Ela_śmigielska

Cienką nitkę zapomnienia plącze czas. My z niej tkamy nasze życie dnia każdego. Rozsiewamy obietnice gdzieś na wiatr i płyniemy tak na oślep wciąż do brzegu. Jak tu wierzyć,że zaświeci jeszcze słońce i ,że krople deszczu - to nie łzy. Gdy codziennie trwa obłudy koncert, rzeczywistość nam przegania piękne sny. Może kiedyś zapomnimy przykre chwile, albo za nas to spróbuje zrobić czas. Ale dzisiaj jeszcze tkwimy w szarym pyle który wciąż opada cicho na ten świat.

Krople deszczu wciąż stukają o me okno, a przy życiu ,trzyma tylko wiara w sny. Wiem jak mocno, będzie boleć ta samotność. Wiem,że wieczność będą płynąć moje łzy. Przyjdzie zima śnieg przykryje cały świat. I zasypie dla mnie próg Twojego domu. Ja od siebie dam ci z nieba jedną z gwiazd. Na twe troski tylko ona może pomóc. Potem zniknę i zarosną leśne ścieżki. Dam ci wolność, której pragniesz by móc żyć. Gdy twe dłonie inne ciało będą pieścić, ja odejdę, aby przeżyć swoje dni...

Znów kolejny rok przeminął, biegną lata, poprzez palce przelewają nam się dni. Każdej nocy, w swe marzenia słońce wplatasz, pragnąc mocno,by spełniły ci się sny. Choć nie możesz mieć wszystkiego, czego pragniesz. I nie zawsze w twoim życiu będzie słońce. Wszystko to ,co w moim sercu leży na dnie, dziś zamienię, na spełnionych życzeń koncert. Dam ci siłę, byś przeniosła wszystkie góry i opiekę ,byś dotarła na sam szczyt. A gdy będziesz już na górze, z głową w chmurach, zrobię wszystko, byś szczęśliwe miała dni.

Tak bym chciała, by spełniło się marzenie, bym poczuła na mym ciele twoje dłonie. Mogła wtulić się w otwarte twe ramiona, żeby potem w uniesieniu wielkim spłonąć. Tak bym chciała, by na chwilę świat zatrzymać, by nie minął ten skradziony dla nas czas. W twych objęciach tak pozostać aż do świtu, cicho marzyć,nim nadzieje porwie wiatr. Tak bym chciała, być też częścią twoich marzeń, byś choć chwilę tak mnie pragnął, jak ja ciebie. Bym poczuła jak się spalasz w uniesieniu, chcąc pozostać w tym intymnym, naszym niebie.

W takich chwilach, patrzę w niebo. Gdzie jest ten,co miał mnie chronić ? Miał rozwinąć swoje skrzydła i sznur czarnych chmur przegonić. W takich chwilach, łez brakuje. Serce gna w szalonym pędzie. Nie jest łatwo już uwierzyć w to,że jutro lepsze będzie. W takich chwilach, siedzę w ciszy, pragnąc wstrzymać serca bicie. Wierząc mocno, że mój Anioł uratuje moje życie.

No..tak troche na przekor pierwszemu zdaniu,chcialam napisac,ze ja z milosci bede potrafila ten swiat i czas zatrzymac..:)

Nie zatrzymasz świata gdzieś wpół słowa, choćbyś bardzo, przeogromnie tego chciał. Możesz sobie nawet razy sto próbować, nie dasz rady pozamieniać nawet dnia. Codzień rano wzejdzie słońce gdzieś na niebie, swoim blaskiem rozświetlając czyjeś dni. Co dzień niesie, tego nikt z nas dzisiaj nie wie, ani tego, czy ujrzymy jutro świt. Nie zatrzymasz biegu dni i przyjścia nocy. Nie wycofasz wykrzyczanych głośno słów. Lecz w to uwierz, że ja mogę cię zaskoczyć, dając wszystko, to w co ty nie wierzysz już. Dam ci milość zatopioną w płatkach śniegu. Dam ci uśmiech, co rozświetla moją twarz. Dam ci spokój i wytchnienie w ciągłym biegu. I dla ciebie, będę w stanie wstrzymać świat.

Wiem,ze mam,,ale wtedy pierwszy komentarz nie mialby sensu :) A ja po prostu nie mam polskich znakow w klawiaturze.. I dziekuje za wszystkie pozytywne opinie..:)

No to poprawilam..... Tak niewiele czasem trzeba, aby zranić. Jedno słowo wykrzyczane gdzieś na wiatr. Niepotrzebnie powiedziane jakieś zdanie, które sprawia, że zawala się czyjś świat. Wszystko minie, z czasem ból się zapomina, bo nie chcemy mieć w pamięci gorzkich słów. Tylko nieraz, na dnie serca coś zaboli i wątpimy, czy poszliśmy dobrą z dróg. Tak niewiele czasem trzeba aby zranić. Lecz nie można potem cofnąć ani słowa. A więc zanim nóż wbijemy w czyjeś serce miejmy pewność, aby potem nie żałować.

Tak niewiele czasem trzeba, aby zranic. Jedno slowo wykrzyczane gdzies na wiatr. Niepotrzebnie powiedziane jakies zdanie, ktore sprawia,ze zawala sie czyjs swiat. Wszystko minie,z czasem bol sie zapomina, bo nie chcemy miec w pamieci gorzkich slow. Tylko nieraz,na dnie serca cos zaboli i watpimy,czy poszlismy dobra z drog. Tak niewiele czasem trzeba aby zranic. Lecz nie mozna potem cofnac ani slowa. A wiec zanim noz wbijemy w czyjes serce miejmy pewnosc,aby potem nie zalowac..

no to sprobowalam malych zmian..: Pozostawię tu dla ciebie promień słońca, co zapukał w twoje okno wcześnie rano. Pozostawię w cieplej dłoni blask tej gwiazdy, co mrugała tak radośnie na dobranoc. Pozostawię gdzieś na progu krople deszczu, co zmywały moje ślady za twym domem. Pozostawię,czarodziejski blask księżyca, co wyznaczał nam cudownych nocy koniec. Pozostawię tu dla Ciebie moją miłość. Weź ją w dłonie,ciepło pomyśl czasem o mnie. Pozostawię w twej pamięci blask mych oczu, wierząc mocno, że nie zechcesz mnie zapomnieć. kazda z tych rzeczy jest jasna tylko dla odbiorcy tego wiersza.... :),dlatego inni niekoniecznie moga dobrze odbierac..:)

Pozostawię ci po sobie promień słońca, co zapukał w twoje okno wcześnie rano. Pozostawię w twojej dłoni blask tej gwiazdy, co mrugała ci radośnie na dobranoc. Pozostawię ci po sobie krople deszczu, co zmywały moje ślady za twym domem. Pozostawię,czarodziejski blask księżyca, co wyznaczał tych cudownych nocy koniec. Pozostawię ci po sobie moją miłość. Weź ją w dłonie,ciepło pomyśl czasem o mnie. Pozostawię w twej pamięci blask mych oczu, wierząc mocno, że nie zechcesz mnie zapomnieć.

Prawda jest,ze za zycia..zanim moj tato przestal panowac nad soba...nie bylo miedzy nami dobrze....ale kiedy go juz braklo,to mimo wszystko mam nadzieje,,ze czuwa nade mna..:)

Dziś Dzień Ojca, ale Ciebie już tu nie ma. Patrze w niebo, może stąpasz tam po chmurze. Ciemna nocą, siejesz gwiazdy tylko dla mnie, wciąż czuwając nad mym losem ,gdzieś tam w górze. Poplątałam, mego życia wszystkie drogi. Nieraz płaczę, choć dorosła jestem już. Lecz wciąż wierzę, ze odwiedzasz moje progi, niosąc szczęście, choć nie słyszę twoich słów. Dziś Dzień Ojca, wiec myślami wracam w przeszłość, bo nic więcej, dzisiaj zrobić już nie mogę. Tylko czekam, gdy kolejne słońce wzejdzie, z Twą opieką ruszę śmiało w dalsza drogę.

ale ja poprosze wszystkich.. nie jednej ..:)

Nie wiedziałam, że chcąc dać ci moje serce, zamroziłam wszystko wokół. Teraz, chociaż sama bardzo cierpię muszę pozostawać z boku. Nie potrafię tak jak chciałbyś stanąć obok, niewidzialna,niczym wiatr. Zawsze, mimo wszystko jestem sobą, pragnę uratować świat. Nie wiem czemu, choć uśmiecham się do ciebie, pragniesz ranić właśnie mnie. Lecz gdy zaśniesz, to poproszę gwiazd na niebie by ci dały dobry sen.

Swiat sie zmienia,przed oczami czas nam leci, noc za noca mija,dzien za dniem. A Ty widzisz, jak zmieniaja sie twe dzieci, ale ciagle pragna bajek twych przed snem. Jestes ojcem,powinienes wszystko wiedziec I doroslym,co na zyciu zeby zjadl. A czasami nawet trudno Ci powiedziec jakim cudem,kazdej wiosny kwitnie kwiat. Nie jest latwo pokazywac tylko dobro, Skoro w zyciu,szare tez bywaja dni. Chociaz pragniesz ramionami dzieci objac, lecz je uczysz, samodzielnie w zycie isc. Jeszcze minie,pare dni i pare nocy i niejedna gdzies po drodze spadnie lza. Przyjdzie chwila,gdy odetchniesz glosno po tym, jak zobaczysz,ze szczesliwe wyszly w swiat.

Wiesz,pamietam,jak dotknelam twego serca, Twojej piersi ,momentami braklo tchu. Uwierzylam , ze wystarczy jedna chwila I juz zawsze zrozumiemy sie bez slow. Wiesz,pamietam,jak dotknelam twego ciala, rozpalilam tym dotykiem million gwiazd. Uwierzylam,ze juz plonac beda zawsze, Poprowadzi nas przez zycie gwiazd tych blask. Wiesz,pamietam ,jak dotknelam twojej duszy, na sekunde, w uniesieniu stanal swiat. Uwierzylam,ze znalazlam w zyciu kogos, z kim nie bede zle wspominac zadnych dat. Wiesz,pamietam,jak zasnelam w twych ramionach, pragnac mocno ,juz na zawsze zostac w nich. Uwierzylam,ze otworzysz swoje serce, lecz juz wiem dzis,ze nie wolno wierzyc w sny...

to tylko smutek..wlasnymi slowami

Przemknelam przez twoj swiat, dotknelam twojej duszy. A teraz nadszedl czas, samotnie w droge ruszyc. Nie bedzie wiecej juz czulosci, pocalunkow, szeptanych cicho slow, uniesien... bez ratunku. Nie spojrze nigdy wiecej, w twych oczu lsniacy blask. Zostaly puste rece i zimny ,smutny swiat. Przemknelam przez Twe zycie I bylam kilka chwil. A teraz tesknie skrycie, w ciemnosci lykam lzy Lecz wierze,ze marzenia znow kiedys spelnia sie. I wyjde z tego cienia, by z toba witac dzien.

ano z dalekiej Kanady ;) A ja zawsze jestem na kazde skinienie,choc wiem,ze nie warto.

Sekunda wyrwana z mych marzen, na moment zatrzymal sie swiat. Lecz nic juz sie wiecej nie zdarzy, samotnosc znow przywial wiatr... Pragnelam dotknac Twej dloni, rozpalic plomien Twych ust. By smutek z serca przegonic i wskazac najlepsza z drog... Przez moment zabilo znow serce, przez chwile zabraklo mi tchu. Ty nie chcesz ode mnie nic wiecej, wiec w cisze schowam sie znow... Lecz bede ,na kazde skinienie, me serce na dloni dostaniesz, a we mnie to kruche wspomnienie, na zawsze juz pozostanie...

Zapamiętam ciepły dotyk twoich rąk, w mojej piersi szybciej biło wtedy serce. Zapamiętam,każdy czuły dotyk ust, który sprawiał,że pragnęłam jeszcze więcej. Zapamiętam Twoich oczu jasny blask, krótkie chwile zapomnienia,smak miłości. Zapamiętam,gdy wyruszę jutro w świat, każdy moment,kiedyś w sercu moim gościł. Nie zapomnę dnia każdego,żadnej nocy, kiedy oddech wstrzymywałam w świetle gwiazd. Nie zapomnę - ale nie mam takiej mocy, byś to ze mną pragnął być każdego dnia. Zapamiętam już na zawsze twoją twarz, nie zapomnę ile dałeś mi radości. Zapamiętam - i odchodzę w obcy świat wciąż kochając - daję tobie dar wolności...

Dziękuję...i życzę wszystkim..Wesołych Świąt..:)

Siedzą sobie szare kotki na gałązkach i z nadzieją oczekują przyjścia świąt. Gdy na stole sobie dumnie staną w wiązkach i wesoło je ustroi czyjaś dłoń. Czeka zając z czekolady i baranek, by osłodzić życie wszystkich nas. A na stole kolorowy rój pisanek sprawia, że pięknieje świat. I wsród wszystkich tych dobroci mkną życzenia zdrowia,szczęścia i radości i miłości. Wszyscy kiedyś doczekamy ich spełnienia, a na twarzy będzie tylko uśmiech gościł.