Nata_Kruk

Anno, puenty nie ruszaj, bo jest dobra. Tytuł jest jaki jest i wcale nie jest zły, dla mnie. W rytm falowania rozpuszcza się niejedna struktura.. ;). dla bardziej niebieskiej laguny dałam się poruszyć sardynce... :) Doczytałam troszkę i szczerze napiszę, że krązyłam baaardzo blisko, i już polubiłam ten wiersz. Pozdrawiam.

Elu, Ty chyba z daleka i nie masz możliwości dopełnienia wiersza prawidłową pisownią. To może niektórych drażnić. Trzykropki raczej niepotrzebne, wiersz żyłby sam sobie i bez interpunkcji, ale to nie zarzut. Nierówność wersów aż tak bardzo mi nie przeszkadza, ale w III- ciej jest dwa razy.. znów.. Sama treść, to cała zakochana kobieta, dziewczyna, dla której uczucie do tego jedynego jest wszystkim, co zaprząta jej głowę. Smutkiem powiało, bowiem każde nieodwzajemnione uczucie ciągnie za sobą smugę wposmnień, to może trwać latami. Proste rymy, treść bardzo szczera i ta szczerość podoba mi się. Mogę tylko dodać, że nie warto być na każde skinienie. Pozdrawiam... :)

No i bardzo dobrze, że mamy okna, przy których serce podszeptuje to, co bajdurzy się po nocach... czasami musimy się wygadać... :)

Wiersz urzeka, taki, jakie lubię... czytałam trzykrotnie, żeby się nacieszyć. Co do ostatniego wersu... myślałam, jakby to, ale gdzie ja tam coś wydukam z głowy, skoro zaczarowałaś mnie tym... Pozdrawiam... :) to nic, że twoje niebo w końcu świata słońce na znak zalotnie puszcza oko siostrę mi zsyła w tęczy, z deszczem brata gwiazdom kołysać każe w noc głęboką

No i bałamuci - wietrznie/wiecznie wolny... b. przyjemne mini o "skrawku" natury. Pozdrawiam... :)

"Amplituda", tam czułam, że Spólka coś zespoli i jest o tęsknocie do... nie pytam. Twój wiersz podaje niewykonalne zadanie, no bo jak umieścić wartość międzyszczytową, skoro ta diablica wszędzie wystaje.. ;) Dobry pomysł i pomysłowe wykonanie. Jedno malutkie ale, to zaczęcie calości.. "u".. Można chyba pominąć.. cholernie tęsknię, wyżej jest.. tęskniącej. To drobiazgi, całość gra mi jak trzeba. Pozdrawiam... :)

Michał, dla mnie, to przepiękny wiersz, brawo za całokształt.! Lubię takie pisanie. Jest Pieta', czy to ta, z bazyliki św. Piotra w Rzymie.? W wierszu pada akcent na pierwszą sylabę, w oryginale na literkę "a", ale to dopuszczalne, jeśli autor - Polak. Skradam ten wiersz, bez pozwolenia. Pozdrawiam... :)

Zbyszku, zatrzymał mnie Twój wiersz na dłużej... tak często mówi się, że mimo wszystko.. itd.. Szczerze napiszę, że widzę w nim pewne zmiany, podeślę , zobacz...

Tandem Nie pamiętam, który to rok podkrada dni, a noce nie mają siły, by dopełnić się... Świtem trzeba zmieniać wszystko. Spojrzenia zwinięte w kłębki strachu są jak cienie, między pokojami krzykliwe echo zabija każdą cząstkę ciszy. Ona będzie nagrodą. Niepewność, komu pierwszemu przypadnie. kwiecień, 2012

Zbyszku, jest nieźle. Dobry tytuł, widzę tego kogoś zamyślonego przy oknie. Była korekta i nie ma już "dziś" na starcie, jak dobrze. Gdy czytam, mam wrażenie, że chodzi o kobietę, a w zakończeniu są dzieci. Jest wersja Teresy, spojrzała po swojemu. A ja bym jeszcze krócej... popatrz i zapomnij, to tylko moje czytanie. Masz.. zajrzyj (l.poj) dlatego czytam, synu. Serdecznie pozdrawiam... :) śnił mi się dzisiaj pogodny dworzec z kryształowym wigorem sprzed lat słońce bez pożegnania mówiło coś intymnym kodem zajrzyj tu choćby z lotu ptaka skoble na kalendarzach wołałają o pamięć widziałem radosną codzienność gawędzę z tobą synu

Nowa, nie obiecałaś poprawy w pisaniu, ale jest coraz lepiej. Drobiazgi można zawsze poprawić, ale dla dzieci bardzo fajna bajka z morałem. Może nie tylko dla dzieci.. ;) Pozdrawiam... :)

Fajnie, że dał Ci się wyczuć klimat. Mnie zawsze urzeka nadgryziny księzyc, taka juz jestem. Dziekuję Lila za wizytę i pozdrawiam... :)

Cieszę się, że mnie rozumiesz. O przymusie nie pomyślałam nawet przez sekundę, po prostu chciałam być szczera, bo co z tego, że przyklasnę tu, czy gdzie indziej, skoro będzie mnie dławić w środku, że postapiłam wbrew samej sobie. Czy wolę regularne.? być może, wiersz musi mieć to coś i niekiedy sama się sobie dziwię, że nad jakimś wiszę dłuuższy czas, bo po pierwszym czytaniu wpadł mi ucho. Chyba tyle Oxyvio... życzę spokojnej nocy... :)

Marku, jest naprawdę nieźle. Czy konieczne te onomatopeje.?. pewnie dla Autora tak. Treść domknięta obrączkami, które "uwiły" dzieci - sklane ptaki, fajne określenie. Wolałabym.. w aerozlu łez.. jak już musi być ten aerozol, łatwiej mi czytać. Tyle ja. Pozdrawiam... :)

Faktycznie zaśnięci, tytuł pasuje.! Ciekawie jest, lirycznie, pierwsza dla mnie śliczna, każda część jest osobliwa i uzupełniają się nawzajem. Te cienie trochę za blisko siebie, niemniej, ogólne wrażenie pozytywne. Pozdrawiam... :)

Vica... bardzo dobry początek i zakończenie, środek zgrał mi się chwilkę później.. ;) Pozdrawiam.

Masz "Świętość" obok "Świeżości".. ale tu chciałam podejrzeć, bo wcześniej czytałam. Pamiętam, że zmieniałaś, ale cieszy mnie, że łebki "wróciły".. :) To porównanie człowieka do kwiatów, spodobało mi się, choć wolałabym bez .. "by ją złapać".. ale jak jest, niech jest. Pozdrawiam... :)

Judyt, nie pasuje mi słowo..dudnią.. po cichu, bo dudnienie raczej hałasuje. Do takiego miłego "wyznania", lądowanie w słoiku ziemskim, hmmm Wiem, to mini, ale chciało mi się jeszcze czegoś po.. snu.. a tu koniec. Zostawiam mazurskie pozdrowienie... :)

Waldku, może łatwiej by było napisac o twarzy, nie o jej wyrazie... sama nie wiem. Agnieszka ma rację, ten do poprawy. Serdecznie pozdrawiam.

Bolku, prosty przekaz o zgodzie, ale brawo.. wpadło mi w ucho jedno potknięcie... (...) obudzić nie chce ptaszyny Fajnie ułozyłeś te "Dwa krzewy", podoba mi się. Pozdrawiam... :)

Też sobie myślę, że poważnie jest, chyba lepiej by mu było w bieli.. wiem, czytałam wyżej. Serdecznie pozdrawiam... :)

Jak człowiek bez mięśni, jak brzoza bez kory.. fajne to jest. Życzę powodzenia w podróży na ziemię... :)

Wiosna ma tajemniczą moc i przyznam Ci rację, że w ludziach bardzo wierzących, ta wiara może być jeszcze silniejsza. PS.. zresztą, może i u niedowiarków też... buu Pozdrawiam... :)

(...)"Krótko mówiąc, gdy blisko ktoś smaczny i dobry, nawet serce chrzanowe się staje łagodnym.".. to jest sypmatyczne.! Oxyvio, pamiętam jak przystawałam dłużej pod innymi Twoimi wierszami, czytałam nie raz, nie dwa, żeby nacieszyć się tematem spod Twojej ręki. Nie jestem ekspertem od rymów, może dlatego nie czuję tych wyżej. Gubię się w takim układzie, niektóre określenia nie pasują mi, niektóre wycięłabym, ale to tylko mój marny głosik, Autorką Ty jesteś. Serdecznie pozdrawiam... :) mając nadzieję, że odwzajemnisz uśmiech.

Heniu, pomysłów Ci nie brak, jak widzę... :) Pozdrawiam. PS... cwaniactwo... ;)