Leszek_Nord

Chyba nie znałem Johana Fitche, podoba mi się ta myśl. Dzięki Lecterze, masz rację, jest w tym bezradność. Może,kiedy nabiorę większego dystansu, wierszyk awansuję z poprawności na wyższą półkę. Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki HAYQ, zwierzęcość, czymkolwiek w nas jest, nie zwalnia z odpowiedzialności. Jest bohaterska, podziwiam ją. Pozdrawiam. Leszek.

Zwierzę ? Nasz praojciec jaskiniowy, pierwotny byt ? Część zwierzęca naszego ja, zawsze obecna aż do śmierci ? Zobacz, Leszku, ile pytań. Tylko dobry wiersz tak działa. Skondensowany. Na pewno przemyślany. Pozdrawiam :) Dzięki Franko, pierwotny byt - podoba mi się, choć nie wyczerpuje naszej zwierzęcości. To co po jej odjęciu pozostaje, czym jest? Tak się zastanawiam. Leszek.

pięknie zakręcony...Leszek

zwierzę przetrwa to które jest w tobie ukryte najgłębiej nie da się niczemu co cię gnębi wyćwiczone w potyczkach od wieków zaczniesz uciekać ucieknie pierwsze gdybyś musiał zabić zabije bez problemu śpisz ono czuwa kochasz ono wie co robić znajdzie wyjście z każdej klatki kiedy krwawisz liże twoje rany przyjdzie umierać to ono umiera w twoim imieniu

jest w nim wszystko, co kocham, co pamiętam...Pozdrawiam zasypany śniegiem. Leszek.

podoba mi się rytm tego wiersza, taki wynalazek jak "schować dłoń w pięść" - też niczego sobie. Widzę tę ulicę a raczej czuję...Pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Nikodemie i pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Piotrze i pozdrawiam. Leszek.

Dzięki! W tym przedświątecznym rozgardiaszu zadumałem się na chwilę...Leszek. Leszku i mnie wzięła zaduma u mnie to czwarte święta bez NIEJ :( Dziękuję Stanisławo! Nieraz wydaję mi się, że to było bardzo dawno i daleko stąd, a nieraz, że wczoraj, obok. Pozdrawiam. Leszek.

Jest coś magicznego w witaniu ze szczytu słońca i ten dzień, który wszedł na czworakach nieoczekiwanie bardzo prawdziwy. Fajnie to pokazałaś. Pozdrawiam. Leszek.

Nieczytelna? Jak trwoga, to do Boga, ale czy te wniebogłosy są tam słyszalne? Jak tu się pożegnać, by być zapamiętanym? Dziękuję za pochylenie się i pozdrawiam. Leszek.

może nie jest tak dobry, jak moje ulubione "Belfast" i "Ulica marzycieli", ale odnajduję w nim siebie, pewnego rodzaju niepełnosprawność. Pasi mi;). Pozdrawiam. Leszek.

Bez wyjścia - a idzie się dalej. Dzięki za zajrzenie. Pozdrawiam. Leszek.

Dziękuję Bernadetto i pozdrawiam. Leszek.b

Dzięki Toby, z tego, co nas najbardziej boli powstają może nie najlepsze wiersze, ale z tego jesteśmy ulepieni. Pozdrawiam. Leszek.

Agato, zachwyciła mnie Twoja wersja. Pieśni wieloryba, którymi porozumiewają się przez oceany, słyszane są w kosmosie. Wszystko może być tam usłyszane, to tylko kwestia "odbiornika", tylko, czy jest tam jakiś...Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki! W tym przedświątecznym rozgardiaszu zadumałem się na chwilę...Leszek.

kiedy w niebo głosy zapadają niczym deszcz w ocean jakim się żegnać gdy niecierpliwi się koniec miesza się pieśń wieloryba z jękiem pokonanych westchnienie rezygnacji z płaczem narodzonych tak cicho odeszła ta której głos był moim pierwszym światem całym dla mnie niemal bezgłośnie

mnie się widzi, że jednak lepszy od poprzednich;). Trzymam kciuki za następne. Pozdrawiam. Leszek.

Nie o mięso mu chodzi w każdym razie...Pozdrawiam. Leszek.

dzięki za zajrzenie, nie siliłem się na poetyckość, nie ufam jej...Pozdrawiam. Leszek.

Gorzej, gdyby nie było z czego kroić;). Waty mówisz, dla mnie to mięso...Dzięki. Leszek.

Atmosferą maligny przywołuje film Scorsese "Ciemna strona miasta". Obejrzałem sobie obraz Rembrandta i rzeczywiście jest to klisza, którą można nałożyć na to, co wokół. Jest w tym jakieś szaleństwo, jak w Twoim wierszu, który nie zachwyca, ale zastanawia, w końcu na puls. Pozdrawiam. Leszek.

Z przyjemnością wróciłem do Twojego wiersza po kilku dniach. Niektóre wersy wywołują mój opór, nie zgadzam się z nimi, ale całość "formalnie" jest po prostu piękna. Daje odpocząć oczom. Pozdrawiam. Leszek.