Ela_śmigielska

Blask ognisk wciąż tli się w wspomnieniach, choć dymy przegonił już wiatr. I ciągle żyje w marzeniach, tamten miniony świat. Gdzieś ,kiedyś, skończyła się młodość. Dorosłość stanęła u drzwi. I tylko w sercu ,głupia nadzieja wciąż jeszcze się tli. Że można, znowu jak kiedyś przy ogniu ogrzać swój świat, czas cofnąć,przystanąć w biegu, zatrzymać upływ swych lat. Gdzieś w sercu, zostały dawne obrazy ale ich żar dawno już zgasł. I nie da się wrócić do tego co było, żyć trzeba dzisiaj,chwilą co trwa....

I odszedłeś... pośród ciszy białych ścian. W Twoich oczach ogień zgasł. Dzień kolejny jutro znowu będzie trwać, lecz mu braknie paru barw. Wokół Ciebie tylko błoga cisza trwa i nieważne są już przestrzeń ani czas. A w mym sercu po cichutku pękło coś, łzy spłynęły, jęk rozpaczy porwał wiatr. Bo nieważne w takiej chwili dni minione. Wszystko mija, każda przykrość ,każdy żal. Śpij spokojnie, niech ci nieba Bóg przychyli. Może kiedyś się spotkamy znowu tam...

No, idą święta..porządki czas zacząć :)

Dzisiaj wezmę się za porządki w moim życiu.. Powymiatam ze wszystkich kątów dawne miłości,niespełnione nadzieje, niewypowiedziane słowa.. Wyrzucę do kosza nienawiść i żal i rozpacz pożegnań. Wyszoruję do czysta każdą piękną chwilę i ustawię je na półce... I potem,zmęczona, będę patrzeć na czysty dom i uwierzę,że dam radę wkroczyć w nowe jutro.....

Nitki zdarzeń poskręcane, oplatają nasze życie. Próbujemy z tego utkać nasze dni. I co chwilę coś zrywamy i wiążemy inne końce, ciągle wierząc,że się spełnią nasze sny. W kłębku wiją się zdarzenia i te dobre i te złe. I nikt nie wie jaki z tego wyjdzie wzór. Przeplatamy czarne z białym i prujemy wciąż od nowa, wśród łez których płynie sznur. Tylko czasem ,gdzieś po drodze, uda się ułożyć wzór, który sprawia ,że przez moment wszystko masz. I dla chwil tych żyć jest warto, chociaż nie wiesz ile chwil tych los Ci da....

Kiedy gwiazda zaświeciła na Twym niebie, w Twoich dłoniach się pojawił mały skarb. Jaki będzie,tego nikt z nas jeszcze nie wie, ani tego co mu przyszłość zechce dać. Niepoznane jeszcze drogi Jego życia. chociaż z ręką w Twojej ręce będzie iść. I na pewno dasz mu wszystko co najlepsze i spróbujesz mu osłodzić wszystkie dni. I rozumiesz chyba dzisiaj już córeczko, co to znaczy mieć w swych dłoniach taki skarb. Więc go przytul bardzo mocno i ucałuj, bo od teraz to już jest Twój cały świat.

No...stryszku niestety też już nie mam.Tylko we wspomnieniach został. Ale pudełka pełne wspomnień - jak najbardziej - mam :)

Witam! Jak zostaniesz dziadkiem, to dopiero pokochasz świat!. Będziesz chciał następnemu pokoleniu dać tylko radość. Sama od paru miesięcy jestem babcią. Wiem co mówię :)

U babci na strychu leżą wspomnienia, kurzem przyprószył je czas. Dziecięce radości, młodzieńcze marzenia, schowane przed blaskiem dnia. Gdy zechcesz je znowu wziąć do swych dłoni, pajęczyn rozerwiesz kobierce. Wspomnienia nadejdą, tęsknoty powrócą, znów rozpalając Twe serce. U babci na strychu zostały wspomnienia i z kurzu bałwanki pękate. I czasem się pragnę, z dala od życia, na strychu schować przed światem...

Miło,że komuś się podoba..:) Jeśli chodzi o spacje i kropki,to jak na razie są one trochę tak na chybił-trafił..ale postaram się bardziej zwracać na to uwagę, publikując następne utwory. Dziękuję za dobre rady

Każdemu życzę takiego optymizmu...pozwala przetrwać..:)

Potrzebuję.. Trochę światła z Twoich okien, które płoną,kiedy już się skończy dzień Potrzebuję.. Trochę krwi z Twojego serca, aby mogła w żyłach płynąć moja krew. Potrzebuję.. Trochę smaku Twoich warg, by pamiętać,czym być może pocałunek. Potrzebuję.. Łyk radości bycia z Tobą aby potem życie pić ,jak dobry trunek. Potrzebuję.. poczuć dotyk Twojej dłoni abym mogła potem ,sama sobie iść. Potrzebuję.. Mieć w pamięci trochę wspomnień aby później już samotnie spędzać dni. Potrzebuję.. Chociaż trochę Twego świata, abym mogła dziś ułożyć sobie swój. Potrzebuję Trochę Ciebie, aby żyć by mieć siłę ,by być potem samą już. Potrzebuję.. trochę.. aby.. żyć spokojnie, aż do mego,ostatniego tchu.......