Nata_Kruk

Ach, Ewo.... jeśli na tak i do tego bardzo, czego chcieć więcej...! Z weną różnie u mnie bywa, niekiedy mijają dłuuugie tygodnie i nic... ale za życzenia ślicznie dziękuję, za post również. Pozdrawiam... :)

Cieszę się, że była to przyjemność. Dziękuję za zajrzenie, pozdrawiam... :)

Za... podoba się... dziękuję. Pozdrawiam... :)

Niczyja to wina, ale miło, że kliknęłaś tutaj, skoro "zawidziało" się, dziękuję i pozdrawiam... :)

... Rachel, jak dobrze, że w tym "torciku" choć ten wers zasmakował..;) Smacznego zatem, z pozdrowieniem... :)

Maya, też chciałabym być na plus... ;) Dziękuję za wpis, pozdrawiam... :)

Poproszę o jeden "ząb" tego tortu..;) (...)znalazł mleczną drogę i otworzył się dla niej w te święta wypiekali już razem" . . . . . . . . . . . . . :) Pozdrawiam. ps... przyszłam po jeszcze jeden kawałek..:)

Naprawdę nie jest źle... ale zdanie..."wstrząsnęłaś się chłodem braku"... jakoś mi nie brzmi z całością. Czy brak chłodu może wstrząsnąć...? ...chyba raczej brak ciepła...?... no, nie wiem... może ja coś nie tak doczytuję...? Pozdrawiam... :)

Bernadetto... oby już nigdy nie było "Za późno" dla autorki wiersza... ;) Dobrze się czyta, jest ok. Pozdrawiam... :)

Aniu, uśmiecham się do Twojego Betlejem.. :) Pozdrawiam.

Krysiu, mam nadzieję... że nie do łez...;) Dziękując za wizytę, również pozdrawiam... :)

Nie chcę skarżyć... szepnę jedynie na uszko, że wierszowi brak rytmu, "łamie" się podczas czytania... w sumie... szkoda, mogło być sympatyczniej. Serdecznie pozdrawiam... :)

Nie chciałabym, aby łapacz snów serwował mi horrory... a może inny tytuł...?... poza tym, w pierwszym fragmencie są pomieszane czasy, co nieco drażni, czytając tekst. Serdecznie pozdrawiam... :)

Przystanęłam przy tym wierszu i to wcale nie na jednej nodze. Zabieram go sobie, by wgryźć się lepiej w treść. Pozdrawiam... :)

To jedno słowo.. zaskoczyło mnie, mile... dodam. Dziękuję i pozdrawiam... :)

Prosty, lekki, sympatyczny wiersz... stary rok nie zawsze wszystko ułoży, jak należy, nie mniej... pozdrowię z ... :)

Ach, jaka szkoda, że już "Po wigilii"... :) Pozdrawiam... :)

Chyba wciąż za dużo wokół nas takich obrazów, na pewno warto o tym pisać, choćby w takiej formie. Pozdrawiam... :)

Wiersz na pewno do podumania... zatrzymuje, dlatego zabiorę na dłużej... poczytam do woli. Pozdrawiam... :)

ten fragment mógłby zostać... .... tutaj jest gorzej...chociaż rozumiem zamiar autorki - to oczywiście tylko moje zdanie i wcale nie muszę mieć racji. Serdecznie pozdrawiam... :)

Ostatni raz znów zalewasz autorytety, łapiesz chwilową równowagę w pobliskim supermarkecie. dla fasonu dorzucasz tabliczkę gorzkiej czekolady. sypiący się ze stłuczonej klepsydry piach, zdmuchujesz na każdym zakręcie. chcesz zrozumienia i wsparcia wycierając buty o ułożone na wycieraczce ideały. nie mam ochoty myśleć za dwoje, lepiej oprzyj nadgarstki na stłuczonym szkle, ponoć aż tak nie boli. w tonacji c -moll krążę między rondlami. lubię spadające z kalendarza ostatnie dni grudnia, lubię to ciepło, gdy napływające pod powieki łzy, rozpuszczają poranny szron na moich rzęsach. listopad, 2008

To na pewno będzie magiczny gest, bardzo ładnie...! Pozdrawiam... :)

Mocno napisane, ale o to chyba chodziło. W sumie... podoba mi się... ale dwa ostatnie wersy....jakoś na nie, sorry. Pozdrawiam... :)

za ten fragment szczególny plus, całość, pozytywnie. Pozdrawiam... :)

Już sobie usiadłam w pluszowym fotelu, by spojrzeć z przyjemnością na ten portret. Pozdrawiam Aniu... :)