Ela_śmigielska

Ja w swoim życiu miałam kilka takich pożegnań...To boli...Zwłaszcza gdy traktuje się je jak członków rodziny.

Jednym zdaniem dziś zamknęłam dawny świat, zgasło światło zatrzasnęłam drzwi za sobą. Jedna chwila - i w pamięci żadnych dat, tylko nocą mocno tęsknię wciąż za Tobą.. Gdzieś przede mną już jutrzejszy czeka dzień moje życie, kilka trosk na szklanki dnie Pragnę zasnąć i usunąć się gdzieś w cień jak mi ciężko, tylko moje serce wie.. Jednym słowem pozwoliłam Tobie odejść, byś był wolny i mógł żyć - tak jak chcesz Ja spróbuję,niby cichy krąg na wodzie się rozpłynąć i w swym świecie zniknąć gdzieś..

Nie przejmuję się..:) Zawsze to jakieś pocieszenie,że chociaż na piosenkę się nadaje..ha..ha. Gdyby wszystkim podobało się to samo - byłoby nudno:)

Chodziło mi raczej o to,żeby nie odrzucać małych radości w życiu. Czasem za bardzo boimy się swoich marzeń, a one niekoniecznie muszą przekreślać nadejście jutra....I myślę,że takie małe promyki słońca,które pojawiają się w naszym życiu, powodują,że jego szarość trochę blednie..i jest łatwiejsze do zniesienia..:)

W Twojej głowie zaplątany stanął czas. Ciągle walczysz ,by prawdziwie zacząć żyć. Choć się cieszysz z kolejnego dnia tak do końca, nie potrafisz sobą być... W Twoim sercu,jakaś zadra jeszcze tkwi, nie pozwalasz,by Twych uczuć dotknął ktoś. Wciąż się boisz,że koszmarne wrócą sny, że znów będzie wokół tylko złość... Choć na chwilę spróbuj strach uciszyć, pozostając pośród tego ciągle sobą. Dając czasem komuś Twoją dłoń uchwycić, pozwól ,by na chwilę pobył z Tobą... I nie ważne ,co się potem może zdarzyć. Przez sekundę pozwól pięknej chwili trwać.. Czasem warto zrobić wszystko dla swych marzeń, chociaż potem może runąć cały świat...

W Twojej głowie zaplątany stanął czas. Ciągle walczysz ,by prawdziwie zacząć żyć. Choć się cieszysz z kolejnego dnia tak do końca, nie potrafisz sobą być... W Twoim sercu,jakaś zadra jeszcze tkwi, nie pozwalasz,by Twych uczuć dotknął ktoś. Wciąż się boisz,że koszmarne wrócą sny, że znów będzie wokół tylko złość... Choć na chwilę spróbuj strach uciszyć, pozostając pośród tego ciągle sobą. Dając czasem komuś Twoją dłoń uchwycić, pozwól ,by na chwilę pobył z Tobą... I nie ważne ,co się potem może zdarzyć. Przez sekundę pozwól pięknej chwili trwać.. Czasem warto zrobić wszystko dla swych marzeń, chociaż potem może runąć cały świat...

Los Twych dzieci wciąż próbujesz wziąć w swe ręce pragnąc mocno im darować piękny świat. A gdy one jeszcze chciałyby coś więcej Robisz wszystko,by potrafić im to dać Nie masz wpływu na ich przyszłość,chociaż chcesz dla nich szczęścia i wszystkiego co najlepsze Chociaż czasem nie potrafisz ukryć łez Pod parasol zawsze schowasz je przed deszczem. Jesteś ojcem, i nie zmienisz nigdy tego i opoką kiedy dzieciom Twoim smutno całe życie, będziesz bronił je od złego... z głębi serca chcąc dać tylko - lepsze jutro!!

Chociaż dla mnie są zamknięte Twe ramiona i nie pragniesz już dotyku moich dłoni.. Warto było ,ten miniony czas pokonać , aby spojrzeć w Twoje oczy i zanurzyć się w ich toni... Choć me słowa dziś nie znaczą nic dla Ciebie i nie pragniesz już dotyku moich ust.. Warto było, być choć moment w Twoim niebie i już więcej nie potrzeba żadnych gestów,żadnych słów.. I gdy jutro znów kolejny dzień nadejdzie, przyjdzie czas,by poukładać świat od nowa.. Ale wiem,że było warto zranić serce, wykorzystać wszystkie chwile i w pamięci je zachować..

No..bardzo bym chciała uwierzyć..,że dla mojego kolegi,do którego skierowany jest ten wiersz..to jeszcze nie jest ten czas...Ostatnio wiele śmierci wokół mnie...i to skłania do refleksji,że niczego nie możemy być pewni..nawet jutrzejszego dnia .

Żebyż to było takie proste,że ten rak przychodzi i odchodzi....niestety odchodzą ludzie..

Nie spełniłeś jeszcze wszystkich swoich marzeń. Nie przeszedłeś jeszcze wielu nowych dróg. Wokół siebie widzisz tylko smutne twarze, nic nie mówią, bo im dziś zabrakło słów.. Nie chcą wierzyć,że przed Tobą nic już nie ma.. Zgasną światła i zapadnie nocy mrok. I choć jutro też się będzie kręcić Ziemia, Ty na innych łąkach będziesz stawiał krok.. A gdy zgaśnie Twoja gwiazda gdzieś na niebie, łzy popłyną, zaciśniemy pustą dłoń. Wszyscy kiedyś dołączymy tam do Ciebie, utworzymy, tak jak dawniej wspólny krąg..

Dziękuję za miłe słowa,ale wolałabym,żeby nie musiały powstawać takie wiersze. Ich odbiorca ma dopiero 48 lat,,,a tytuł miał przedstawić przyczynę...

Nie spełniłeś jeszcze wszystkich swoich marzeń. Nie przeszedłeś jeszcze wielu nowych dróg. Wokół siebie widzisz tylko smutne twarze, nic nie mówią, bo im dziś zabrakło słów.. Nie chcą wierzyć,że przed Tobą nic już nie ma.. Zgasną światła i zapadnie nocy mrok. I choć jutro też się będzie kręcić Ziemia, Ty na innych łąkach będziesz stawiał krok.. A gdy zgaśnie Twoja gwiazda gdzieś na niebie, łzy popłyną, zaciśniemy pustą dłoń. Wszyscy kiedyś dołączymy tam do Ciebie, utworzymy, tak jak dawniej wspólny krąg..

No niestety moje dwie mamy też odjechały tym pojazdem,ale myślę,że nas słyszą..:)

Ty dałaś nam życie, uczyłaś nas słów. Modliłaś się skrycie by chronił nas Bóg. Ty byłaś wciąż blisko, by chronić od trosk. Zrobiłabyś wszystko by odgonić zło. A dziś ,kiedy sami chronimy czyjś świat. To wciąż pamiętamy tysiące Twych rad. Uczyłaś nas życia, tuliłaś przed snem. Więc niech dnia każdego będzie Twój Dzień!

Usiądź sobie,wyłącz światło, ucisz myśli i za siebie wyrzuć wszystko to co złe. Niech Ci potem tylko dobry sen się przyśni, a zobaczysz,że nie będzie wcale źle.. Tylko musisz się uśmiechnąć, wierzyć w siebie, uspokoić - aż poczujesz w żaglach wiatr. I gdy szczęście będzie blisko Ciebie, chwyć je mocno - by już zawsze mogło trwać. Nie poddawaj się , nie warto - miej marzenia! Tylko czasu Ci potrzeba - czekaj więc.. Wierzę mocno,że doczekasz ich spełnienia i przed Tobą jest niejeden piękny dzień.

Ano ..czekamy!..Trzeba być optymistą:)

Bez namysłu rozpostarłam swe ramiona. Niepotrzebnie ,powiedziałam kilka słów. Dzięki temu, dzisiaj nic nie trzymam w dłoniach, chociaż miało być inaczej..pięknie znów.. Otworzyłam na sekundę swoje serce. Wierząc w szczerość i próbując zmienić świat. Zapomniałam, że nie mogę pragnąć więcej, skoro wszystko w moim życiu jest jak wiatr.. Może kiedyś to zrozumiesz, może będziesz umiał z czasem strach pokonać - wierzę w to. Ale dzisiaj, rozpościeram puste ręce, czekam ..sama..aż kolejna minie noc..

Nie na zawsze, nie do końca jestem Twoja ale dzisiaj ofiaruję Ci mój świat. Pełen wiary i nadziei i spokoju chociaż nie wiem, jak to długo bedzie trwać. Moje serce jeszcze głupio wierzy w miłość i próbuje ciągle odbić się od dna. I podniesie się z popiołow..będzie żyło znów powieje w nasze żagle dobry wiatr. I choć trzymasz się kurczowo swoich marzeń, gdzieś daleko Twoje myśli ,Twe pragnienia jeśli złożysz w moje ręce swoje serce zrobię wszystko ,abyś spełnił te marzenia..

No -ja też..ale napisać to mogłam...dla siebie

Gdy przed światem chcesz się schować w ludzi tłumie, każdej nocy miewasz tylko kiepskie sny. Zrozum - tylko ja potrafię Cię zrozumieć, musisz tylko mi pozwolić blisko być... Kiedy gubisz gdzieś nadzieję i swą wiarę, kiedy pragniesz tylko zniknąć, cofnąć czas... Zrozum - tylko ja potrafię użyć czarów abyś znowu był szczęśliwy,chwycił wiatr... Nie odtrącaj moich uczuć, moich dłoni, póki jeszcze wierzę w swoją siłę. Zrozum ,dni minionych nie dogonisz, zamknij przeszłość i się otwórz na tę miłość..

Może by i zrozumiał..gdyby przeczytał..:)

Gdy przed światem chcesz się schować w ludzi tłumie, każdej nocy miewasz tylko kiepskie sny. Zrozum - tylko ja potrafię Cię zrozumieć, musisz tylko mi pozwolić blisko być... Kiedy gubisz gdzieś nadzieję i swą wiarę, kiedy pragniesz tylko zniknąć, cofnąć czas... Zrozum - tylko ja potrafię użyć czarów abyś znowu był szczęśliwy,chwycił wiatr... Nie odtrącaj moich uczuć, moich dłoni, póki jeszcze wierzę w swoją siłę. Zrozum ,dni minionych nie dogonisz, zamknij przeszłość i się otwórz na tę miłość..

Nie na zawsze, nie do końca jestem Twoja ale dzisiaj ofiaruję Ci mój świat. Pełen wiary i nadziei i spokoju chociaż nie wiem, jak to długo bedzie trwać. Moje serce jeszcze głupio wierzy w miłość i próbuje ciągle odbić się od dna. I podniesie się z popiołow..będzie żyło znów powieje w nasze żagle dobry wiatr. I choć trzymasz się kurczowo swoich marzeń, gdzieś daleko Twoje myśli ,Twe pragnienia jeśli złożysz w moje ręce swoje serce zrobię wszystko ,abyś spełnił te marzenia..

Zawsze jak coś się w moim życiu dzieje ..to piszę. Nie wiem czy dobrze.. Dlatego tu opublikowałam ten wiersz. A poza tym - przynajmniej taki miałam zamiar - ja chciałam pokazać,że dla mnie w tej katastrofie , nie zginął prezydent, posłowie..tylko ojciec, dziadek,wujek, mąż. Nie podoba mi się trochę dopisywanie tylu symboli tej śmierci.. To tylko tyle..