Duks

Witaj Krysiu. Moim zdaniem, zamiast niebieski lepiej byłoby niebios lub ewentualnie niebiański skoro „ziemskim rachowaniem”. Poza tym, jak dla mnie super. Serdecznie pozdrawiam, Andrzej

Witam. W tym przypadku/kontekście ją jest jak najbardziej poprawne. Ale przyznaję w pierwszej chwili też się zawahałem. „szlag by tych nerdów ;)” :))))

Hmm… Wiersz faktycznie musi być nienajgorszy skoro przyjechała do mnie Lokomotywa i to Biała. ;) Bardzo dziękuję za czytanie i dobre słowo. Pozdrawiam.

Witaj Krysiu. A właściwie Krystyno.:) Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu. Mnie również spodobało się Twoje określenie „daje "po mózgownicy"”. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Magda… Bo pogrożę palcem. ;) A tak poważnie, próbowałem z ostatnim wersem i bez niego. Ostatecznie doszedłem do wniosku, że zostanie. Czy słusznie? Któż to wie.:) Raz zbyt niedopowiedziane, raz niepotrzebnie tłumaczysz. Ciężko wypośrodkować. :) Powiedzmy wiec tak - taki przywilej autora. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo dziękuję za sugestię.

Witam. Dziękuję za czytanie i za komentarz. Skoro „Na swój sposób klimatyczny” to nie jest źle. :) A jeżeli nadto czytelnik znalazł coś, co mu się szczególnie podoba, to już jestem zadowolony. :) Pozdrawiam.

Witaj Magdo. Dziękuję za dobre słowo. W pozostałej kwestii - prawda, ostatnio rzadko bywam na orgu. Pozdrawiam.:)

te jego cholerne bity bajty słowa całki różniczki złożoności była u kosmetyczki założyła seksowną bieliznę użyła perfum które lubi i co – nic jest niewidzialna czasem żałuje że nie jest klawiaturą przynajmniej by ją dotykał

Witaj Krysiu. Powiem krótko: Ciekawy/dobry wiersz. Jedyna sugestia to: realia utajone w ogólnikach. Chyba brzmi lepiej. Pozdrawiam.:)

Chłopiec przemiły wszyscy go chcieli Jedni na święta nawet go wzięli Lecz tak jak inni gdy się znudzili To do bidula znów go zwrócili Był bardzo smutny niewiele mówił Wiara w nim gasła aż się pogubił Pobiegł przed siebie biegł tak z godzinę W końcu niestety wypatrzył linę Gdy go znaleźli wisiał na drzewie Jak to się stało - nikt teraz nie wie Bidul – Dom dziecka, sierociniec

Teraz to i ja nieźle się ubawiłem. Jolu - ile czasu się znamy? Czy ja nazwałbym Ciebie w ten sposób? Zdecydowanie: wersja pierwsza - ta z „pociągiem”. :))))) A przepona niech pracuje, to jest dobre dla zdrowia.

Moje Ty ulubione Duksiątko! Twoje "przyjemnie się czytało" - to jak komplement. A tę dwoistość ... powiadasz, że lubisz ... hihi Kto tu większy łobuziak? Buziole! Przyjacielskie oczywiście ;-) Ja łobuz? No, co Ty… Z całym szacunkiem przyjaciółko moja miła, ale nie rozumiem. ;) Przecież to normalne. Gdybym tylko zauważył, że przestaję lubić taką „dwoistość natury” to od razu biegnę do lekarza. I proszę, a właściwie – i błagam o pomoc. ;))))))) Jestem hetero!!!!! :)

:)))))))))))))))))))) Dla mnie ŚWIETNE !!!!!!!!!!! I to "bez dwóch zdań". W nagrodę masa przyjacielskich.

Witaj "Larme" ;) Dwoistość natury powiadasz. No cóż, lubię taką dwoistość natury:)))))) Wracając do wiersza – przyjemnie się czytało. Pozdrawiam łobuzie;), Andrzej

Życie Madziu, życie było inspiracją. ;)))) Ty wiesz jak „pogłaskać” autora. :-) Dziękuję.

to że ona z Wenus, a on stamtąd - to już prawie banał, tytuł mówi wszystko, a puenta to potwierdza; zatem może tak: Jej taktyka zachęca subtelnie liczy że zrozumie szermierka spojrzeń w nieskończoność Pozdrawiam Pozwolę się podpisać pod powyższą sugestią wyrzucenia planet z tego utworu, bo ciążą. Sztacheta Proszę bardzo. Każdy ma prawo do swojego zdania. Przemyślę.

:)) Im dłużej żyję tym bardziej w to wierzę (Wenus/Mars). ;) Dziękuję bardzo za tak dobrą ocenę. Pozdrawiam

:) Miło mi, że rozbawiłem. O to chodziło. Dziękuję za pochylenie się nad wierszem i za miły komentarz. Pozdrawiam

Coś w tym jest, ale w sprawach uczuciowych prawie wszystko ociera się o banał. Co do nowej wersji – jak dla mnie chyba trochę zbyt ascetyczna. Jednak bardzo za nią dziękuję, bo rzuciła „nowe światło” na mój tekst i przemyślę czy czegoś nie skorygować. Jeszcze raz dziękuję za czytanie, komentarz i rady. Pozdrawiam.

Witaj Madziu:) Bardzo dziękuję za tak miłe słowa. Cieszę się, że tym razem lepiej trafiłem z inspiracją (Twoim zdaniem). Pozdrawiam:)

zachęcasz subtelnie niewerbalnie liczysz że zrozumie jednak ty jesteś z Wenus on z Marsa szermierka spojrzeń w nieskończoność

:) Dziękuję za czytanie i sympatyczny komentarz. Obiecuję zajrzeć do innej beczki – może coś się „wykluje”. Pozdrawiam, Andrzej.

Masz rację Krysiu, że wiersz bardzo wprost (może za bardzo:) ), ale temat taki a nie inny. Nie chciałem go zbytnio „rozmyć”. Wyszło jak wyszło, ale starałem się:)))) Dziękuję Ci bardzo za czytanie i szczery komentarz. Pozdrawiam.

Cześć:) Inspiruje mnie życie, a co za tym idzie m.in. ulica. Dziękuję Madziu za poświęcony czas i dobre słowo. Może następnym razem trafię lepiej z inspiracją. :))) Pozdrawiam:)

No proszę - następna o owocach. :) A tak poważnie – witaj Krysiu.:) Twój wiersz, choć krótki to bardzo wymowny. Podoba mi się. Pozdrawiam, Andrzej