Anna_Para

Bawisz się brzmieniem, znaczeniami, paradoksem. A generalnie - mówisz o tym, że błądzenie wychodzi nam najlepiej. Zgadzam się, Tomaszku. Jedynie to "spływanie na"... mi się nie widzi. Dałabym "jak po kobiecie". Ale fajne mini tak czy siak. Cieplutko, Para:)

Dobry, mądry wiersz, jak ostatnio wszystkie Twoje, Anno. Z podobasiem pozdrawiam cieplutko, Para:)

Powtórzę za Jackiem.... Gdybyż jeszcze bez inwersji! Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Niezmiernie mnie wzruszyłaś, Anno. Piękny wiersz. Nie mam uwag prócz pochwały. Cieplutko, Para:)

Uncjo: No, wymądrzasz się... Ale po to jest forum. Fajnie, że wpadasz. Dzięki. Wdzięcznie pozdrawiam, Para:)

Uncjo: Nie ma tu nic do usunięcia. Satyna - to satyna. Dzięki, że zajrzałaś, cieplutko, Para:)

Witku: Bardzo dziękuję, że na tak. Rozumiem, że wiersz się podoba. Cieplutko, Para:)

Dawidzie: Bardzo dziękuję za zaufanie. StarAnna. Cieplutko, Para:)

Bolesławie, no tak, lepiej sobie żartujmy! Dzięki, że wracasz. Para;)

Jacku: Dzięki, że rozumiesz metaforę. Dzięki też za czytanie wiersza i dobrą opinię. Cieplutko, Para:)

Stanisławie: Oj, metafory - to w ogóle intrygujące zjawiska! Pakuły - to wszystkie "wypełniacze", nawet trociny w pluszakach, wszystko, co służy zapełnieniu przestrzeni, nieeksponowanej na zewnątrz, a nadającej formę. Albo "wypełniacze" kosztownych przesyłek pocztowych z dopiskiem: "Fragile". W tym znaczeniu! Dzięki, że wracasz, pozdrawiam, Para;)

Bolesławie: Ty, jak zwykle, z miłym słowem i pięknym poetyckim komentarzem. Bardzo cieplutko dziękuję. Ps. Taaak, listonosz puka zawsze trzy razy, albo wcale;) Para;)

Uncjo, wybacz, jeśli się mylę: Dla mnie Twoje wiersze tutaj - to Twój debiut, bo wcześniej chyba Cię nie czytałam. To udany debiut. Już drugi dobry wiersz. Odczytuję dobre, wprawne pióro. Wiem, że w towarzystwie konwersację zaczyna się od pogody, rozumiem pomysł. Ale szczerze - pierwszy wers bym usunęła. Spróbuj. Oczywiście - nie musisz mnie słuchać. Ja tu także uczę się pisania. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Uncjo: Subtelny wiersz, dobra metaforyka. Pozbyłabym się zdrobnienia, "ptak" zabrzmiałby lepiej, jest potem "drobniutkie horo z Hercegowiny" - więc niesie treść, że ptak jest malutki. Ale oczywiście - to tylko sugestia. Wiersz się podoba tak czy siak. Gratuluję. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Czytam już poprawiony. Spokojny, refleksyjny tekst o potrzebie więzi i bliskości. To piękne, kiedy jest blisko ktoś - powiernik tajemnic, oferujący wsparcie. Jest dobrze, Marusiu. Gratuluję. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Waldemarze: Tak, to niewątpliwa wada tego systemu (wprowadzania tekstów), że potem nie można nanieść poprawek w tytule. Trzeba coś zapostulować u Adminów:) Wiersz "o czymś", ważny, poprawny warsztatowo. Brakuje mi tu jednak metaforki, jakiegoś odrealnienia wypowiedzi. Ale to - takie moje... Pozdrawiam i daję podobasia. Para:)

Januszu: Bardzo dziękuję, bo między wersami dokonałeś obrony tekstu. Miło mi. Ps. No, to znaczy, że boli tylko "od świtu do świtu" ;) Czyli tak, jak moją peelkę. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Nato: Ponownie dziękuję. I za odpowiedź i za atencję, jakiej mi udzielasz. Cieplutko, Para:)

Egzegeto: Dzięki za parafrazę. Ładnie. Podoba mi się. Dzięki. Para:)

Nato: Powtórzę z odpowiedzi, jakiej udzieliłam na komentarz Myszkiny: Wiersz zawiera kilka słów, znamionujących kolokwialny styl. Jest to uzasadnione formą wypowiedzi. Stąd jest, jak jest. Fortepiany i inne sprzęty w domu - poddane hiperboli - są tu uzasadnione... Trudno mi się z tego tłumaczyć, bardzo tego nie lubię. Przepraszam. Wybacz. Ale zawsze czekam na Wasze wypowiedzi, więc bardzo dziękuję. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Stanisławie: Wpadłeś, żeby się pośmiać? Bywa i tak. Każdemu według zasług i potrzeb ;) Dzięki. Ps. Jak mówi klasyk: "Nie ma takiej rury na świecie..." Para:)

Myszkino: Wiersz zawiera kilka słów, znamionujących kolokwialny styl. Jest to uzasadnione formą wypowiedzi. Stąd jest, jak jest. Masz rację, że wersja jest ostateczna, więc tak zostanie. Bardzo dziękuję za wierne czytanie. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Zjabo: Dzięki za czytanie. Para

Topos teatru - życia, teatru - świata znów ożywa, bo jest bardzo atrakcyjny. Wiadomo. Ożywiasz go w dobrym wierszu. Teatr miłości - bardzo na tak. Pointa - bardzo wzruszająca. Z podobasiem w sercu - cieplutko pozdrawiam. Zabrałabym : "swą rolę", wystarczy "role" - w lmn. Para:)

Świetna satyrka, Elu! Bardzo mnie uśmiechnęła. Popraw nazwisko Nietzschego. Zjadłaś "z". Wiem, to przez kulinaria;) Cieplutko, Para:)