Duks

Witaj Grażyno. Sporo racji w tym co napisałaś. A jeśli faktycznie udało mi się - jak to określiłaś - w kilku wersach pokazać całe życie, a właściwie pożycie to jest mi bardzo miło. Jak zwykle dziękuję za czytanie i poświęcanie czasu na komentowanie. Pozdrawiam:)

stan napięcia przedmiesiączkowego był na porządku dziennym siermiężność zwrotów agresja przyprawiały o odruch wymiotny po latach udręki – kupił bilet w jedną stronę łzy rozpacz - posąg ożył

Januszu - bardzo dziękuję za dobre słowo, ale przede wszystkim za czytanie i tak ciekawy/wnikliwy komentarz. Pozdrawiam.

Pewnie tak, ale mimo wszystko nie polecam wagarów jako jedynej formy edukacji. ;)

Cześć Elu. Spodobał się? Super! :) Masz rację, im bardziej się napinamy tym trudniej tworzyć. Pozdrawiam:)

Coś w tym jest. :) Dziękuję i pozdrawiam.

Witaj. Mimo złudnej prostoty - bardzo mądry wiersz. Faktycznie, wraz z rozwojem autora pisanie się zmienia. Najpierw na lepsze – uczymy się, poprawiamy styl, pozbywamy się zbytecznych ozdobników, rymów częstochowskich itp. Jednak z czasem (na szczęście nie zawsze) następuje „przejście fazowe” i zaczynamy zmierzać do absurdu. Wiersz przestaje być wierszem a staje się zlepkiem wyrazów. Im bardziej niezrozumiały, ascetyczny w słowa, tym lepiej. Przecież mało kto odważy się napisać, że nie rozumie. Tym bardziej, że pisze to ktoś „już uznany”. Nie raz słyszę/czytam, że coraz mniej ludzi czyta poezję, że poezja jest w odwrocie. Dlaczego? To proste. Skoro ludzie wprawni w poezji, bardzo często nie rozumieją o co chodzi, to jak ma zrozumieć przeciętny czytelnik. Pisząc przeciętny nie mam na myśli nic obraźliwego, wręcz przeciwnie. Zgadzam się z dewizą: Pisząc dla ludzi, piszmy ludzkim językiem. Pozdrawiam.

Witaj. Masz rację taki tytuł byłby dobry, ale wolałem użyć tego zwrotu w poincie. Co do reszty mam podobne zdanie. Bardzo dziękuję za miły komentarz. Pozdrawiam

Witaj Oxyvio. Bardzo mądrze odczytałaś i opisałaś. Faktycznie, często tak bywa. Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam:)

Proszę, proszę następny rozbawiony.;) Wierz mi, bardzo mnie to cieszy, że udaje mi się wprawić innych w dobry nastrój. Miło mi również, że oprócz poprawienia humoru, wiersz skłonił także do przemyśleń. Dziękuję Waldku za czytanie i komentowanie. Pozdrawiam i dla przypomnienia: Jestem Andrzej ;))))

Witaj Aniu. Kilka razy „podchodziłem” do tego wiersza. Po paru czytaniach, chyba już wiem co i jak. ;) Reasumując – interesujący temat. Pozdrawiam.

Witaj Waldku. Moje odczucia są podobne do odczuć Janusza. Czytając Twój wiersz, „oczami wyobraźni” widzi się całą sytuację, o której piszesz. Ciekawie wyszło. [u]To świetne:[/u] widząc w wyblakłych barwach kolory najcenniejsze Pozdrawiam.

Witaj Magdo.:) Bardzo się cieszę, że Ci się spodobało. A jeśli rozbawiłem, to tym bardziej jest mi miło. Wprawić kogoś w dobry humor, to coś wspaniałego. Pozdrawiam

Witam. Ciekawa gra słów. Dobrze się czyta. Pozdrawiam.

Witaj:) Dziękuję za kolejne czytanie i miły komentarz. Długopis mogę złamać – skoro to na szczęście. :) Pozdrawiam, Andrzej

Miło mi:)) Pozdrawiam

pomyślałem czas stworzyć dzieło niebanalne wielkie by wartość miało zacząłem pisać - poeta z przypadku najpierw był ciągły później stroficzny rymowany biały a nawet toniczny lecz zamiast dzieła – ciągle kicz wychodził anafora przerzutnie liczne metafory miało brzmieć lepiej było coraz gorzej zakląłem siarczyście - nerwy mi puściły w kąt rzuciłem papier złamałem długopis twórczej impotencji znowu dałem popis

Babo Z…: Oj świntuszka - wywzwody jej w głowie. :) Z drugiej strony – odruch prawidłowy. ;)))))) Oxyvio: Bo z nas są koguty! Tylko czasem… no... no wiesz… grzebień już nie ten. ; )))))))

Witaj Krysiu. Masz rację, to ważne, że peel „przejrzał na oczy”. Lepiej późno niż wcale. Jeśli chodzi o II część Twojej wypowiedzi – nie sądzę, aby były to fanaberie. Tak uważasz i masz do tego prawo. Cenię szczerość. Poza tym, nie jestem zarozumiały i doskonale zdaję sobie sprawę, że mogłem napisać ten wiersz lepiej. Ale cóż – wyszło jak wyszło.:) Dziękuję za wizytę i komentarz. Pozdrawiam.:)

Zgadzam się, że zbawienie zależy przede wszystkim od nas samych. Uważam, że wynika to z mojego wiersza. Widać, że peel zagubił się w życiu i gdy przyszła refleksja to towarzyszy jej lęk. Dlatego pyta Boga czy będzie zbawiony. Inna sprawa, że chyba nikt nie może być tego do końca pewien. Pozdrawiam. Nie wierzę, w Boga, który jednych ludzi strąca w wieczny niebyt za jakieś tam grzechy, a innym darowuje wieczne istnienie. nie, to nie dla mnie religia. Natomiast wiem, że samo możemy zmarnować jedyne życie, jakie mamy, albo sami możemy je uratować i zbawić od nonsensu. Żaden Bóg tego za nas nie zrobi, niezależnie od tego, w jakiego Boga kto wierzy. Pozdrawiam serdecznie. Acha, i oczywiście, że to wynika głównie z Twojego wiersza. Nie napisałam tego wcześniej, bo wydawało mi się to oczywiste. :-) Cóż, takie Twoje prawo. Kwestia wiary bądź jej braku to sprawa indywidualna. Pozdrawiam.

Zgadzam się, że zbawienie zależy przede wszystkim od nas samych. Uważam, że wynika to z mojego wiersza. Widać, że peel zagubił się w życiu i gdy przyszła refleksja to towarzyszy jej lęk. Dlatego pyta Boga czy będzie zbawiony. Inna sprawa, że chyba nikt nie może być tego do końca pewien. Pozdrawiam.

Witaj :) Myślę, że wielu z nas się nad tym zastanawia. Co do lustra mam inne zdanie. Nie należy patrzeć zbyt rzadko, bo wtedy można przeżyć szok. A tak, jesteśmy na bieżąco. ;)))) Pozdrawiam.

Takiej odpowiedzi się spodziewałem. Albo tak dobrze Cię znam, albo jestem jasnowidzem.:) Jeśli to drugie, to zaczynam grać w lotto.:)))))

Witaj przyjacielu. Bardzo dziękuję za życzenia. Ponieważ święta się już kończą, to ja życzę Tobie i Twoim bliskim wszystkiego dobrego na każdy dzień. Twój wiersz, a konkretnie zawarta w nim myśl, moim zdaniem skłania do głębszej refleksji. Zwłaszcza w okresie świąt. Pozdrawiam:)

Witaj Magdo:) na nic nie jest za późno Może nie na wszystko, ale na wiele jest jeszcze czas! Druga część Twojego komentarza, po prostu świetna. Uśmiałem się. Mam tylko nadzieję, że nie należysz do grona tych, którzy mylą peela z autorem. :) Pozdrawiam :))))))