Gryf

Dzięki Patrioto, dobrze jest je mieć...

@Mariusz_Sukmanowski Witam Mariuszu, dziękuję za odwiedziny i cenne uwagi. Widzisz dawno już tu nie byłem i trochę przyznam czegoś mi brakuje, ale postanowiłem coś wstawić by zmierzyć się z krytyką. Właśnie wolę takie słowa, gdyż one popychją do jeszcze bardziej wytężonej pracy. Jeszcze raz dzięki i pozdrawiam.

Czas jest bezlitosnym tworem, lecz jednego nie jest w stanie pożreć, to są wspomnienia, a te są silniejsze niż soki trawienne beznamiętnego głodomora. Dobry tekst, może pomyśleć o powrocie do tego co było... Pozdrawiam.

Witam, przeczytałem pare razy i naprawde jest fajny, tajemniczy i niezwykły. Dla mnie brzmi jak jakieś zaklęcie... Dobry wiersz, pozdrawiam.

Odszedłem by pamięć o mnie zanikła, Słowa rozpaczy wolne szybują. Już nie ogarnę umysłu klatką, Swobodne pląsy myśli rysują. Postać mityczną w mroku ukryję, Wysoko w górach na skale usiądę. Złamane pióro ciszą się zrośnie, W kojącej ciszy bez czucia pobłądzę. Iskierka zgasła ostatnim blaskiem, Muza zapadła w sen tajemniczy. Pieśń wiatru skrzydeł mych nie wypełni, Rytm serca w boju już nie wyćwiczy. Na cóż obrazy mam w wyobraźni, Widzę jedynie plamy rozmyte. Dawne przygody wspomnienie okrywa, Za mną jedynie lata przebyte.

Witaj Jolu, ile to już czasu... Ale widząc starych znajomych dobrze jest wracać, więc wpadam by się przywitać. Pięknie i refleksyjnie, jak zawsze. Ja zaś ofiarowuję cały bukiet róż i to czerewonych. Pozdrawiam, Janek.

Witaj Eunice... Ale wiarę podsycać trzeba by błoto znów było wodą, a manekin ożył i ubrał się sam...

Trafnie... Niestety już się nie da podnieść z kolan tych ideałów, a na ich ugorze nic nie powstanie. Dobry... "upadek"

Tulić... to może nie, ale mocny uścisk ręki. Dobrze napisane.

Oczu nie wezmę, w ciemności przdydatne Poezja swą mocą niech je przemyje Cóż smutne rymy też są kolorem Mądrość wiekowa oszustwa przeżyje... Bardzo ładny i refleksyjny... Pozdrawiam

Witaj bazylu, komu kibicować... no Tobie, Postaram się uczyć, a teraz... pozdrawiam.

Witaj Kredensie, piękna muzyka słowa miłość. Może ja pójdę w objęcia... po długim czasie nieobecności. Pozdrawiam

Wróciłem, lecz trudne są powroty. Zapewne zapomnieli... Sklecone na gorąco, Wyrwane z kipieli... Czy przyjmą powitanie? Tak długo milczałem... Obawa serce ściska, Już wiele zapomniałem... Witajcie Przyjaciele, Zaproście na wieczerze. Chcę z Wami znowu zasiąść I poczuć że wciąż wierze. Witajcie Przyjaciele, Choć ja już nie ten sam...

Zapada zmierzch, ciemność wpełza do środka, Nie palę świeczki, jej blask już nic nie da. Osłabły płomień swej iskry nie spotka, Zgasła w pamięci gdzieś w sercu na dnie. Odkładam do skrzyni dawne istnienie, Smagane wiatrem, do walki stworzone. Wieko zapadnie odetnie zbawienie, Zgubione nadzieje w naiwnym pędzie. Nie będę już tańczyć w porannej rosie, Zbyt szybko radość paruje zawodem. Nieszczerość zagłusza fałszywym głosem, Wiarę, że wciąż jeszcze jestem sobą. Na cóż wylewać łzy, nie są praktyczne, Powieki przymknięte świat zatrzymają. Znów zadał sumieniu rany krytyczne, Lecz krew wyschnięta z nich nie popłynie.

Ech te muzy, bo bez nich... no i dobrze muszą być. Dzięki Emm za plusa, przyglądam się, bo dawno mnie nie było i widzę, że zmienił się wygląd naszego forum. Pozdrowionka i uśmiechy.

Romantyczne dzięki Magdo, taki mały odskok ku przeszłosci, pozdrawiam również serdecznie.

Dzięki Janie za odwiedziny, no i za sugestie, jednak zostawię. A tak na marginesie jam też Jan, pozdrawiam imiennika.

Witaj Elu, ech bo te dawne chwile... Tęskni się czasem do spokoju i sielanki. Dzięki za podobanie, muszę wreszcie na dobre wrócić, ale najpierw poczytam i pouczę się od Was, pozdrowionka.

Pamiętam cichą polanę w lesie, Na starym pieńku siedział poeta. Nie wiem czy tworzył, czy zbierał myśli, Zgarbiony wiekiem na kogoś czekał. Pląsały wdzięcznie trzy nimfy wokoło Uwodząc pieśnią serce staruszka. "Nie trudź swej głowy na próżno panie, Porzuć wspomnienia i ruszaj w taniec". Tak mu mówiły... U stóp mentora przykucnął uczeń, Słuchał rozmowy mistrza z pannami. To dziwne forum trwało do świtu, Sen rozpędzało flirtu żartami. Potem już tylko mgła obraz spowiła, Koniec nastąpił ciszą przerwany. Gdziesz się ukryły duchy z przeszłości? Zniknęły w mroku teraźniejszości? A może ich nie było... * * * * * Na pamiątkę tych chwil, które już nie wrócą.

Zasnąłem kiedyś w raju pod drzewem, Beztrosko śniłem bajkę naiwną. Cisza, spokój, spełnienie... Bolało przebudzenie. Obce oczy umysł świdrują, Dziwną zawiścią strzelają pioruny. Czy warto było przychodzić... Nowym zawodem duszę ozdobić. Czemu ta droda tak boli, Jej ciernie wciąż kłują wściele. Zostawiam wszystko, uciekam... Może o świcie czegoś doczekam.

Na dnie smutnej duszy, przy dźwiękach pieśni Zakwitł naiwny kwiat wyobraźni. Raj obfitości miał stworzyć na ziemi, Marzenia spełnić w życiu na jaźni. Planował istnienie, ku słońcu dążył, Tęcza do nieba drogę znaczyła. Cel wyznaczony łodygą oplatał, Nie jedna burza liście mu zmyła. Pozornie bezpieczny miał trwać przez wieki, Nadzieją pąki mógł swe otwierać. Los nieubłagany wyrwał go ze snu, Teraz samotny w cieniu umiera.

Tak właśnie serfowanie przez życie, dzięki Miguelu i pozdrawiam serdecznie.

Hej Ran, dzięki za falowanie, postaram się tylko nie wyfalować zbyt daleko. Pozdrawiam.

Dzięki Emm, to już muszę jakąś tamę zbudować, żeby nurt uspokoić. Sedeczne pozdrowionka.

No to już dryfuję z uśmiechem... na fali, dzięki za super wierszyk:-)). Serdeczności.