Anna_Para

Popsutku, Elu, Taro: Pax, pax vobis cum! Dzięki za zażartą dyskusję. Popsutkowi oświadczam, że Tara i Ela nie odbierają ode mnie honorariów i względów za pozytywne komentarze. Zresztą - nie komentują wszystkich moich wierszy, tylko te, które im się podobają;) Jeszcze raz Wam serdecznie dziękuję. Para:)

Elu Ale: Bardzo mi miło, że tak pozytywnie. Wybrałaś sobie rodzyneczki metafory. Dzięki bardzo. Para:)

Popsutku: Bardzo dziękuję za ponowną wizytę. Zapewniam, że wszelkie komentarze są dla mnie cenne. Chętnie wykorzystuję opinie, uwagi miłych Czytelników. Z wieloma się zgadzam, i wówczas je wykorzystuję, jak wiesz. Cieplutko, wdzięczna, Para:)

Dawnieju: Bardzo dziękuję, że wreszcie wpadłeś... w dodatku - aż pod dwa teksty! To dla mnie zaszczyt. Cieplutko i wdzięcznie pozdrawiam. Para:)

Tarutko: Skoro ten - tak, to bardzo mi bardzo. Cieplutko dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. Para, czy jakoś tak...

Dawnieju: Masz rację, jak zwykle. Anoreksja? Nie ma mowy! Ja jestem jak dziewczyny Rubensa. Moje wiersze - także. Pomyślę. "Ja jeszcze z wiosną się rozkręcę, ja jeszcze z wiosną..." Cieplutko, Para:)

Anno Rebajn: Zawstydzasz mnie tym komentarzem i rozpieszczasz. Bardzo, bardzo dziękuję. Cieplutko, Para.

zrób coś, kiedy czuję się meblem w domu pełnym ludzi, świec i fortepianów. samotność doskwiera najbardziej od świtu do świtu, bo potem, to już nie boli. nie mam wprawy w tęsknocie. zawsze mnie deformuje wyjmuje pakuły i jestem bezwierszna bezświetlna. chcę tylko się kochać. nie wiem, co, ale zrób coś. może po prostu napisz. albo nie dzwoń dzisiaj do niej.

ponieważ nikt nie powiedział dobranoc, nie śpię. oczy już poszukały azylu w cudzych historiach, zmyślonych jeszcze bardziej niż moja. intelekt brodzi w znakach cudzego talentu łączenia symbolu i metafory. zmysły odpoczywają w satynie cudzej pościeli, gorącej od niedawnych doznań wymyślonych ludzi. jakże współczuję bohaterce powieści. jakże nie potrafię jej zrozumieć. wiem o niej wszystko. i tym różnimy się od siebie. i tylko tym.

Anno Rebajn: Dziękuję pięknie. Rumienię się za ten komplement! Cieplutko, Para:)

Bazyli, na miłość boską!!!! BURSZTYNU! :) Tak, w poszukiwaniu! Dzięki, dzięki. Para:)

Gami: Jejku, byłam pewna, że rano odpowiedziałam. Ponieważ żałujesz "bidaki" - dzięki za serducho. No, rzeczywiście, zbiegło się. Przez wklejanie wierszy z szuflady... Nie pomyślałam, że jakoś wszystko na "nie"... Ale treść przecież przewrotna, prawda? Cieplutko dziękuję i pozdrawiam, Para;)

Alicjo, Droga mi i bliska. Gratuluję. Piękniuchne te piosenki do Twoich tekstów! Wysłuchałam z wielką przyjemnością. Cieplutko się uśmiecham, Para:)

Już dobrze, bardzo nawet. Cieplutko, Para:)

Gami: Dzięki bardzo. Para:)

nie kładź się we mnie, w ten sposób oddajesz wyobraźni rąk i ust ciszę w przestrzeni, tak czerwonej od słońca, którego miało nie być, że rozpruwa się harmonogram nocy. a potem krople soków bolą, jak wysięki z naciętych gałęzi wiosennych drzew. żywica - martwica tego, co się nie zdarzyło, zakrzepnie, utleni się bezużytecznie, albo zaklei rany. wreszcie.

Krzysztofie: Kipi od emocji, dynamiczny erotyk. Poprawiłabym "tą" na "tę" - i już będzie dobrze. Cieplutko, Para:)

Elizo: Dzięki za czytanie i brak zastrzeżeń. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Niemy Krzyku: Dziękuję bardzo Cieplutko i wdzięcznie pozdrawiam, Para:)

Ran Gis: Nie masz pojęcia, jak się cieszę i dziękuję pięknie. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Egzegeto: Dziękuję pięknie. Pozdrawiam, Para:)

Egzegeto: Bardzo dziękuję za uwagi. Cudny ten cytat z Rilkego. Dzięki piękne! Rozumiem, że wiersz uznałeś za nieudany. Trudno. Jest, jaki jest. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Gratulacje! Bardzo, bardzo serdeczne.

Mam skojarzenia z płonącym gettem w Warszawie wiosną 43 roku. Być może jednak dotyczy to ognisk zapalnych - uniwersalnie, zawsze, choćby dziś... Milczenie "widowni" - ciche przyzwolenie na tragedię ginących, to wstyd dla ludzkości... Kara śmierci za kradzież kromki chleba dotyczyła nie tylko rejonu getta. Więc? Ale możliwe, że szanowny Autor wrócił z teatru, gdzie obejrzał sztukę na temat holocaustu... Tak czy owak: publicystyka w liryce jest brrrrr.... Nie lubię. Sama stosuję ją tylko w wypadkach W. Wiersz warsztatowo sprawny, jak to u Ciebie, Michale. Pozdrawiam. Para:)

Oxy: Nie mam nic do powiedzenia. Dzięki. Para:)