Janusz_Ork

Jacku, krótko i dobrze sformułowane. Nowe eksponaty, trochę inna sceneria (czasy się zmieniają) ale problem istnieje już od bardzo dawna. Pozdrawiam. J.

Biała Loko, dobrze napisany, dobre metafory, plastyczny. Pozdrawiam. J.

Waldku, wiersz czyta się gładko, ale podjęty temat sam w sobie jest truizmem i nic nowego nie wnosi. Wiersz osobisty, bo mniemam, że okoliczności spowodowały powrót do prawd najstarszych. Pozdrawiam. J.

Michale, wiersz zatrzymał mnie, no i ten eksperyment z tą pustą strofą. Jak piszesz wiersz inspirowany Herbertem i Szymborską. Polecam dokładną analizę wiersza Herberta "Studium przedmiotu" z tomiku o tej samej nazwie. Pozdrawiam. J.

Oxyvio, wielu próbuje zmienić się (na lepsze), lub chociaż być innym, licząc także na odmianę w życiu. Ja także podejmuję (czasem) takie powroty, dosłownie i w przenośni. A jeśli chodzi o ewolucję, to wydaje ona nowe osobniki ("postacie") ale nie zawsze nowe musi być lepsze. Wystarczy, że spojrzymy na gatunek, jaki ewolucja wydała po zagładzie dinozaurów. Ładny sonet. Lubię formę tradycyjnego sonetu w poezji współczesnej. Pozdrawiam. J.

Krysiu, wielowarstwowy Twój wiersz. Weźmy więc warstwę zewnętrzną: jest to niewątpliwie bardzo uciążliwe mieć takich sąsiadów. Znam z przeszłości. Ale nie rozumiem, dlaczego "wstydem umywam ręce"? Ja sam nie odczuwałem wstydu, raczej moi sąsiedzi powinni go odczuwać, ale przypuszczam, że tego rodzaju ludzie nie znają tego uczucia. Weźmy następną warstwę: walka charakterów, temperamentów na poziomie "rzygających ostatków trujących zmierzchów". Widocznie niektórzy nie potrafią inaczej, choć wiem, że czasem bywa inaczej, kiedy lodowate bezsłowie jednego, doprowadza drugiego do białej gorączki. Ale tych walk nie słyszymy, choć są one niemniej brutalne. Wreszcie mała uwaga do Twojego komentarza pod wpisem Magdy: "Może mój wiersz będzie "pozytywnym kopem" dla kogoś "stłamszonego" strachem?" W tym miejscu przypomniało mi się, że ksiądz na kazaniu zawsze krzyczał na pijaków, którzy woleli pójść do knajpy zamiast na mszę. I kto musiał słuchać tego? Oczywiście ci porządni, którzy przyszli na mszę. Przypuszczam, że ten, który takiego kopa potrzebuje, nie będzie czytał Twojego wiersza, a jeśli, to nie wiem, czy go zrozumie. Wiersz zatrzymał, bo dobry. Pozdrawiam. J.

Aniu, wiersz świetny. Temat - podchodzę z dawką ambiwalencji, jako że u mnie bywa czasem odwrotnie. No cóż, takie to życie :) Pozdrawiam. J.

Jeśli się dobrze wpatrzeć, to czasem można wiele różnych, dziwnych rzeczy dostrzec. Dziękuję za czytanie i cieszy, że wiersz spodobał się. Pozdrawiam, Ewo, serdecznie. J.

Masz rację, Dawidzie, taka huśtawka uczuć i nastrojów dopada wielu. Mój przedmiot w wierszu jest przeciwbiegunem tezy o ludziach. Dzięki za czytanie i słowa pod wierszem. Pozdrawiam. J.

Lokomotywo, bardzo ciekawie i oryginalnie sformułowana myśl z dobrą i zaskakującą puentą. Pozdrawiam. J.

Jacku, Twój wiersz bardzo mi się spodobał. Kompaktowa forma, niewymuszone rymy (których Ci bardzo zazdroszczę). Na temat wspomnień, roztrząsania przeszłości mam jednak inne zdanie. Nie tylko warto ale czasem nawet trzeba, aby wiedzieć skąd się pochodzi, jaką drogę się przeszło i jak było dawniej, aby nie dać się demagogom, fałszerzom i podobnym ludziom. Zawsze myślałem, że ciągłe wspominanie o wojnie, Oświęcimiu itd., to nic innego jak indoktrynacja. Dzisiaj, w obliczu artykułów w prasie angielskiej, czy amerykańskiej, gdzie dziennikarz piszący o obozach zagłady, znajdujących się na terytorium dzisiejszej Polski wyraża się: "polskie obozy zagłady", lub artykułów w prasie rosyjskiej, gdzie Polskę oskarża się wprost o spowodowanie wybuchu II Wojny Światowej bo: "mogli przecież Polacy dać Hitlerowi żądany korytarz", a więc w obliczu podobnych przypadków dobrze jest znać przeszłość i czasem do niej wrócić, choćby te wspomnienia były bolesne. Jeśli chodzi o powracanie do przeszłości przez pojedynczych ludzi, to muszą tutaj sami podjąć decyzję. No rozpisałem się. Ale Twój wiersz wywołał u mnie tę masę skojarzeń i myśli. Pozdrawiam, Jacku, serdecznie. J.

Pierwsze wejście na forum i od razu pochwała dla mnie. Jakże mi przyjemnie Susan. Zapraszam do dalszych odwiedzin i czekam na jakiś Twój wiersz. Pozdrowienia. J.

Jakże się cieszę, Magdo, że znowu zawitałaś do mnie, no i pochwała z Twojego pióra szczyci mnie bardzo. Dzięki za czytanie i słowa pod wierszem. Pozdrówka. J.

Elu, dziękuję za czytanie i doszukiwanie się, bo to znaczy, że wiersz choć na chwilę zatrzymał. Sakwojaż, o, jakie ładne słowo i jeszcze starsze niż kuferek. Pozdrowienia. J.

W rodzaju męskim, Nato, bo pisząc wiersz miałem na myśli rzadziej dziś używaną nazwę: kuferek. Miłej soboty. Pozdrówka. J.

Zaskoczyłeś mnie, Rafale, tym obrazkiem, bo jakoś wypada z kanonu Twojej dotychczasowej twórczości. Ale sprawiłeś, że się uśmiechnąłem. Pozdrawiam. J.

Anno, bardzo dobra i wymowna miniatura. Pozdrawiam. J.

Nato, piszę na gorąco, po drugim czytaniu. Świetny, ekspresyjny obraz prowincjonalnych regionów z ich mieszkańcami i problemami. I znowu powraca refleksja: przecież to smutny wierszo ludziach, i pytanie: dlaczego tak żyją? Bardzo na tak. Pozdrawiam. J.

Czołem Jacku, jestem trochę sentymentalny, dlatego ten wiersz, choć jego wymowa dotyczy, jak już wielu komentujących zauważyło, ludzi. Z perspektywy wieku zaczyna się oceniać przeszłość jako "dobra stare czasy", w których i ludzie byli inni. Dzięki za czytanie i słowa pod wierszem. Pozdrawiam. J.

Widzę Oxyvio, że jesteś "online". Te sobotnie przedpołudnia na forum, to dla mnie przyjemność: kubek kawy obok, wiersze i kontakt ludźmi z tymi samymi pasjami. :) J.

Hallo Lokomotywo, dzięki za pochwałę, czas i słowa pod wierszem. Pozdrawiam. J.

Anno, dzięki za czytanie i słowa pod wierszem. I zgadzam się z Tobą: postępowanie ludzi nie napawa optymizmem. Pozdrawiam serdecznie. J.

Hallo Nato, widzę, że wiersz zaintrygował pod każdym względem, tak treściowo jak i formalnie. Oxyvia wyprzedziła mnie i dała Ci już wszystkie potrzebne wyjaśnienia. Dzięki za obszerny komentarz i poświęcony czas. Pozdrawiam. J.

Hallo Maju, dzięki za wizytę i czytanie. Pozdrawiam. J.

Hallo Oxyvio, dzięki za analizę wiersza i poświęcony czas. Twój pomysł, aby dzieci pisały opowieści starych przedmiotów, podoba mi się bardzo. Pozdrawiam. J. P.S. Cieszy mnie, że do mnie zaglądasz, chociaż nie odpowiedziałaś na moją ostatnią wypowiedź pod wierszem "Cuba libre". A myślałem, że rozwinie się dyskusja. :)