Anna_Para

Dawidzie: Nieważne, naprawdę. Nie czyń sobie wyrzutów. Para:)

Dawidzie: Dzięki piękne. Wiem, że wersja "fortepianów" odrealnia przestrzeń "domu". I o to chodzi! W końcu - w domu jest tylko jeden fortepian... i może tylko jedna świeca, ... qrka, trudno mi się tłumaczyć z pomysłu na wiersz. Poddaję się... Kiedy czuję się, jak jeden ze sprzętów w domu pełnym ludzi i zdarzeń, jak jeden z mebli lub obrazów na ścianie - tak to wyrażam. Nie uchybiam wyrażonym uczuciom. Jeśli nie trafiam - znaczy, że nieudacznie sformułowałam myśl. Dobrze, że mnie nie rozumiesz. Cieplutko, Para:)

Dawidzie: Wszystko jest ok. Rozumiem, że rozumiesz. Kopciuszkiem się bywa, zanim wybije północ. Później - popielnik i robota. Żmudna i uciążliwa. Popiół - jako produkt spalania - musi się skądś brać. Tylko on "musi" zostać. Jestem pewna, że to zrozumiałeś. Dzięki, że wracasz do komentowanych tekstów. To rzadkość. Cieplutkie dzięki, Para:)

Myszkino: Otóż to! Popiól... żeby było z czego. Miło mi, że czytasz ze zrozumieniem. Cieplutko, Para:)

Bolesławie: Twój poetycki komentarz trafia w sedno. Miło mi z tego powodu. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Taruniu: Dzięki. Wybrałaś sobie rodzynki. Miło mi bardzo. Cieplutko pozdrawiam, Para;)

Popsutku: Dzięki, że zatrzymałeś się nad moim wierszem. Podoba mi się Twoja wersja. Poczyszczona z zaimków, ugrzeczniona (bo nie ma "kochać się";)... Cenne poprawki. Pewnie część wykorzystam. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Kaliope: Dzięki piękne. Miło mi, że zaglądasz, czytasz, i jeszcze chwalisz. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Jaśku: Franciszkańska radość istnienia w postanowieniu po trudnych przeżyciach? To dobrze. Jeszcze należy zabrać "mojej" i już będzie bardzo dobrze. Gratuluję, Para:)

Na pewno trzeba poprawić: "linii". Poza tym - postarałabym się "oddosłownić" pierwszą frazę. Ułożysz się we mnie wypełnisz ciepłem potem jest już ok. Cieplutko pozdrawiam, Para:) Ps. Przepraszam, wiem, że to nie jest warsztat...

zrób coś, kiedy czuję się meblem w domu pełnym ludzi, świec i fortepianów. samotność doskwiera najbardziej od świtu do świtu, bo potem, to już nie boli. nie mam wprawy w tęsknocie. zawsze mnie deformuje, wyjmuje ze mnie pakuły i jestem bezwierszna, bezświetlna. chcę tylko się kochać. nie wiem, co, ale zrób coś. może po prostu napisz. albo nie dzwoń dzisiaj do niej.

Nato: Wiersz jest o tym, o czym go przeczytałaś. Po prostu i zawsze. Dzięki, że zostawiłaś komentarz. Cieplutko, Para:)

Oxyvio, Dzięki, że wracasz. Pozdrawiam serdecznie, Para:)

Otóż to! :-)

Gami: Takie mini - że aż maxi! Bardzo mi się bardzi. Cieplutko, Para:)

Oxyvio: Bardzo dziękuję za oryginalną interpretację. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Dawidzie: Autorka wprawdzie myślała troszkę o czym innym, pisząc, ale... masz rację. Tak się to czyta. Dzięki, dzięki śliczne, Para:)

Zjabo: Poza tym, że nie mogę się przyzwyczaić do Twojego nicka, dziękuję. No, jest coś w Twojej koncepcji, może nie "księciunia"... A ten "cipciuszek" jest piękny! Dzięki śliczne. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Elu: Masz rację. Tak to jest. Serdecznie dziękuję, że czytasz i komentujesz. Cieplutko, Para:)

Witku, jak mi miło! Dzięki! Cieplutko, Para:)

"zanim zaczną" ...rozsiewać zarazę - tak dopowiadam sobie treść. Rzeczywiście - symbolicznie, w kontrastach. Smutno tu, ale zdecydowanie wobec odwilży brudu i potopu szarzyzny. Pozdrawiam, Tomaszu, cieplutko, Para:) Ps. Rzeczywiście, wpół dałabym łącznie. Ale Autor musi to sam przemyśleć.

Taro, bardzo mi miło. W imieniu mojego Kopciuszka - dziękuję z serca. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Tomaszu, bardzo mi miło. Dzięki, że zajrzałeś. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

jak niewiele potrzeba! jeden uśmiech, jedno dobre, słowo, słowo, słowo. po trzykroć niepowiedziane. i już myśli, że jest pępkiem świata, szecherezadą w kostiumie kopciuszka. pikuś, pępek się zdrapie, kostium - zdejmie, byle popiół było z czego zrobić.

Ładnie u Ciebie, Almarku. Walentynkowo i romantycznie. Pozdrawiam ciepło, Para:)