nie potrafisz mnie pokochać więc przestanę, wciąż dobijać się do Twego serca nadaremnie. Przytul tylko i pocałuj mnie raz jeszcze, zanim zaczniesz nowe życie - już beze mnie... Dni kolejne będą mijać już bez Ciebie, ale tego właśnie pragniesz, tego chcesz... Mój czas minął, nie chcesz więcej mnie w swym świecie.... I to jedno tylko wiem Świat nie będzie nigdy więcej taki sam, lata miną i dorośnie każdy z nas... I choć nie wiem czy mi sił wystarczy dziś będę kochać..,będę trwać

Kiedy mnie już nie będzie.. wypij swą radość do dna, za przyszłość,za wolność,za spokój... Spełniaj swoje marzenia, ku nowym celom gnaj, niech świat dotrzymuje ci kroku... Kiedy mnie już nie będzie, nabierzesz wreszcie tchu i w żagle złapiesz wiatr... Niczego nie będziesz musiał, nikogo nie będziesz kochał, wierząc,że chcesz właśnie tak... Tak więc - niech już mnie nie ma, może to spokój Ci da, niech spełni się Twoje pragnienie... A jeśli kiedyś ,przez moment, poczujesz jakiś żal, to wrócę na Twoje skinienie...

Podgrzewam ten smutek, bo powoduje,że myślę o przyczynach tej sytuacji...A gdy już wymyślę, to wszystko naprawię i będę miała powód do pisania radosnych wierszy...:)

I zawalił mi się świat choć walczyłam tak wytrwale... nie pomogło morze łez to był nasz ostatni taniec.. Moje serce nie chce bić, chociaż życie dalej trwa.. Wyrzuciłam już pragnienia, nie chcę jutrzejszego dnia... A Ty spełniaj swe marzenia, bądź szczęśliwy tam daleko.. ja, podobna do kamienia będę żyć...będę czekać...