Ela_śmigielska

Nocą ,nim przyjdzie sen zamykam oczy i śnię. Marzę,że nie ma mnie tu, wśród tego potoku słów, wśród myśli czarnych i złych, z dala od dłoni Twych. Myślę co chce dać mi los, wsłuchana w sumienia głos. Pragnę uciec gdzieś stąd schować się w ciemny kąt, zamknąć przed światem drzwi i skruszyć ten kamień co w sercu tkwi. Nocą ,nim przyjdzie sen zamykam oczy i śnię... Lecz budzi mnie Twoja dłoń, znów wciąga w koszmarną toń. Nie mogę uwolnić się z niej, nie umiem!..Utonę! Zostaw mnie!

Czas miał być lekiem, pozwolić odetchnąć i otrzeć łzy... ...I minął... lecz stado cieni podąża za mną przez wszystkie dni... Noc miała być chwilą, by móc zapomnieć,sen inny śnić. ...I przyszła... lecz Twoje oczy, wciąż przenikają moje sny. Mijają roku kolejne chwile i wciąż pamiętam i łykam łzy... I pragnę... lecz Twe ramiona , już nie przygarną nigdy mych...

Gdybym tak umiała trzasnąć drzwiami, zrobić wszystko czego pragnę,czego chcę. I nie cierpieć,kiedy ranią mnie słowami i za siebie gdzieś wyrzucić ,to co złe. Gdybym mogła iść bezkarnie za marzeniem, spalić mosty za plecami,chwycić wiatr. I w miłości czystym palić się płomieniem i móc zdobyć swoją siłą cały świat. Może uda się choć trochę z tego zrobić, znaleźć szczęście,znaleźć drogę którą iść. I własnymi już ścieżkami odtąd chodzić i przed sobą mieć już tylko dobre dni. Tylko muszę głośno krzyknąć,trzasnąć drzwiami i wyrzucić z mego życia ,to co złe. I zatrzymać ,co najlepsze między nami i nauczyć się ,jak głośno mówić - Nie!

Ja też napisałam parę słów po takim spotkaniu : Na krótką chwilę cofnął się czas, na moment stanęły zegary i mogłam znów dotknąć marzeń sprzed lat i w nich się zanurzyć bez miary Nie było nocy,nie było dnia był tylko blask twoich oczu. I z Twoim mogłam połączyć swój swiat i trwać tak do kresu nocy. A dzisiaj znowu wstał nowy dzień i nic już sie więcej nie zdarzy. I czekać muszę znów wiele lat by znowu dotknąć swych marzeń. I choć czasem wspomnienia są inne od rzeczywistości...warto tego doświadczyć !

Choć nie chcesz patrzeć już w moje oczy i nie chcesz słyszeć wcale mych mych słów, pozwól,że w dniu tym,jedynym w roku powiem ,co pragnę,byś dostać mógł... Życzę Ci wiatru,by dął w Twoje żagle, byś mógł popłynąć,gdzie marzeń kres. Życzę Ci szczęścia,by przyszło nagle i już zostało, na każdy dzień... Życzę spokoju,by wrócił w Twe progi, ogarnął Dom Twój i duszę Twoją.. I życzę wiary,że dobre drogi obierzesz sobie, unikniesz znoju... Życzę radości,co dnia każdego, rozświetli dzień Twój i noce ciemne.. Życzę miłości...miej ją w swym sercu. I bądź szczęśliwy...nawet beze mnie! Spojrzyj na niebo, pomyśl życzenia. Nie bój się pragnień,.. spełniają się! A ja się postaram byś pod Choinkę dostał to wszystko...bo...tego chcę!

Zanim zmienisz swoje życie już na zawsze, zanim dojrzysz,czego tutaj nie widziałaś, choć przez chwilę, wróć pamięcią do dzieciństwa i do domu, który gdzieś tu kiedyś miałaś. Zanim staniesz się dorosła i poważna, zanim poznasz co jest dobre, a co nie, zrozum,dla mnie zawsze jesteś dzieckiem, które pragnę mocno tulić, gdy mu źle. Nie zapomnij,że tu zawsze możesz wrócić, zapamiętaj,że me serce kocha Cię. I gdy los Cię na wysokie fale rzuci, nie pozwolę by to się skończyło źle. Więc pamiętaj o tym zawsze,tam daleko, gdyby coś się nie udało,daj mi znak. Ja tu jestem,ciągle kocham,ciągle czekam i do końca mego życia będzie tak...

Wiersz bardzo piękny..:) Ja też żałuję...

Samotność, choć wokół krąg ludzi. Niepewność, wciąż znam to uczucie. Choć wszystko miało się zmienić, przed światem ciągle chcę uciec. Nie umiem, kochać w połowie. I nie chcę , w połowie marzyć. I dzisiaj już to rozumiem, że boję się dnia co się zdarzy Myślałam, że umiem być silna. Wierzyłam, że zmienię ten świat. A teraz już widzę wyraźnie, że braknie mi na to lat. Samotność, wciąż tkwi w moim sercu. Jak motyl, uderza skrzydłami. Nie umiem, tych uczuć uciszyć, choć same znikają czasami. Jak trudno, mieć siłę by walczyć. Uwierzyć w spełnienie swych marzeń. Nie zniosę już tej nie pewności, co jeszcze może się zdarzyć. Samotność , nie umiem jej zabić. Niepewność, przeszkadza mi trwać. Tak pragnę, uwolnić się z tego, na zawsze już przestać się bać.

I tak już będzie od dzisiaj cisza,bez snu i bez marzeń. Spokoju uczę swe serce, gotowe na bieg przyszłych zdarzeń. Kolejne dni mijać będą, niejedne łzy będą płynąć. I muszę nauczyć się znowu, jak sama w tłumie nie zginąć. Jak wierzyć,że znów coś się zdarzy, jak znowu kochać ten świat. I jak się obyć bez marzeń, przez resztę kolejnych lat...

Klamka zapadła, zamknęły się drzwi, choć walę w nie, jak głową w mur... To koniec i już, zbudzić się muszę , niestety z tego snu... Nie pomógł nic czas, nie dały nic łzy, nie będzie niczego już więcej. Po chwilach uniesień, po małych radościach, zostały mi puste ręce... Ty będziesz gdzieś tam, ja zniknę gdzieś tu, schowam się w ludzi tłumie. I będę znów żyć i będę znów śnić, choć tego bez Ciebie - nie umiem...

Nie możesz mnie nie kochać! Przecież jestem... w blasku słońca, co oświetla Twoją twarz, w kroplach deszczu, co zraszają Twoje drogi. Nie możesz mnie nie kochać! Przecież jestem... w rytmie bicia Twego serca, ciągle staram się ocalić je od trwogi. Nie możesz mnie nie kochać! Przecież jestem... w każdej gwiazdce na Twym niebie, co spadając spełnia wiele Twoich marzeń. Nie możesz mnie nie kochać! Przecież jestem... w każdej Twojej wolnej chwili, robiąc wszystko co mi każesz. Nie możesz mnie nie kochać! A jednak nie kochasz...

I cóż! Nie będzie nic więcej. Zamknąłeś przede mną swój świat.... Raz jeszcze, ujmę Twe ręce, zachowam ich dotyk na resztę lat. Już czas, otrząsnąć się z marzeń, żyć tylko codziennym dniem. Choć tęsknię do tamtych zdarzeń, od dzisiaj są tylko snem.. Spróbuję zacząć od nowa, bez żalu,bólu i łez. I życzę Ci szczęścia, bo zawsze w mym sercu zostaniesz gdzieś..........

Dzień po dniu, z mojego serca odpadają kawałki mnie i roztrzaskują mi się pod nogami. Niedługo, będę musiała sama podeptać swój świat, żeby móc ruszyć w nową drogę...

Nie ma, zniknęło, odeszło a było, przez moment, przez chwilę.. Uciekło, nim słońce wzeszło, opadły ze skrzydeł motyle. Nie ma i więcej nie będzie wspomnień,przyszłości i uczuć. Choć jeszcze czuję to wszędzie, choć jeszcze pragnę to wrócić. Nie ma, nie będzie, to prawda i teraz czas zacząć od nowa. I wierząc,że zniknie ta zadra swe życie znów zacząć budować....

Przez krótką chwilę tu byłeś, trzymałeś w ramionach mój świat. A dzisiaj już tego nie ma i dzień jest podobny do dnia... I chociaż już nic się nie zdarzy i nie chcesz dotyku mych ust, dziękuję za garść miłych wrażeń i paru czułości bez słów. Dziękuję,że byłeś przez chwilę, że wziąłeś w ramiona mój świat. Wspominać to będę z czułością przez wiele kolejnych lat. I nic to,że Ciebie już nie ma i nic to,że nie ma już nas. Nie można żyć bez marzenia, bo wtedy skończy się świat...

Nikt nie obiecał,że ma być cudnie, w każdym dniu szczęście, radość co krok I tylko każdy chce wierzyć złudnie, że jemu się uda za rokiem rok. I mija ten czas i czekasz na cud, przybywa Ci lat i złudzeń i łez. I w sercu na dnie,nadzieja się tli, że będzie dobrze... a jest - jak jest.. Nikt nie obiecał,że zmieni się coś, że nadejdzie wiatr rozwieje los zły.. A my patrząc jak w kółko kręci się świat, wciąż mamy nadzieję na lepsze dni.

I cóż! Nie będzie nic więcej. Zamknąłeś przede mną swój świat.... Raz jeszcze, ujmę Twe ręce, zachowam ich dotyk na resztę lat. Już czas, otrząsnąć się z marzeń, żyć tylko codziennym dniem. Choć tęsknię do tamtych zdarzeń, od dzisiaj są tylko snem.. Spróbuję zacząć od nowa, bez żalu,bólu i łez. I życzę Ci szczęścia, bo zawsze w mym sercu zostaniesz gdzieś..........

Hej Ty! Przytul mnie proszę, tak mocno,bez tchu i bez słów. Samotność, jest gorsza niż ogień , co spala me serce na wiór. Hej Ty! Pocałuj mnie proszę, dotknij płomieniem swych ust. Nie pytaj dlaczego chcę tego od ciebie,dzisiaj i tu. Ja wiem, nie znamy się wcale, swych marzeń ,pragnień i snów . Lecz proszę przez chwilę bądź moim marzeniem, bo pewnie nie spotkasz mnie już...

A ja już taka jestem,że potrafię dla marzenia iść w ogień...

Tam gdzie jesteś pewnie nie ma trudnych dróg, czas nie płynie, nie ma nocy, nie ma dni. Po obłokach stąpa z Tobą dobry Bóg i już zawsze śnią się tylko dobre sny. Tam gdzie jesteś może kiedyś spotkam Cię Usiądziemy na poduszce z białych chmur. I opowiesz mi o Niebie,które jest, tylko czasem nie umiemy wierzyć w nie. Tam gdzie jesteś tam już nie ma twardych serc, nie ma żalu w żadnych oczach nie ma łez. Gdy me serce już przestanie tłoczyć krew, to tam przyjdę i spotkamy znowu się.

Jak ćma lecąca do świecy, tak ja się garnę do Ciebie, parząc serce o płomień... Choć mówisz mi,że nie warto, ja pragnę wspólnego nieba, ku Tobie kierując swe dłonie... Nie będzie już nic między nami, choć Ty,to cały mój świat i słońce na nieboskłonie... Lecz jeszcze ten jeden raz, skrawek nieba mi daj, a potem niech w ogniu tym spłonę...

Pośród bieli białych ścian, gdy kroplówka czas odmierza, wyliczamy dawką strach, wysłuchując cudzych zwierzeń... Gdzieś za oknem mija czas, było lato, jest już jesień. A tu, w głowie myśli tłok... ile człowiek jeszcze zniesie..? Ile marzeń czas przekreślić? Z ilu zrezygnować dróg? Aby można było w końcu, zaznać spokojnego snu...

Jesteś skarbem ,co pojawił się gdy chciał, który sprawił, że w me żagle powiał wiatr. Wszystkie troski i zmartwienia rzucę w kąt, odkąd w mojej dłoni trzymasz Twoją dłoń. Dnia każdego dam Ci radość, miłość, moc, by spokojna była każda Twoja noc. I spróbuję świat pokazać - jaki jest. I ochronię, by w Twym życiu brakło łez. Choć nie zawsze będzie tak jak chcę, choć pod górę nieraz będzie i pod wiatr. Lecz z miłością,którą masz od wszystkich wokół, ramię w ramię podbijemy razem świat...

W sercu spiętym na agrafki czuję smutek. W piersi tchu mi już brakuje,czuję ból. Tylko w głowie jeszcze plącze się nadzieja, że zaświeci dla mnie jutro słońce znów. W oczach moich łez już nie ma,bo i po co. Nic nie zmieni strumień łez i z gardła krzyk. Trzeba wierzyć,że to minie razem z nocą i nadejdą znowu dobre dni. Za chwil parę wszystko minie mi i przejdzie, serce zacznie w swoim rytmie tłoczyć krew. I już wiem,że zanim słońce znowu wzejdzie, cały żal mój się ulotni,zniknie gdzieś...

Na niebie utkanym z gwiazd, szukam wskazówek do życia. I patrzę w księżyca blask, wsłuchując się w serca bicie. Nie mogę istnieć bez słońca. Nie umiem wyrzec się marzeń I ciężko mi w to uwierzyć, że nic już się więcej nie zdarzy. Nie chciałam od Ciebie zbyt wiele Ufałam, że nie chcesz mnie zranić. Lecz dzisiaj już wiem to na pewno, że moje nadzieje są na nic. I nocą, gdy gwiazdy zgasną zapłaczę nad swoim losem. A rano.zacznę od nowa swe życie - z czerwonym nosem....