Nata_Kruk

Beenie, doskonale Cię rozumiem... ehhh... góry....:) Pięknie oddałaś klimat górski. Pozdrawiam... :)

Mała dygresja... ot i anka... może i powinno być tyle samo sylab w każdym z wersów, ale nie zawsze bywa to regułą. Wielu znakomitych poetów tak własnie pisało, ale mają też na swoim koncie wiersze z mieszaną ilością sylab, co wcale nie umuje wartości wiersza. Matce poema, Twój "Pojedynek" odebrałam całkiem pozytywnie. Pozdrawiam... :)

No właśnie, jak napisał egzegeta... to może być także przestorga. Trafne, zostawiam plusik. Pozdrawiam... :)

Marku, w sumie pozytywny odbiór, ale tak sobie myślę, ze bez ostaniej strofki, tez mogło by być. Pozdrawiam... :)

Ha, jak dobrze mieć sąsiadów...:)) Jeśli dostrzegłeś w nim odrobinę słońca, to dobrze... choć następne części będą nieco odmienne w treści. Dziękuję Patryk za wlgąd i słówko, pozdrawiam milutko... :)

Macieju, jakże trafne są Twoje zapiski w odniesieniu do życiorysu wielu osób, za to plus. Pozdrawiam... :) PS Ostani wers, jak dla mnie, jest całkiem na miejscu.

bajko, we mnie jesień wyzwala diametralnie różne nastroje, zależnie ot tego i owego. Twój wiersz podoba mi się, po prostu, jest "taki mój". Pozdrawiam... :)

Tęsknoty mogą mieć różny smak, mimo wszystko... Twoja Stasiu, podoba mi się, ciepło napisana. Pozdrawiam... :)

Potwierdzam słowa Stasi i zostawiam plus. Pozdrawiam... :)

Alicjo, podpiszę się pod komentarzem Beenie. Wiersz spodobał mi się. Serdecznie pozdrawiam... :)

Paweł, mnie także zastanowiły te gołębie dziobiące suche liście... reszcie zaplusuję. Pozdrawiam... :)

Beenie, te szare wróble i tak mają swój kącik, gdzie czują się jak u Pana Boga za piecem...;)) osobiście bardzo lubię te ptaki. Wiersz bardzo miły w czytaniu, daję plus. Pozdrawiam...:)

Cztery pory - wiosna dwa ziarna częstują się dotykiem nie wiedząc jak wiele od nich zależy wulkaniczna eksplozja coraz więcej i więcej dynamiczny rozwój każdego układu wybudza się instynkt i oczekiwanie horyzont mieni się brokatem słońca październik, 2006

Witaj Beenie po przerwie, dziękuję za zabawny komentarz... "oj panowie mili, co dobre nie wiecie"...;)) zależy, na co ten i tamten pan zerka, jednak co do zimowych zapasów, moje zdanie pozostanie niezmienne. Serdecznie Cię pozdrawiam...:)

Marianie, podoba mi się to nudzenie, dobry wiersz. Troszkę mi to... "krew niszczyła podłogę"...jakoś nie tak, ale ogólnie na pewno plus. Jeszcze jedno, w ostanim wersie powinno być... to łechtanie. Pozdrawiam... :)

nieeeee.... wiersz podoba mi się, ot co.. ale nie chcę by tak było..:(..z Tobą, no..:) PS a zresztą, wiatru można trochę połapać..;) tylko żeby wiedzieć, z której strony stanąć..:))

Anastazjo... stanowczo za dużo tego wszystkiego w tym "Uniesieniu", jak na mój gust oczywiście. Poza tym, w drugim wersie umierasz, a dalej..... Jak można otulić się wzrokiem...? Za bardzo namieszałaś. Jedno, co mi się spodobało to..."splatam się z Tobą, płynę" Serdecznie Cię pozdrawiam... :)

Alicjo... Twój "Autoportret" napisany bardzo sprawnie, przyjrzę mu się z bliska..;) czy aby na pewno tak jest, jak piszesz... mam nadzieję, że nie. Pozdrawiam... :)

"Najbliżej, obok"... jakże prawdziwe spostrzeżenie, fajna ta miniatura Grzegorz. Jedno malutkie ale, nie lepiej będzie czytać... wszystko da się podzielić ...? "tak zostanie jedno niedokończone- razem dobrze nam w tej samotności"... dla mnie naj...:), ale całości także plus. Pozdrawiam... :)

oj Tomasz, nie zgodzę się, że wszyscy są zkłamani.... to że nie ma osób, którym zdarzją się kłamstwa, tak. Rodziny sobie nie wybieramy, ale nie pisz tu, że przegrałeś, nie wierzę, że tak jest..:) pozdrawiam... :)

....jeżeli wywołał on uśmiech, miło mi..:) Od dzisiaj czytaj moje odpowiedzi tylko z rana..;) może za którymś razem uśmiechniesz się także do mojego wierszyka. Pozdrawiam... :)

bajko, każdego roku część lata chowam w słoiki i choć pracy sporo, lubię to zajęcie. A wiersz, cóż... nad każdym pomysłem zapewne można więcej posiedzieć, tego już raczej nie będę poprawiać. Dziękuję za obecność, pozdrawiam... :)

Na odchodne.. Włodek, jeżeli mowa o rozstaniu to przyznam, że pierwszy wers dziwnie mi się czyta, wolałabym bez "mi". Kolejne części wiersza ciekawe. Pozdrawiam... :)

Jak dzie wuszka, to na pewno nie straucha..;))... Chciałam właśnie taką wyliczankę, nie jest tego chyba aż nadto, bo ja wiem... Ostani wers mi też trochę jakoś na nie... a było w pierwszym zamyśle.. na mroźną zimę i wieczory, pomyślę. Dziękuję, że wpadłaś do mnie, pozdrawiam... :)

Tomasz, wybacz, chyba się nie znasz..;) bo ja do staruch absolutnie się nie zaliczam.. :P i wcale nie trzeba należeć do koła gospodyń wiejskich, by zapasy na zimę zrobić. Cóż, skoro staruchem nie jesteś to na pewno co innego Cię rusza :)) Buźkę zabieram, a jakże i pozdrowię... :)